Παραμένει επίκαιρο το σύνθημα του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, "όλοι στους δρόμους ξεσηκωμός να μην πτωχεύσει ο λαός", αφού όποια λαϊκή αναμονή ή ανάθεση σε διαχειριστές της αστικής πολιτικής, επιταχύνει συνεχώς τον κυματοθραύστη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, υπονομεύει μόνιμα και σταθερά το βιοτικό επίπεδο του λαού, για να θωρακιστούν και να μπουν σε αυξανόμενη τροχιά, τα κέρδη του κεφαλαίου, εγχώριου, ευρωπαϊκού.
Σε αυτή την αντιλαϊκή στρατηγική κουμπώνουν όλα τα << μνημονιακά >> μέτρα που γνωρίσαμε από όλες της αστικές κυβερνήσεις τα τελευταία 8 χρόνια της οικονομικής κρίσης, μέτρα αντικειμενικά και αναγκαία για το κεφάλαιο, με σαφές ταξικό πρόσημο εις βάρος των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.
Αυτή την στρατηγική υπηρετούν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης ( ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ – ΚΟΜΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ ), άλλα κόμματα - εφεδρείες του συστήματος όπως οι ναζί της << χρυσής αυγής >>. Αυτό που επιδιώκουν κατά κόρον, είναι την χειραγώγηση του λαού στα πλαίσια του συστήματος, να διαχειριστούν τον θυμό και την οργή του από της εφαρμοζόμενες πολιτικές, για να μην μετατραπεί σε συνειδητή, οργανωμένη, φωνή, αμφισβήτησης και πάλης κατά του συστήματος και των πολιτικών που το υπηρετούν, να μην φανεί η πραγματική διέξοδο για τον λαό, που βρίσκεται στα χέρια του, με αγώνα, σε κατεύθυνση πολιτικής – κοινωνικής ανατροπής.
Αυτός που έχει αποδειχτεί << μανούλα >> στην εξαπάτηση του λαού είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους τυχοδιώκτες των ΑΝΕΛ, που έχουν αποδειχτεί στους καλύτερους υπηρέτες των συμφερόντων των μονοπωλίων, των καπιταλιστών, της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, παίρνοντας το ένα, μετά το άλλο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, συνεχίζοντας την σφαγή του λαού όπως οι προηγούμενοι, παραδίνοντας παράλληλα <<γη και ύδωρ>> στους αιμοσταγείς ιμπεριαλιστές ( λιμάνι σε Αλεξανδρούπολη, συμφωνία για επέκταση της βάσης της Σούδας, προετοιμασία υποδομών για φιλοξενία – αποθήκευση πυρηνικών όπλων στον Άραξο κ.α.).
Αυτή την πολιτική αξιώνει η αστική τάξη της χώρας μας, αφού προσβλέπει στην αναβάθμιση της ( μεγιστοποίηση των κερδών της ), στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής λεκάνης της μεσογείου, που θα αποτελέσουν κόμβοι μεταφοράς ενέργειας ( πετρέλαια, φυσικό αέριο ) και εμπορευμάτων. Στο βάθος αυτής της πολιτικής βρίσκονται τα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών – κοινωνικών δικαιωμάτων και βάζει τον λαό μας στην μέγγενη των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που οξύνονται επικίνδυνα στην περιοχή, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Στο πέπλο σιωπής που ο προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μηχανισμοί του να επιβάλλουν, αλλά και στα παραμύθια περί << δίκαιας >> ανάπτυξης και τέλος των <<μνημονίων>> το καλοκαίρι του 2018, πρέπει να σημάνει συναγερμός.
Να προσπεραστούν εμπόδια, αναστολές, απογοητεύσεις και ο λαός οργανωμένα να δηλώσει παρόν, καταδικάζοντας αυτή την πολιτική ως συνέχεια των προηγούμενων, που έχει στόχο την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, το φόρτωμα νέων βαρών στις πλάτες του λαού, για να αναζωογονηθεί το κεφάλαιο και η κερδοφορία του.
Η πανελλαδική απεργία που αποφάσισαν ύστερα από πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ τα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, πρέπει να στραπατσαριστεί η υποφαινόμενη λαϊκή ανοχή σε αυτές της πολιτικές και να δοθεί ισχυρή απάντηση λαϊκής αντίστασης, αποφασιστικότητας και κλιμάκωσης του αγώνα, μπροστά και στο κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης που θα φέρει νέα δεινά στον λαό.
Επειδή οι απεργίες δεν είναι μόνο να ανακοινώνονται, κυρίως είναι να οργανώνονται από τα κάτω από τα πρωτοβάθμια σωματεία, με σχέδιο ο κάθε εργασιακός χώρος, το κάθε σωματείο, να οργανώσει, να εξασφαλίσει την μαζική συμμέτοχη στην απεργιακή συγκέντρωση. Με διεργασίες που θα ξεκινούν από την Γενική συνέλευση του σωματείου, την διεξοδική συζήτηση των εργαζομένων για τα κυβερνητικά μέτρα και τα αιτήματα διεκδίκησης με κριτήριο της σύγχρονες ανάγκες που θα φωτίζουν και την διέξοδο για τους εργαζόμενους , με την προκήρυξη στο χέρι, με την σύσκεψη, με την συζήτηση άτομο το άτομο, με την απεργιακή περιφρούρηση και άλλα μαχητικά οργανωτικά μέτρα, δεν πρέπει να χαθεί καμιά ημέρα.
Αυτή είναι και η διαφορά του ΠΑΜΕ, των δυνάμεων του ταξικού κινήματος με της δυνάμεις του φιλοκυβερνητικού – φιλοεργοδοτικού συνδικαλισμού ( ΠΑΣΚΕ – ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΟΙ ΠΡΩΗΝ ΠΑΣΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΤΑ, ΔΑΚΕ) που κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, για να μην οργανώσουν της απεργίες, με μαζική την κάθοδο των εργατών συνολικά των εργαζομένων σε αυτές και να στήνουν ένα άνευρο ντεκόρ με πολλούς από αυτούς σε ρόλο κομπάρσου παρέα με τα πιο πιστά φιλοκυβερνητικά φερέφωνα, χειροκροτητές της πολιτικής που τσακίζει τον λαό μας.
Αυτό τον ρόλο στο νομό μας το παίζει η νόθα διοίκηση του εργατικού κέντρου Κατερίνης, που έχει μετατραπεί σε ένα κλειστό κλαμπ οικογενειοκρατίας και ημετέρων φίλων, που τον μπαμπά πρώην πρόεδρο του εργατικού κέντρου Κατερίνης ( ΠΑΣΚΕ), τον διαδέχεται η κόρη, με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. να λειτουργούν κάποιοι καριερίστικα, σαν υποχείρια ενός μηχανισμού που βάζει εμπόδια στην οργάνωση της εργατικής τάξης και απεχθάνεται μετά βδελυγμίας την ταξική πάλη. Για αυτό πολεμάνε ανορθόδοξα και με ύπουλους τρόπους το ΠΑΜΕ, της δυνάμεις που συσπειρώνονται σε αυτό, δίνοντας της καλύτερες υπηρεσίες στην μεγαλοεργοδοσία, στο κεφάλαιο, στην κυρίαρχη πολιτική.
Ο κύβος ερρίφθη στις 14 Δεκεμβρίου μέρα πανελλαδικής, πανεργατικής – πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας, όλοι στους δρόμους με το ΠΑΜΕ.
Μας φοβούνται, όταν δρούμε οργανωμένα, συλλογικά, ταξικά, με κοινωνική συμμαχία. Κανένας φόβος, καμιά απογοήτευση, καμιά υποταγή, όλοι στην απεργία, όλοι με το ΠΑΜΕ.
Για την ζωή, την αξιοπρέπεια , για την λαϊκή προοπτική, με τον λαό να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Αγώνας μέχρι την νίκη.
Σε αυτή την αντιλαϊκή στρατηγική κουμπώνουν όλα τα << μνημονιακά >> μέτρα που γνωρίσαμε από όλες της αστικές κυβερνήσεις τα τελευταία 8 χρόνια της οικονομικής κρίσης, μέτρα αντικειμενικά και αναγκαία για το κεφάλαιο, με σαφές ταξικό πρόσημο εις βάρος των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων.
Αυτή την στρατηγική υπηρετούν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης ( ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ – ΚΟΜΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ ), άλλα κόμματα - εφεδρείες του συστήματος όπως οι ναζί της << χρυσής αυγής >>. Αυτό που επιδιώκουν κατά κόρον, είναι την χειραγώγηση του λαού στα πλαίσια του συστήματος, να διαχειριστούν τον θυμό και την οργή του από της εφαρμοζόμενες πολιτικές, για να μην μετατραπεί σε συνειδητή, οργανωμένη, φωνή, αμφισβήτησης και πάλης κατά του συστήματος και των πολιτικών που το υπηρετούν, να μην φανεί η πραγματική διέξοδο για τον λαό, που βρίσκεται στα χέρια του, με αγώνα, σε κατεύθυνση πολιτικής – κοινωνικής ανατροπής.
Αυτός που έχει αποδειχτεί << μανούλα >> στην εξαπάτηση του λαού είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους τυχοδιώκτες των ΑΝΕΛ, που έχουν αποδειχτεί στους καλύτερους υπηρέτες των συμφερόντων των μονοπωλίων, των καπιταλιστών, της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, παίρνοντας το ένα, μετά το άλλο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, συνεχίζοντας την σφαγή του λαού όπως οι προηγούμενοι, παραδίνοντας παράλληλα <<γη και ύδωρ>> στους αιμοσταγείς ιμπεριαλιστές ( λιμάνι σε Αλεξανδρούπολη, συμφωνία για επέκταση της βάσης της Σούδας, προετοιμασία υποδομών για φιλοξενία – αποθήκευση πυρηνικών όπλων στον Άραξο κ.α.).
Αυτή την πολιτική αξιώνει η αστική τάξη της χώρας μας, αφού προσβλέπει στην αναβάθμιση της ( μεγιστοποίηση των κερδών της ), στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής λεκάνης της μεσογείου, που θα αποτελέσουν κόμβοι μεταφοράς ενέργειας ( πετρέλαια, φυσικό αέριο ) και εμπορευμάτων. Στο βάθος αυτής της πολιτικής βρίσκονται τα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών – κοινωνικών δικαιωμάτων και βάζει τον λαό μας στην μέγγενη των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που οξύνονται επικίνδυνα στην περιοχή, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Στο πέπλο σιωπής που ο προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι μηχανισμοί του να επιβάλλουν, αλλά και στα παραμύθια περί << δίκαιας >> ανάπτυξης και τέλος των <<μνημονίων>> το καλοκαίρι του 2018, πρέπει να σημάνει συναγερμός.
Να προσπεραστούν εμπόδια, αναστολές, απογοητεύσεις και ο λαός οργανωμένα να δηλώσει παρόν, καταδικάζοντας αυτή την πολιτική ως συνέχεια των προηγούμενων, που έχει στόχο την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, το φόρτωμα νέων βαρών στις πλάτες του λαού, για να αναζωογονηθεί το κεφάλαιο και η κερδοφορία του.
Η πανελλαδική απεργία που αποφάσισαν ύστερα από πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ τα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, πρέπει να στραπατσαριστεί η υποφαινόμενη λαϊκή ανοχή σε αυτές της πολιτικές και να δοθεί ισχυρή απάντηση λαϊκής αντίστασης, αποφασιστικότητας και κλιμάκωσης του αγώνα, μπροστά και στο κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης που θα φέρει νέα δεινά στον λαό.
Επειδή οι απεργίες δεν είναι μόνο να ανακοινώνονται, κυρίως είναι να οργανώνονται από τα κάτω από τα πρωτοβάθμια σωματεία, με σχέδιο ο κάθε εργασιακός χώρος, το κάθε σωματείο, να οργανώσει, να εξασφαλίσει την μαζική συμμέτοχη στην απεργιακή συγκέντρωση. Με διεργασίες που θα ξεκινούν από την Γενική συνέλευση του σωματείου, την διεξοδική συζήτηση των εργαζομένων για τα κυβερνητικά μέτρα και τα αιτήματα διεκδίκησης με κριτήριο της σύγχρονες ανάγκες που θα φωτίζουν και την διέξοδο για τους εργαζόμενους , με την προκήρυξη στο χέρι, με την σύσκεψη, με την συζήτηση άτομο το άτομο, με την απεργιακή περιφρούρηση και άλλα μαχητικά οργανωτικά μέτρα, δεν πρέπει να χαθεί καμιά ημέρα.
Αυτή είναι και η διαφορά του ΠΑΜΕ, των δυνάμεων του ταξικού κινήματος με της δυνάμεις του φιλοκυβερνητικού – φιλοεργοδοτικού συνδικαλισμού ( ΠΑΣΚΕ – ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΟΙ ΠΡΩΗΝ ΠΑΣΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΤΑ, ΔΑΚΕ) που κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, για να μην οργανώσουν της απεργίες, με μαζική την κάθοδο των εργατών συνολικά των εργαζομένων σε αυτές και να στήνουν ένα άνευρο ντεκόρ με πολλούς από αυτούς σε ρόλο κομπάρσου παρέα με τα πιο πιστά φιλοκυβερνητικά φερέφωνα, χειροκροτητές της πολιτικής που τσακίζει τον λαό μας.
Αυτό τον ρόλο στο νομό μας το παίζει η νόθα διοίκηση του εργατικού κέντρου Κατερίνης, που έχει μετατραπεί σε ένα κλειστό κλαμπ οικογενειοκρατίας και ημετέρων φίλων, που τον μπαμπά πρώην πρόεδρο του εργατικού κέντρου Κατερίνης ( ΠΑΣΚΕ), τον διαδέχεται η κόρη, με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. να λειτουργούν κάποιοι καριερίστικα, σαν υποχείρια ενός μηχανισμού που βάζει εμπόδια στην οργάνωση της εργατικής τάξης και απεχθάνεται μετά βδελυγμίας την ταξική πάλη. Για αυτό πολεμάνε ανορθόδοξα και με ύπουλους τρόπους το ΠΑΜΕ, της δυνάμεις που συσπειρώνονται σε αυτό, δίνοντας της καλύτερες υπηρεσίες στην μεγαλοεργοδοσία, στο κεφάλαιο, στην κυρίαρχη πολιτική.
Ο κύβος ερρίφθη στις 14 Δεκεμβρίου μέρα πανελλαδικής, πανεργατικής – πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας, όλοι στους δρόμους με το ΠΑΜΕ.
Μας φοβούνται, όταν δρούμε οργανωμένα, συλλογικά, ταξικά, με κοινωνική συμμαχία. Κανένας φόβος, καμιά απογοήτευση, καμιά υποταγή, όλοι στην απεργία, όλοι με το ΠΑΜΕ.
Για την ζωή, την αξιοπρέπεια , για την λαϊκή προοπτική, με τον λαό να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Αγώνας μέχρι την νίκη.
Σαββίδης Παναγιώτης
Μέλος του Δ.Σ. οικοδόμων Κατερίνης
Εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της << Εργατικής Ταξικής Ενότητας >>
που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου