ΕΝ ΨΥΧΡΩ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Ποιος το περίμενε ότι ο Λευκός Οίκος θα έστρωνε χαλιά στον Αλέξη Τσίπρα. Πολύ περισσότερο δεν θα το περίμενε ο ίδιος, ούτε στα καλύτερα όνειρά του, αν αναλογιστεί κανείς ότι έβγαζε αντιαμερικανισμό, συμμετείχε σε πορείες και πιθανόν λιθοβολούσε την αμερικανική πρεσβεία. Πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή!

**

Οι Αμερικανοί αυτή τη μεταμόρφωση τη δικαιολογούν επαρκώς με τη λέξη μπίζνες, στην Ελλάδα το λέμε κωλοτούμπα, όρος που πρόσφατα υιοθέτησαν και οι Ευρωπαίοι.

**

Σε γενικές γραμμές η επίσκεψη Τσίπρα στην Αμερική κινείται στο πλαίσιο “Yes Sir”, ανήκομεν εις την Δύσιν και ελεήστε τον φτωχό γιατί χανόμαστε. Και δεν θα μπορούσε ίσως να είναι κι αλλιώς, δεδομένης της νέας τάξης πραγμάτων. Όχι βέβαια ότι η παλαιότερη ήταν καλύτερη.

**

Συνήθως οι Έλληνες ηγέτες που επισκέπτονται τις ΗΠΑ πάνε για να πουλήσουν, αλλά στο τέλος γυρίζουν αγοραστές εξοπλιστικών, γιατί πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος από χώρα μέλους του ΝΑΤΟ. Λυκοφιλίες και λυκοσυμμαχίες.

**

Κι ο κάθε πρωθυπουργός γυρίζει ευχαριστημένος με μια αναμνηστική φωτο από χέρι, μια χειραψία κι ένα χτύπημα στην πλάτη, όπως τον παλιό καλό καιρό ο χωρικός που δεχόταν τις θωπείες του κομματάρχη. Έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλλάξεις Αλέξη μου.

**

Και μετά τι; Να περάσει ο επόμενος. Ο Κυριάκος ετοιμάζεται. Βελτιώνει τα αγγλικά του, κάνει το προφίλ του πιο φιλελεύθερο, με θυμιατό και λιβάνι ανά χείρας αναμένει το ΟΚ, να δει κι αυτός κάποτε τον πλανητάρχη ως πρωθυπουργός, να γίνει και το μεγάλο τάμα της οικογένειας.

**

Κι εμείς εδώ μέσα στη μιζέρια μας θα μετράμε με πόσους συνοδούς πήγε στις ΗΠΑ ο Αλέξης, με πόσους είχε πάει ο Σαμαράς, τι φόρεμα φορούσε η Μπαζιάνα και ποιο γκολ ήταν λιγότερο ή περισσότερο οφ-σάιντ.

**

Δεν περιμένω δώρα ούτε από τον Τραμπ, ούτε από την Λαγκάρντ. Το ίδιο κι ο Αλέξης πιστεύω. Προφανώς γι’ αυτό πήγε με άδειο καλάθι.