30 Νοεμβρίου 2018

ΕΝ ΨΥΧΡΩ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Ριχάρδος ο χρυσόκαρδος

Έκανε «κρα» από χιλιόμετρα ότι επρόκειτο για κοράκι. Για τον περίφημο Ριχάρδο μιλάμε που κάθε άλλο παρά λεοντόκαρδος αποδείχτηκε, αφού αφαίμαξε τον μισό πληθυσμό χωρίς έλεος.
**
Κι ας όψεται το μνημόνιο του Γιωργάκη, του Σαμαρά και του Τσίπρα που έστειλε στην αγκαλιά του Ριχάρδου, βλέπε Γερμανών, οικογενειακούς θησαυρούς, κειμήλια, στερήσεις μιας ζωής.
**
Ναι, από χρόνια έκανε «κρα» ότι το κοράκι ήταν αρπακτικό και για κάποιους λόγους τύγχανε και ασυλίας αφού χρύσωνε τα κανάλια και ήταν στο απυρόβλητο.
**
Χρειάστηκαν κάποια χρόνια για να καταλάβουν οι αρμόδιες υπηρεσίες ότι κάποιο λάκο είχε η  φάβα και ότι οι κουλουράδες της πλατείας δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι της φοροδιαφυγής
**
Έκαναν λοιπόν ντου, κάλλιο αργά παρά ποτέ και τον βλέπω Κορυδαλλό μεριά.
Σίγουρα ζημιώθηκε το δημόσιο, η χώρα αλλά περισσότερο νοιάζομαι γι΄ αυτούς που ξεπούλησαν το δαχτυλίδι του γάμου τους, τη λίρα της γιαγιάς, το αναμνηστικό της μακρινής πατρίδας τους έναντι πινακίου φακής. Κάποια κατέληξαν σε ράβδους χρυσού,  κάποια σε ευκαιριακά χέρια ντροπής.
**
Βέβαια ο Ριχάρδος ήταν ο εκτελεστής. Αν στο κακούργημα ψάξουμε βαθύτερα θα βρούμε και τους ηθικούς αυτουργούς που ίσως είναι αυτοί που υπέγραψαν τους αποικιοκρατικούς όρους του μνημονίου, αυτοί που το περήφανο «όχι» του ελληνικού λαού τόκαναν «ναι»  σε μια νύχτα.
**
Ουδέν κακόν όμως αμιγές καλού. Ο Ριχάρδος εκτέλεσε και κοινωνικό έργο. Με την λαθροχειρία του γέμισε κάποιο τραπέζι, φώτισε κάποιο σπίτι, συνέβαλε σε κάποιο φακελάκι, ακόμη και στις σπουδές κάποιου παιδιού.
Το σχόλιο είναι χλευαστικό αλλά και ρεαλιστικό. Κάτι ανάλογο με την αναγκαιότητα ή μη του μνημονίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: