Αγαπώ το ...φευγιό!

Γράφει η Κατερίνα Τσαλού 

Έφτασε η μέρα. Η θερινή άδεια είναι εδώ. Κάθε χρόνο μετράω αντίστροφα για την περίοδο εκείνη που επιτέλους το τηλέφωνο δεν γίνεται προέκταση του χεριού, δεν με ενδιαφέρει καν αν έχει μπαταρία ή όχι, δεν ξυπνάω με ξυπνητήρι, δεν τρέχω για να προλάβω ανάμεσα σε δουλειά και υποχρεώσεις να πληρώσω λογαριασμούς, δεν κοιτάζω σχεδόν ποτέ το ρολόι.

Έφτασε η μέρα και δεν ξέρω ούτε το πώς ούτε το γιατί όσο στραβά και να πάει –που συνήθως πάει- αυτή η τελευταία μέρα της δουλειάς στο γραφείο είναι πάντα εξαιρετικώς χαρούμενη.

Σιγά πώς κάνεις έτσι, θα μου πείτε και θα έχετε ίσως δίκιο ορισμένοι. Ξέρω ότι οι διακοπές δεν είναι θέμα σωματικής όσο πνευματικής ξεκούρασης. Τουλάχιστον για μένα.

Είναι οι ημέρες εκείνες του χρόνου, που το μυαλό μας μπορεί να ξεφύγει λίγο από την δύσκολη καθημερινότητα.

Που μπορούμε να κάνουμε κάτι για εμάς, χωρίς πίεση και χωρίς να σκεφτόμαστε αν χωράει στο πρόγραμμά μας.

Που μπορούμε να βρούμε ξανά τον χαμένο, για έναν ολόκληρο χειμώνα, ξέγνοιαστο εαυτό μας.

Ακούω αρκετούς γύρω μου που υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν όλες τις μέρες που έχουν σαν άδεια, για διακοπές.

Μα πώς γίνεται κάποιος να μην θέλει να σταματήσει τον χρόνο έστω για λίγο; Να ξεφύγει από το άγχος της δουλειάς; Μου φαίνεται εντελώς παράλογο. Ακόμα και για εκείνους που οδηγούνται σε αυτή την απόφαση για οικονομικούς λόγους.

Το διάλειμμα αυτό,   όλοι το χρειαζόμαστε. Για να το πω πιο σωστά, όλοι το έχουμε ανάγκη.

Εκτός από το να περάσουμε καλά, οι διακοπές έχουν πολλά οφέλη για την σωματική και ψυχική μας υγεία.

Και τι κάνω εγώ; Συνήθως κάνω όσα δεν κάνω τη διάρκεια του χειμώνα ή στην καθημερινότητά μου.

Δεν έχω πρόγραμμα ημερήσιο, δεν απαντάω σε επαγγελματικά τηλεφωνήματα, δεν ανοίγω τον υπολογιστή, δεν ελέγχω τα mails μου, δεν επιλέγω τίποτα από όσα κάνω τον υπόλοιπο χρόνο ούτε καν για την διασκέδασή μου.

Δεν σας πολυνοιάζουν όλα αυτά, το ξέρω, αλλά συνήθως την τελευταία μέρα πριν την άδεια δεν έχω διάθεση ούτε να γράψω για την επικαιρότητα.

Κι αν δεν πάω στο γραφείο με σαγιονάρα και παρεό έχει να κάνει μόνο με την προσπάθεια μου να διατηρήσω τη σοβαρότητα  μου…. Λέμε τώρα.

Ένας ιδιαίτερα δύσκολος χειμώνας πέρασε. Μόνο αυτό σκέφτομαι αρχές Αυγούστου. Και επειδή ξέρω ότι ένα πολύ δύσκολο φθινόπωρο θα είναι αυτό που έρχεται θα σας συμβούλευα ακόμη κι αν δεν έχετε την πολυτέλεια να κάνετε τις διακοπές των ονείρων σας, να προσπαθήσετε να κάνετε τις λίγες ημέρες που μπορείτε όμορφες.

Εγώ πάντως το πήρα απόφαση.

Αν ο Τσίπρας αποφάσισε να μου κόψει τις διακοπές, κανένας δεν πρόκειται να μου στερήσει μερικές ημέρες ηρεμίας και ξεκούρασης.

Τώρα, για να μην ξεχνιόμαστε να ξέρετε ότι θα μείνω ενημερωμένη σε ο,τι αφορά τα «τυπάκια» εκείνα που μας ταλαιπωρούν σε πολιτικό επίπεδο.

Όταν επιστρέψω θα καταλάβετε τι εννοώ.

Μην ξεχάσω να σας υπενθυμίσω ότι ο Αύγουστος σημαίνει πολλές και αξιόλογες συναυλίες για το Φεστιβάλ Ολύμπου.

Ξεκινήστε με την πρώτη συναυλία του μήνα το προσεχές Σάββατο. Τη συνάντηση Πρωτοψάλτη –Ξαρχάκου στο αρχαίο θέατρο Δίου.

Ανανεώνω το έντυπο ραντεβού μας για την Τρίτη 22 Αυγούστου. Ως τότε κοιτάξτε να περάστε καλά.

Μην ξεχνάτε ότι αγαπάω το αθόρυβο, το διακριτικό  «φευγιό».  Με στενοχωρούν οι αποχαιρετισμοί γενικώς και ειδικώς. Εκούσιους και ακούσιους. Υποχρεωτικούς και μη. Εύκολους και δύσκολους.

Καλό καλοκαίρι!