20 Δεκεμβρίου 2018

20 Δεκεμβρίου: Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης

Η Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης (International Human Solidarity Day) καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2005, θεωρώντας ότι η αλληλεγγύη είναι μία από τις θεμελιώδεις και παγκόσμιες αξίες, που θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων τον 21ο αιώνα.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Δεκεμβρίου για να τιμηθεί το Παγκόσμιο Ταμείο Αλληλεγγύης, που ιδρύθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 2002 και στοχεύει στην εξάλειψη της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες, μέσω αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Αυτή η Ημέρα τηρείται ως:

• Μια Ημέρα εορτασμού για την ενότητά μας στη διαφορετικότητα.

• Μια ημέρα για να υπενθυμίζει στις κυβερνήσεις να σέβονται τις δεσμεύσεις τους στις διεθνείς συμφωνίες.

• Μια ημέρα για να εγείρει τη συνειδητοποίηση της σημασίας της αλληλεγγύης.

• Μια ημέρα για να ενθαρρύνει το δημόσιο διάλογο για τους τρόπους προώθησης της αλληλεγγύης για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας περιλαμβανομένης της εξάλειψης της φτώχειας.

• Μια ημέρα δράσης για να ενθαρρύνει νέες πρωτοβουλίες για την εξάλειψη της φτώχειας.


Πηγές: sansimera.gr - 


Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης
Ξέρω. Το διαβάζεις και σου ακούγεται σαν αστείο. Κι όμως, υπάρχει κι αυτή η Διεθνής ημέρα, ανάμεσα σε τόσες άλλες. Ίσως δεν την έχεις ξανακούσει, γιατί μέχρι και πρόσφατα στην –έστω και φαινομενικά- ευημερούσα κοινωνία μας, δεν είχαμε εντάξει στην καθημερινότητά μας λέξεις και πράξεις που άπτονται της αλληλεγγύης. Μήπως, όμως, είναι καιρός;

Για την ιστορία, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 22 Δεκεμβρίου 2005, με το ψήφισμα 60/209 προσδιόρισε την αλληλεγγύη ως μία από τις θεμελιώδεις και οικουμενικές αξίες που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των λαών στον εικοστό πρώτο αιώνα, και συνεπώς αποφάσισε να διακηρύξει την 20η Δεκεμβρίου κάθε έτους Διεθνή Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης. Με ψήφισμα 57/265 της Γενικής Συνέλευσης, στις 20 Δεκεμβρίου 2002, ιδρύθηκε το Παγκόσμιο Ταμείο Αλληλεγγύης, το οποίο συστάθηκε τον Φεβρουάριο του 2003 ως ταμείο του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών . Στόχος του είναι η εξάλειψη της φτώχειας και η προώθηση της ανθρώπινης και κοινωνικής ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες χώρες, ιδίως μεταξύ των φτωχότερων τμημάτων του πληθυσμού τους.

Όλα αυτά ως προς το τυπικό κομμάτι, καλώς έγιναν. Βέβαια, είναι σαν τη γνωστή παροιμία «Βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Ο ΟΗΕ επί σειρά ετών εθελοτυφλεί σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα κι όταν πρόκειται για μικρά παιδιά. Πολλές φορές (αν όχι τις περισσότερες), με την ευλογία του και την ανοχή του έχουν συμβεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ποια εξάλειψη της φτώχειας λοιπόν και ποια κοινωνική ανάπτυξη, θα μου πεις. Και δε θα διαφωνήσω. Την αναφορά στη θέσπιση αυτής της ημέρας ως Διεθνούς Ανθρώπινης Αλληλεγγύης την έκανα για να εστιάσω σ’ εμάς τους υπόλοιπους, τους «κοινούς θνητούς».

Έχουμε φτάσει στο σημείο που κεκτημένα δικαιώματα πολλών ετών όπως η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία κοντεύουν να γίνουν είδη πολυτελείας. Καθημερινά αυξάνονται οι άστεγοι, αυτοί που προσφεύγουν στα συσσίτια για ένα πιάτο φαγητό, αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους γιατί είναι άνεργοι και ανασφάλιστοι, αυτοί που πεθαίνουν είτε από το κρύο είτε γιατί μένουν με αναμμένο μαγκάλι τη νύχτα ολόκληρη, οι μητέρες που αφήνουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα ή στην καλύτερη σε παιδικούς σταθμούς της Πρόνοιας και τα παίρνουν τα σαββατοκύριακα και αν γιατί δεν μπορούν να τα ζήσουν… Προφανώς και μπορώ να βρω κι άλλα γιατί ο κατάλογος είναι μεγάλος και «βαρύς».

Το βλέπουμε δίπλα μας, το νιώθουμε. Κάπως, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας, χρειάζεται να βοηθάμε, να στηρίζουμε. Υπάρχουν τόσες πολλές δράσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας προς όφελος των αναξιοπαθούντων της. Λίγο φαγητό, μερικές κουβέρτες, εθελοντές σε ειδικότητες που γνωρίζουμε και μπορούν να φανούν χρήσιμες στην εκάστοτε οργάνωση, μια κουβέντα, μια αγκαλιά μωρέ. Εκεί έξω πραγματικά υπάρχει κόσμος που υποφέρει και οργανικά αλλά και ψυχολογικά. Το ελάχιστο από το οικονομικό και ψυχικό υστέρημα του καθενός μας είναι πράξη ζωής για κάποιον.

Μην περιμένεις από τους πολιτικούς σου. Αυτοί έχουν πάρει «άριστα» στις μεγάλες κουβέντες. Στην πράξη ο κόσμος έχει ανάγκες που με βαρύγδουπες εκφράσεις δεν καλύπτονται. Πώς μπορεί εξάλλου να σε καταλάβει κάποιος που έχει 32 ακίνητα στην κατοχή του; Κι ας μιλάει εξ ονόματός σου. Μην πιστεύεις. Ο λαός, λένε, είναι σοφός, το ίδιο και οι παροιμίες του. Γι’ αυτό κράτα ότι «Τόνα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Η ομάδα ανέκαθεν υπερτερούσε της μονάδας, εξ’ ορισμού και μόνο. Χρειαζόμαστε αλληλεγγύη για να επιβιώσουμε όλοι από αυτή την κατάσταση κι όχι έριδες. Νοιάξου, κοίταξε γύρω σου. Είναι τόσοι πολλοί, σίγουρα κάπου θα είσαι κι εσύ χρήσιμος. Πώς αλλιώς; Μόνο έτσι «αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»…

                                                                                                                             December 20, 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: