Είναι τελικά όλοι το ίδιο;

Γράφει ο Παναγιώτης Σαββίδης

Η απερχόμενη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Κατερίνης (ΠΑΣΚΕ) με απαράδεκτες τακτικές (μηνύσεις σε εργαζόμενους, αστυνομοκρατία ) συνεχίζει την προσπάθεια να οργανώσει άλλο ένα νόθο συνέδριο, με <<μαϊμούδες>> αντιπροσώπους.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινητοποίησε <<λυτούς>>  και <<δεμένους>>,  για να αποκλείσει τους 6 εκλεγμένους αντιπρόσωπους από το συνδικάτο ιδιωτικών υπαλλήλων << Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ >>, ένα συνδικάτο που δεν μπορεί να το μετατρέψει και αυτό σε συνδικάτο σφραγίδα και άπραγο, που  μαζικοποιείται καθημερινά στην κατεύθυνση της οργάνωσης των εργαζομένων, του αγώνα και της πάλης με ταξικό προσανατολισμό.  

Ο πανικός και ο φόβος τους φάνηκε από την αρχή, από τις αρχαιρεσίες του συνδικάτου που έγιναν τον Μάιο. <<Ανάγκαζαν>>  να περνάνε από face control όλοι οι εργαζόμενοι που έκαναν το βήμα και ψήφισαν στο συνδικάτο, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό - πιεστικό κλίμα που νόμιζαν ότι θα επηρέαζαν  τις εκλογές του συνδικάτου.

Τουναντίον, οι αρχαιρεσίες έβγαλαν το συνδικάτο πιο δυνατό, με πολλές νέες έγγραφες σε αυτό, με αυξήσει των ψηφισάντων και με  εκλογή περισσότερων αντιπρόσωπων στο συνέδριο του εργατικού κέντρου.

  Αυτό είναι που ενόχλησε τις δυνάμεις της συναίνεσης, του εργοδοτικού συνδικαλισμού και έφτιαξαν   έναν μηχανισμό υπονόμευσης και δίωξης των εκλεγμένων  με στόχο τον  αποκλεισμό των αντιπροσώπων του συνδικάτου από το συνέδριο του εργατικού κέντρου.  

Μηχανισμός που καθοδηγείται από πολύ ψηλά από άτομα της φιλοεργοδοτικής πλειοψηφίας της ΓΣΣΕ  που χουν κάνει καριέρα στις παρανομίες και τις νοθείες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Αυτή η διοίκηση του εργατικού κέντρου όπως και παλιότερες πλειοψηφίες ( ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ ) είναι εναρμονισμένη με την συμβιβασμένη, υποτακτική, φιλοεγοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΣΕ που εκφράζονται από συγκεκριμένες δυνάμεις που ονομάσαμε πιο πάνω.

Αποτελούν τον βραχίονα του κοινωνικοεταιρισμού μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα  προωθώντας αυτή την γραμμή για λογαριασμό του κεφαλαίου και όλων των αστικών κυβερνήσεων. Στόχος τους η υποταγή της εργατικής τάξης, γενικότερα των εργαζομένων, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Η προώθηση αυτής της γραμμής αποδιοργάνωσε το εργατικό κίνημα. Χλεύασε και υπομόνευσε την ταξική πάλη, έκανε τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη στα σωματεία και τα συνδικάτα, απαξιώθηκε η συνδικαλιστική δράση.

Επικούρησαν   μέσα από την συστημική προπαγάνδα της γενίκευσης και ομογενοποιήσεις  να ταυτίσουν  συλλήβδην το  συνδικαλιστικό κίνημα  με την σαπίλα και την ρεμούλα που διέπει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Στόχος, να μην πιστεύουν πουθενά οι εργαζόμενοι, να μην έχουν ένα αποκούμπι, να είναι μόνοι τους και εκτιθέμενοι στις αντιλαϊκές – αντιδραστικές πολιτικές που τους φτωχαίνουν, τους γκρεμίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις, τους μετατρέπουν σε σύγχρονους σκλάβους.

Αυτή την πολιτική θέλουν  να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι  σαν στρατηγική κατεύθυνση  οι εργατοπατέρες της ΓΣΣΕ με τις δυνάμεις που τους ακολουθούν σε ηγετικό επίπεδο σε όλες της βαθμίδες του συνδικαλιστικής κινήματος.

Τέτοια δύναμη είναι και το εργατικό κέντρο Κατερίνης, που το Μάιο υιοθέτησε την μαύρη συμμαχία της ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, βιομηχάνους, εφοπλιστές, τραπεζίτες, την κυβέρνηση,  ώστε οι εργαζόμενοι να μην σηκώσουν κεφάλι στην δήθεν επερχόμενη ανάκαμψη, αφού τα αντιλαϊκά – αντεργατικά μέτρα των << μνημονίων >> που βρίσκονται όλα σε ισχύ, αποτελούν το αναγκαίο καύσιμο για να αναπτυχθούν τα  κέρδη των λίγων, του κεφαλαίου.

 Για αυτό πολεμούν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, λυσσασμένα, το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.  Βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία για την αποδιοργάνωση, την διάλυση  του εργατικού κινήματος, για να διευκολυνθούν οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου.

  Το ΠΑΜΕ παλεύει για ακριβώς το αντίθετο, για την οργάνωση της εργατικής τάξης, για την μαζικοποίηση των σωματείων με ζωή και δράση.

Για την ανασύνταξη του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, για την ταξική ενότητα όλων των εργαζομένων, ακυρώνοντας τις γραμμές τις ανταγωνιστικότητας, του κοινωνικοεταιρισμού, που έχουν κάνει για σημαία τους οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και αποτελούν  τις βασικές κατευθυντήριες  που προωθούν  μέσα στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, για να υποστείλουν την σημαία της εργατικής πάλης, των διεκδικήσεων, της ταξικής αντεπίθεσης. 

Ο αγώνας του συνδικάτου ιδιωτικών υπαλλήλων << Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ >> και των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αφορά όλους τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, όπου και αν ανήκουν, ότι και αν πιστεύουν.

Αφορά τον κάθε καλοπροαίρετο, σκεπτόμενο άνθρωπο όπου και να είναι σήμερα επαγγελματικά.   Αφού στις σημερινές συνθήκες βάλλεται η πλειοψηφία τα λαϊκής οικογένειας και ο αγώνας των εργαζομένων  για να είναι αποτελεσματικός, νικηφόρος,  θα γίνει με την κοινωνική συμμαχία των μικρομεσαίων της πόλης, του χωριού.

Αυτός ο αγώνας για εργατικά κέντρα, γενικότερα για συνδικαλιστικές οργανώσεις  στην υπηρεσία του λαού, υπερβαίνει δικαστικές αποφάσεις, που μόνο αγανάκτηση και οργή  μπορούν να φέρουν με τις παράξενες αποφάσεις κάποιων δικαστηρίων.

 Αυτός ο αγώνας αφορά όλο τον εργαζόμενο λαό του νομού που πρέπει να κάνει δικιά του υπόθεση την κάθαρση από τις νοθείες και παρανομίες  του εργατικού κέντρου Κατερίνης.

Να πούμε όχι σε ένα άλλο νόθο συνέδριο του εργατικού κέντρου Κατερίνης.

 Να εμφανίσει τα πρακτικά των σωματείων για να δούμε ποια έκαναν αρχαιρεσίες και με ποιο τρόπο και όχι όπως ομολόγησε εργαζόμενος από την Λεπτοκαρύα, ότι με πήραν τηλέφωνο και ήρθα για να εκπροσωπήσω το σωματείο οικοδομών Λεπτοκαρύας στο συνέδριο. Σωματείο που έχει χρόνια να κάνει αρχαιρεσίες με δικαστικό αντιπρόσωπο και με όλες τις προβλεπόμενες καταστατικές αρχές.

Ναι δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

 Οι εργαζόμενοι να οξύνουν το ταξικό τους ένστικτο και να δούνε πίσω από την εικόνα που τους παρουσιάζουν,  ποιοι παλεύουν μέσα στους χώρους δουλειάς κυρίως, ποιοι αγωνίζονται καθημερινά με όρους κλιμάκωσης της εργατικής πάλης, με αρχές, σκοπό, στόχους.

Κάτω από δύσκολες συνθήκες πολλές φορές, με όρους αυταπάρνησης και προσωπικών θυσιών και να τους διαχωρίσει από εκείνο το τμήμα που έχει διαπαιδαγωγηθεί στην ιδιοτέλεια, την ρεμούλα, την συνδιαλλαγή κάτω από το τραπέζι, τον ατομισμό.

Στο χέρι του κάθε εργαζόμενου είναι, αν με την αδράνεια, την  απάθεια και παραίτηση του, αφήνει να συνεχιστεί να ποδηγετείτε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα από την σαπίλα η να σηκώσει ανάστημα και μαζί με το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, να σπάσει αυτό το απόστημα και να το καθαρίσει, για την αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την αντεπίθεση.

Ευθύνη έχει και ο κάθε αντιπρόσωπος ξεχωριστά. 

Πολλοί από αυτούς μπορούν και πρέπει να διαφοροποιηθούν, να μην αφήσουν να παίξουν παιχνίδια με την αξιοπρέπεια τους, να μην αξιοποιηθούν σαν εργαλεία νοθειών,  για να προωθηθούν τα στενά ιδιοτελή συμφέροντα μιας στενής ομάδας στο εργατικό κέντρο Κατερίνης που πολλοί έχουν και οικογενειακή σχέση μεταξύ τους.