Είμαστε αυτοί που ψηφίζουμε;

Γράφει η Κατερίνα Τσαλού 

Είμαστε αυτοί που ψηφίζουμε; Μάλλον είμαστε. Και ουκ ολίγα τα παραδείγματα της ατελείωτης ηλιθιότητας που κυριαρχεί δυστυχώς και εντός του Κοινοβουλίου.

Διότι αυτή η κρίση, αναδεικνύει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως λαός ως προς την επιλογή αυτών που μας διοικούν σε όλα τα επίπεδα. Μην φαντάζεστε ότι το κόμμα των ηλιθίων έχει έδρα μόνο τη Βουλή.

Θα σας δώσω δυο –τρία παραδείγματα γιατί πρέπει επιτέλους κι εμείς ως πολίτες να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Δεν φταίει κυρία μου ο Νάσος Αθανασίου που τολμά με περισσό θράσος να υπερασπιστεί τη βουλευτική του καρεκλίτσα και δηλώνει ότι «θα ψηφίσει με τα δυο χέρια το 4ο μνημόνιο».

Δεν σου φταίει ο Νάσος Αθανασίου, που την επόμενη φορά που θα σταθείς μπροστά στην κάλπη θα τον επιβραβεύσεις. Αυτός θα αντιληφθεί ότι έκανε κάτι πολύ καλά και ο λαός τον χειροκροτεί και τον επιβραβεύει με την ψήφο του.

Ο Νάσος έφταιγε όταν σου πουλούσε παραμύθι για το σκίσιμο των μνημονίων και δεν το τήρησε. Όχι όμως τώρα που σου λέει ότι σώζει την πατρίδα-όπως την έσωζαν και οι προηγούμενοι αλλά τους έκραζε τότε ο Νάσος-και ψηφίζει με τα δυο χέρια.

Γιατί να τα βάλω με τον Νάσο και να μην τα βάλω με αυτούς που τον επέλεξαν;

Θα μου πείτε κάτι ανάλογο δεν συνέβαινε στο παρελθόν; Κι οι προηγούμενοι την πατρίδα δεν ήθελαν να σώσουν;

Μα αυτό είναι το θέμα μας. Εξαρτάται ποιος θέλουμε να μας «πηδάει». Ο αριστερός ή ο δεξιός. Αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα ή αφήγημα.

Γι’αυτό σκυλομαλώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Γιατί θέλουν οι μεν να μας σώσουν από τους δε και όλοι μαζί να σώσουν την πατρίδα.

Πάμε και στο δεύτερο παράδειγμα. Οι βουλευτές επιδίδονται το τελευταίο διάστημα στο να χτίσουν το προεκλογικό τους προφίλ. Επιδίδονται σε μια φλυαρία και μια αστεία πολιτική ρητορική που καθόλου δεν ενδιαφέρει τον συνταξιούχο και τον άνεργο.

Για να μην φτάσω να σχολιάσω την απόλυτη γελοιότητα της Άννας Μισέλ Ασημακοπούλου που μας είπε ότι έκανε τάμα για να βρει άντρα.

Και αλλά πολλά που δεν αντέχουν κριτικής αλλά αναδεικνύουν ότι την ώρα που όλοι μαζί βουλιάζουμε και όλοι κόπτονται να μας σώσουν, η ατζέντα μας έχει εμπλουτιστεί με πολύ life style.

Πάω τώρα και στα του δήμου.

Δεν έχω παρακολουθήσει πιο άναρχη, πιο άλλα ντ’ άλλων συνεδρίαση από την τελευταία.

Καταστρατηγούνται οι διαδικασίες, δεν υπάρχει κανένας Κώδικας λειτουργίας δημοτικού συμβουλίου, ο καθένας κάνει ο,τι του κατέβει. Ακόμη και το Προεδρείο.

Όσο σοβαρά και να θέλεις να πάρεις μια συνεδρίαση, δεν σου το επιτρέπουν οι ίδιοι.

Λυπηρό ως φαινόμενο. Πολλά χρόνια θα χρειαστούν για να ανακτήσουν αξιοπιστία. Ένα σκιαγμένο δημοτικό συμβούλιο με μια διαδικασία που δεν σου επιτρέπει ούτε να αναδείξεις ούτε να παρουσιάσεις ειδήσεις που ίσως και να ενδιαφέρουν τους δημότες.

Αυτά τα ολίγα είχα για σήμερα.

Και μην ξεχάσω. Θα ψηφιστεί με δυο χέρια το 4ο Μνημόνιο της Αριστεράς που μας έλεγε ότι δεν θα φέρει κανένα νέο μέτρο, που μας έλεγε ότι με ένα νόμο και με ένα άρθρο θα αναστηθούμε.

Ας το ψηφίσουν με όσα χέρια έχουν. Αλλά ας λουφάξουν, γιατί μας εκνευρίζει όταν μας θυμίζουν πόσο εύκολα μας έπιασαν κορόιδα.

Μαζέψτε τους.

Υ.Γ. Κι εσύ Άννα Μισέλ, ας έκανες ένα τάμα να σωθεί η πατρίδα, να σε ψηφίσουμε με τα δυο χέρια. Ο γκόμενος σας μάρανε.

-