Βιβλιοπαρουσίαση: "Να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι, να ακούς"

Καλημέρα φίλοι μου!

Σήμερα, θα σας μιλήσω για το βιβλίο του διαδικτυακού μου φίλου Πυθαγόρα.

Το βιβλίο περιέχει εικοσιδύο κείμενα για τον άνθρωπο, τη διαφορετικότητα, τον έρωτα, την αγάπη, τη ζωή, τις μοιραίες συναντήσεις και τα βασανιστικά «αν». Η σελίδα «Πυθαγόρειο θεώρημα» μοιράζεται τα κείμενά της ελπίζοντας να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε, να αναθεωρήσουμε, να ερωτευθούμε και να αγαπήσουμε δίχως όρια και «πρέπει».

Συνολικά ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, με πολύ όμορφα μηνύματα και τροφή για σκέψη. Προβληματίστηκα ιδιαίτερα σε μερικά σημεία, από άλλα ένιωσα ότι πήρα κάποιες απαντήσεις που έψαχνα και με ένα συγκεκριμένο λύγισα. Τα τρία αγαπημένα μου είναι τα εξής: 1. Να φοβάσαι..., 2. Να φοβάσαι...(μέρος 2ο) και 3. Εσύ που μου κατέρριψες όλα μου τα "αποκλείεται"...

Τα δύο πρώτα θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς και οδηγό επιβίωσης. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το κομμάτι με τους ανθρώπους που είναι πολύ ανοιχτοί και χωρίς να προλάβουν να σε εμπιστευτούν σου λένε όλη την ιστορία της ζωής τους. Ποτέ δεν είχα αναρωτηθεί γιατί αυτοί οι άνθρωποι φέρονται έτσι και ενώ είχα την αθώα αντίληψη περί εμπιστοσύνης και πως αναγνωρίζουν την καλοσύνη στο πρόσωπο μας, ξαφνικά διαπίστωσα ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει! Ότι για αυτούς τους ανθρώπους δεν είμαστε τίποτα το ίδιαιτερο, απλά δύο αυτιά και για να είμαι ειλικρινής...ξενέρωσα λίγο!

Το τρίτο κείμενο που σας ανέφερα, μπορώ να το διαβάζω ξανά και ξανά. Κι ενώ σε όλο το βιβλίο έχτιζα τείχη και θέριευε αυτό το "αποκλείεται" σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις, με αυτό όλα γκρεμίστηκα. Έγινε ακριβώς ότι περιέγραφε ο τίτλος... Κλείνοντας, θα μοιραστώ μαζί σας μέρος του, γιατί είναι το αγαπημένο μου!

Είχα χτίσει τόσο καλά τα τείχη μου, τις άμυνες μου, τις συνήθειες μου. Είχα κλειδώσει τόσο καλά τις πόρτες μου, έθεσα τόσους όρους, τόσα "αποκλείεται" για το μέλλον. Χάθηκα στη συνήθεια μου, στα "πρέπει" μου, στα κρυφά μου "θέλω", στο ανιαρό παρελθόν μου, στο αβέβαιο μέλλον μου. (...)

Για σένα γκρέμισα τα τείχη μου, διέλυσα τις ανασφάλειες μου (...) μου έδειξες πώς είναι και το "άλλο", το διαφορετικό, το αληθινό, το έντονο, το ανεξέλεγκτο. (...)

Δεν ξέρω για πόσο θα μείνεις, για πόσο θα αντέξεις, πόσο βαθιά μπορείς να μ' ερωτευτείς και αν μπορείς να με αγαπήσεις. (...) Ξέρω πως όποτε φύγεις, αν φύγεις, όσο κι αν αντέξεις, όπως κι αν με κάνεις να αισθανθώ, πάντα θα είσαι ο άνθρωπος που μου κατέρριψε όλα μου τα "αποκλείεται" και που έγινε ανεξίτηλο κεφάλαιο στη ζωή μου.

Σύντομα θα ανέβει διαγωνισμός με το βιβλίο στο @mysecretbook στο instagram. Μέχρι το επόμενο άρθρο, πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς!

Σέβη!