Υπάρχουν καλά ή κακά δακρυγόνα; Αλλά αυτό είναι το θέμα;

Σαββίδης Παναγιώτης

Η κρατική καταστολή υπάρχει, για να διασφαλίζει όταν χρειαστεί με μέσο την βία, τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών αυτών.

Στο σύστημα που ζούμε οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους όπως η αστυνομία (δεν είναι μοναδική κατασταλτική δύναμη) προασπίζεται πρωτίστως  τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου και σε αυτή απολογείται μέσο του πολιτικού τους προσωπικού που εκφράζεται από τα αστικά κόμματα.

Για αυτό εξάλλου υπάρχουν και αντίστοιχα υπουργεία που υπάγονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, για την πολιτική τους διοίκηση, τους στόχους και τον προσανατολισμό που πρέπει να έχουν με βάση την στρατηγική του συστήματος και των κομμάτων που το υπηρετούν.

Το παραπάνω σκεπτικό έχει να κάνει με τους θεσμούς των κατασταλτικών μηχανισμών  που αποτελούν  τμήμα του αστικού εποικοδομήματος και υπηρετούν συγκεκριμένη στρατηγική. Ως έτσι γίνεται η προσέγγιση, από θέμα αρχής, χωρίς να ταυτίζουμε  τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε αυτό που ονομάζουμε σώματα ασφαλείας  με το πολιτικοιδεολογικό  περιεχόμενο των θεσμών.

Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι σε αυτά που το ίδιο το σύστημα τους αξιοποιεί σαν σάκο του μποξ χάριν της λαϊκής εκτόνωσης και του λαϊκού αποπροσανατολισμού, για να μην αμφισβητηθούν πολιτικές ως προς το ταξικό τους περιεχόμενο  και να φαντάζει μια σύγκρουση κάποιων λεπτών της ώρας η ωρών   κάποιου κόσμου με την αστυνομία σαν την υπέρτατη ριζοσπαστική πράξη.

Εξάλλου κάτι τέτοιο πρέπει να παίξουν και τα δελτία ειδήσεων, για να αναπαράξουν σε μαζική κλίμακα την κατεύθυνση του λαϊκού αποπροσανατολισμό, γιατί πρέπει να φάνει η θεαματική εικόνα της «σύγκρουσης» και ότι αυτό είναι «αγώνας» και όχι μια μαχητική διαδήλωση χιλιάδες λάου, αποφασισμένων δυνάμεων, που τα αιτήματα τους είναι καρφί στην καρδιά του συστήματος και η καθημερινή κλιμάκωση της πάλης προϋπόθεση για την λαϊκή νίκη.

Σε αυτή την εικόνα πόνταραν και αρκετοί «μακεδονομάχοι» στην ΔΕΘ το Σάββατο στις 8 του Σεπτέμβρη. Αρκετοί με το προσωπείο του «ακομμάτιστου» η «υπερπατριώτη» αναζήτησαν την τυφλή σύγκρουση με τις δυνάμεις της αστυνομίας, ικανοποιώντας με αυτό τον τρόπο όλες τις πλευρές που ψάχνουν την θέση τους στο αστικό πολιτικό τοπίο υπηρετώντας το κεφάλαιο.

Από την μια η κυβέρνηση του Σύριζα θα ενισχύσει την προπαγάνδα της χτίζοντας το ψεύτικο δίλλημα πρόοδος η συντήρηση, δημοκρατία η φασισμός, παρουσιάζοντας τον εαυτό της θεματοφύλακα και εγγυήτρια δύναμη των  δημοκρατικών αξιών, ώστε με αυτό το ψευδοδίλλημα να συσκοτίσει παραπέρα τις ταξικές διαχωριστικές γραμμές που υπάρχουν κοινωνία και κατά επέκταση το  περιεχόμενο των πολιτικών που υπηρετούν το σύστημα, που είναι σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα, τα λαϊκά δικαιώματα.

Και από την άλλη οι ενορχηστρωτές των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό εκμεταλλεύοντας τα αγνά πατριωτικά αισθήματα του λαού, να παρουσιάζονται ότι αυτούς φοβάται η κυβέρνηση, το σύστημα, ότι αυτοί είναι ο στόχος, βάζοντας και αυτοί το λιθαράκι από την μεριά τους, στην υπόσκαψη των ταξικών περιεχόμενων των πολιτικών. Για αυτό εκεί δεν ακούς τίποτα για ΝΑΤΟ, Ε.Ε, σχεδιασμοί κεφαλαίου που έχει να κάνει με τα βαλκάνια και όχι μόνο.

Ο λαός να καταλάβει ότι στην τεχνητή εικόνα που δημιουργούν ότι αυτά είναι τα δύο αντιμαχόμενα «στρατόπεδα», να ξέρει ότι  βρίσκονται στην ίδια όχθη, γιατί συμπλέουν στρατηγικά και ο ταξικός τους θαυμασμός για το κεφάλαιο είναι κοινός και για αυτό θέλουν να το υπηρετούν.

Και αυτή είναι η ταμπακιέρα  η ουσία των  ζητημάτων κόντρα στον εμπαιγμό και στην λαϊκή κοροϊδία.

Το καθαρό σύνθημα «ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες» που ακούστηκε από χιλιάδες διαδηλωτές που πορεύτηκαν με το ΠΑΜΕ σε όλη την Θεσσαλονίκη πάνω από 2 ώρες, μια εικόνα που εξαφανίστηκε από τα ΜΜΕ, έδωσε το στίγμα και ποια είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία που με βάση αυτή πρέπει να κρίνουμε.

Από αυτή την διαχωριστική γραμμή διαπερνάει το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ, που τσακίζει τις ζωές μας για τα κέρδη των λίγων και τις φέρνει αντιμέτωπες με πολεμοκάπηλα σχέδια.

Αυτή είναι η επιλογή που πρέπει να κάνει ο λαός για την προοπτική και την ευημερία του σε μια πατρίδα που κουμάντο θα κάνει αυτός.

Αυτό δεν θέλουν να δει ο λαός, αυτή την δυνατότητα του που αποτελεί κοινωνική ανάγκη για την πρόοδο και την εξέλιξη.

Ο λαός πρέπει να προσπεράσει τους σκοπέλους της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, του ψέματος, της συκοφαντίας και να δηλώνει παρόν μέσα από το δικό του κίνημα, με τα δικά του ξεχωριστά ταξικά χαρακτηριστικά.

Να αναμετρηθεί στα ίσια με τον ταξικό αντίπαλο και τους πολιτικούς τους υπηρέτες για την ανατροπή.

Να πάρει την εξουσία στα χέρια του κάνοντας κοινωνική περιουσία όλο τον παραγόμενο πλούτο που καρπώνεται τώρα μια κοινωνική μειοψηφία εκμεταλλευτών της εργατικής δύναμης.

Αυτή την προοπτική που έχει αντικειμενικό νομοτελειακό χαρακτήρα προσπαθούν να καθυστερήσουν, να ματαιώσουν και η οποιαδήποτε ολιγωρία στην πάλη για αυτή την προοπτική θα φορτώνει συνεχώς βάρη στον λαό.

Οι χιλιάδες διαδηλωτές των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, της κοινωνικής συμμαχίας, έστειλαν μαχητικά το ανυπότακτο ταξικό μήνυμα στην ΔΕΘ το Σάββατο στις 8 Σεπτέμβριου, χωρίς φιοριτούρες και στημένες εικόνες.

Χωρίς να χαθεί λεπτό, κλιμακώνουμε την πάλη, τον αγώνα με νέες δυνάμεις στα σωματεία, στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα, στις λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές, στις αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, ανεβάζουμε τον βαθμό της λαϊκής οργάνωσης, δημιουργούμε ρήγματα στην συνείδηση για την χειραφέτηση τους από την αστική πολιτική, αστική ιδεολογία, περνάμε στην αντεπίθεση για την λαϊκή νίκη.