Δημοκρατία και Δειμοκρατία
Το να επιχειρείς να εκφοβίσεις πολιτικούς με μεθόδους παρόμοιες, όπως στο περιστατικό με τον Παπαδήμο είναι σίγουρα μια μορφή τρομοκρατίας άσχετα αν κάποιοι το ονομάζουν αγώνα ή πάλη.
***
Βέβαια υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ των κατηγοριών της τρομοκρατίας και ασφαλώς και κάποια διαβάθμιση. Βασικό είναι να δούμε πόθεν εκπορεύεται και ποιος είναι ο στόχος.
***
Άλλο είναι να παίρνεις ένα φορτηγό και να σαρώνεις τα πλήθη στο όνομα του Κορανίου κι άλλο είναι να βάζεις μια μολότοφ στα γραφεία κάποιου υπουργού στέλνοντας κάποιο μήνυμα.
***
Άλλο φυσικά είναι να στέλνεις φακελάκι με πυρίτιδα στον Παπαδήμο κι άλλο είναι να σου στέλνει φακελάκι για κατάσχεση η ΔΟΥ. Και τα δυο όμως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μορφές τρομοκρατίας. Η μια στοχεύει στη φυσική παρουσία και η άλλη στην ψυχική τρομοκράτηση, άσχετα αν έχουν προειδοποιητικό χαρακτήρα.
***
Αν εμβαθύνω και συνεχίσω έτσι θα κινδυνεύσω να κατηγορηθώ ότι ταυτίζομαι με τον όποιο Φιλιππάκη ή Κανελάκη γι’αυτό μακριά από μένα.
***
Θα σας φέρω όμως προς προβληματισμό μια φράση του Γεωργίου Παπανδρέου «τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες» δίνοντας το διπλή διάσταση, κατά πόσο δηλαδή ευσταθούν οι δυο αναγνώσεις. Κατά πόσο οι ισχυροί και τα κράτη τρομοκρατούν τους αδύναμους και κατά πόσο οι περιθωριοποιημένοι γίνονται τρομοκράτες.
***
Βαθύτερα λοιπόν τα αίτια, απόρροια ενός συστήματος ανισοτήτων, εκμετάλλευσης που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την εξάπλωση του αδηφάγου νεοφιλελευθερισμού παίρνει μορφές χιονοστιβάδας.
***
Κανένα αστυνομικό μέτρο δεν είναι επαρκές να σταματήσει απ’τη μια τους κατά συνθήκη τρομοκράτες και από την άλλη τους αυτοφυείς παρά μόνο η επάνοδος σε αξίες ουμανιστικές που έχουν σβηστεί απ’ το λεξιλόγιο της πολιτικής.
***
Κι ας έχουμε υπόψη, ότι άλλο δημοκρατία άλλο δειμοκρατία με «ει». Η λέξη «δείμος» αρχαιστί ίσον φόβος, τρόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου