«Τούτο υμίν το σημείον∙ ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη».
Κατά Λουκάν 2:12
Πολλοί στον Δυτικό κόσμο και στην πατρίδα μας δέχονται τη χαρούμενη γιορτινή Χριστουγεννιάτικη περίοδο χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν περί τίνος πραγματικά πρόκειται. «Λοιπόν», λένε, «είναι καιρός ευτυχίας και οικογενειακής θαλπωρής.
Είναι ο καιρός για τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, για τα παιδιά με μάτια ορθάνοιχτα να περιμένουν την επίσκεψη του Αϊ Βασίλη, τις μητέρες να ετοιμάσουν τα λαχταριστά γλυκίσματα και ο καιρός για τους ωραίους ήχους των Χριστουγεννιάτικων καλάντων. Αλλά από τη θέα και τον ήχο των Χριστουγεννιάτικων εορτασμών και των εκδηλώσεων μπορεί ο σύγχρονος εκκοσμικευμένος άνθρωπος να καταλάβει τη σημασία των Χριστουγέννων; Θα μπορούσαμε εμείς να του εξηγήσουμε το αληθινό τους νόημα; Θα μας πίστευε; Μήπως η λάμψη, οι φωταγωγημένοι δρόμοι, τα φανταχτερά στολίσματα, αγοραπωλησίες, τα πάρτι με τα μεθύσια και τα τυχερά παιχνίδια μιλούν πιο δυνατά στους σύγχρονους ανθρώπους απ’ ό,τι μιλάει η μαρτυρία της εκκλησίας και η προσωπική ζωή του καθενός μας;
Τα παιδιά και οι νέοι μας με γρήγορους ρυθμούς χάνουν από τα μάτια τους την πραγματική σημασία των Χριστουγέννων επειδή ο Χριστός έχει μείνει έξω από τα δικά μας Χριστούγεννα, των μεγαλύτερων, και τη θέση Του πήρε η δική μας φίλαυτη ικανοποίηση με τους εξωτερικούς εορτασμούς της. Τις μέρες αυτές λοιπόν, ας βρούμε την ευκαιρία να μαζέψουμε τις οικογένειές μας και ας τους υπενθυμίσουμε το πραγματικό νόημα της μεγάλης αυτής Χριστιανικής γιορτής. Ας τους βοηθήσουμε να δουν για τον εαυτό τους ότι υπάρχει μεγάλο βάθος και πλούτος στο θαυμαστό μήνυμα των Χριστουγέννων που κέντρο του έχει τον Θεό που στο πρόσωπό του Χριστού πήρε την πρωτοβουλία να αναζητήσει τον χαμένο άνθρωπο, να τον βρει, να τον συγχωρήσει και να τον επαναφέρει στην αγκαλιά του Θεού.
Στην αφήγηση της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας ο Ευαγγελιστής Λουκάς λέει ότι το αγγελικό μήνυμα στους βοσκούς που έμειναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες εκείνη τη νύκτα για το κοπάδι τους ήταν, «Σήμερα στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας – κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Και τούτο είναι το σημάδι για να τον αναγνωρίσετε: θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο μέσα σ’ ένα παχνί» (2:11,12). Το σημάδι των Χριστουγέννων ήταν ένα βρέφος σε αδυναμία. Ο Θεός ήρθε στον κόσμο μας όχι με λαμπρότητα και δύναμη, αλλά με απλότητα και ταπείνωση. Η σοφία Του και ο τρόπος Του δεν είναι σαν των ανθρώπων. Ο Λόγος του Θεού έγινε ένα άφωνο βρέφος. Αυτός που μια μέρα θα ντύσει τις ουράνιες δυνάμεις με καθαρά άσπρα ενδύματα, τυλίχθηκε σε χονδροειδείς λωρίδες υφάσματος. Ο Άρτος της Ζωής τοποθετήθηκε σε μια σκάφη ταΐσματος ζώων. «Ο περιτυλιττόμενος το φως ως ιμάτιον» (Ψαλμ. 104:2) βρίσκεται τυλιγμένος στις φασκιές και είναι ξαπλωμένος σε μια κρυφή γωνιά ενός αχυρώνα! Η παντοδυναμία γίνεται αδυναμία∙ η θεϊκή μεγαλειότητα γίνεται ανθρώπινη μηδαμινότητα. Ταυτόχρονα Θεός και άνθρωπος∙ γεννημένος στη γη, γήινος∙ σταλμένος από τον ουρανό, ουράνιος και Θεός. Ο Δημιουργός έγινε δημιούργημα. Ο Κύριος του ουρανού και της γης εισήλθε στο πεπερασμένο της θνητής ζωής. Βρέφος και εντούτοις βασιλιάς. Νήπιο, και όμως Θεός.
Ο Απ. Παύλος γράφει στον Τιμόθεο, «Ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσέβειας μυστήριον∙ Θεός εφανερώθει εν σαρκί» (Α’ Τιμ. 3:16). Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τη σημασία των Χριστουγέννων εάν δεν δει το μυστήριο του ερχομού του Χριστού ως τον ερχομό του Θεού στην ανθρώπινη ζωή για να μας λυτρώσει. Το ότι ο Θεός διάλεξε αυτόν τον τρόπο και αυτό το μέσο για να δείξει το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον αμαρτωλό άνθρωπο ήταν το κρυμμένο μυστικό των αιώνων πριν τα Χριστούγεννα και έχει γίνει το μυστήριο των αιώνων έκτοτε.
Πώς θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε;
Κάποιος αφηγείται μια ιστορία για μια οικογένεια την παραμονή των Χριστουγέννων. Αυτή η οικογένεια είχε μια παράδοση όπου η μητέρα και τα παιδιά πήγαιναν στη λατρεία (λειτουργία) της παραμονής των Χριστουγέννων και ο πατέρας έμενε στο σπίτι και διάβαζε την εφημερίδα. Όταν η οικογένεια επέστρεφε σπίτι από την εκκλησία όλοι μαζεύονταν για να ανοίξουν τα δώρα τους.
Ο πατέρας δεν ήταν ένας κακός άνθρωπος, αλλά απλά δεν μπορούσε να πιστέψει όπως έλεγε, «στις παιδικές ιστορίες του Θεού πού ήρθε σαν βρέφος σε μια φάτνη». Καθώς η οικογένεια έφυγε για την εκκλησία εκείνη την παραμονή, αυτός άνοιξε την εφημερίδα και άρχισε να διαβάζει δίπλα στο τζάκι.
Ξαφνικά άκουσε ένα ελαφρό χτύπημα στο παράθυρο. Ήταν ένα πουλί που έπεσε στο τζάμι του παραθύρου του προσπαθώντας να γλιτώσει από το χιόνι και να μπει στη ζεστασιά του σπιτιού του. Ο άνθρωπος σπλαχνίσθηκε το πουλί και βγήκε έξω, ελπίζοντας να το φέρει μέσα.
Καθώς πλησίασε το πουλί, το πουλί πέταξε και έπεσε στο παράθυρο ακόμα πιο δυνατά. Μετά από λίγο πέταξε στους θάμνους κάτω από το παράθυρο, μισοπαγωμένο, φοβισμένο μήπως το πιάσει ο μεγάλος αυτός άνθρωπος. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθούσε να πιάσει το πουλί, τόσο αυτό πετούσε φρενιασμένα στο χιόνι και στα αγκάθια των θάμνων.
Ύστερα από μερικά λεπτά στο κρύο και βλέποντας ότι το πουλί συνεχίζει να πληγώνει τον εαυτό του, ο άνθρωπος φώναξε απογοητευμένος, «Ανόητο πουλί, δεν μπορείς να καταλάβεις ότι προσπαθώ να σε βοηθήσω;» Ο άνθρωπος έκανε μια παύση και σκέφτηκε, «εάν μόνο μπορούσες να καταλάβεις, δεν θα πετούσες μακριά… εάν μόνο… εάν μόνο εγώ μπορούσα να γίνω πουλί και να σε κάνω να καταλάβεις».
Τότε ακριβώς, χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας, όπως πάντοτε χτυπούσαν εκείνη την ώρα. Αλλά όταν ο άνθρωπος άκουσε τις καμπάνες αυτή τη φορά, έπεσε στα γόνατά του και άρχισε να φωνάζει λέγοντας, «Ω, Θεέ μου, δεν καταλάβαινα. Ω, Θεέ μου, δεν καταλάβαινα».
Ο Υιός του Θεού ήρθε στον κόσμο μας σε ανθρώπινη μορφή για να μας κάνει να καταλάβουμε πόσο πολύ μας αγαπάει και νοιάζεται ο Θεός για μας.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω πως εκείνο το Βρέφος της Βηθλεέμ μπορούσε να είναι Θεός∙ ξέρω μόνο ότι το Παιδί της φάτνης έφερε τη ζωή του Θεού σε μένα, επειδή ο Χριστιανισμός περιλαμβάνει όχι μόνο τη Βηθλεέμ αλλά και τον Γολγοθά (και βέβαια την ανάσταση, την ανάληψη και τη δεύτερη έλευση). Στην αρχή υπήρχε το κλάμα ενός Βρέφους σε μια φάτνη∙ στο τέλος υπήρχε η κραυγή ενός Άνδρα στον σταυρό. Τα Χριστούγεννα είναι χωρίς νόημα εάν δεν καταλαβαίνουμε αυτή τη σύνδεση. Ο ύπουλος κίνδυνος των ημερών μας είναι να αφήσουμε τον Χριστό του Γολγοθά έξω από τα Χριστούγεννά μας. Δίνουμε και παίρνουμε δώρα αυτή την περίοδο, αλλά το δώρο του Σωτήρα που ο Θεός προμήθευσε για τη σωτηρία του ανθρώπου στη φάτνη και στον σταυρό, τι θέση έχει στη ζωή μας;
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να κάνει το θέλημα του Θεού και αυτό το θέλημα περιλαμβάνει και την επιλογή του Σταυρού. Ο Σταυρός ασχολείται με την αμαρτία μας η οποία αποδιοργανώνει τη ζωή και φέρνει προβλήματα και δυστυχία. Εκεί στον σταυρό βλέπουμε την πλήρη σημασία του μηνύματος των Χριστουγέννων. Εκεί έλεος χύθηκε σε όλους τους ανθρώπους. Το κεντρί αφαιρέθηκε από τα παθήματα, η πίκρα από τη θλίψη, ο φόβος από τον θάνατο∙ η σαγηνευτική δύναμη του κακού κάμφθηκε, τα δεσμά της αμαρτίας έσπασαν, η απελπισία που έκανε την τύψη ανυπόφορη έδωσε τη θέση της στην ειρήνη και στην ελπίδα. Η ζωή απόκτησε καινούριο νόημα, ο θάνατος νέα διάσταση, ο Θεός νέο όνομα (Πατέρας)∙ η φάτνη και ο σταυρός μαζί έχουν μεταμορφώσει τη θλιβερή ιστορία του κόσμου. Η γη είναι ένας διαφορετικός τόπος και ο ουρανός είναι πολύ κοντύτερα και πολύ πιο πραγματικός επειδή Αυτός ήρθε στη γη μας και έζησε, και έζησε για να πεθάνει, και πέθανε για να ζήσουμε εμείς.
Αυτά τα Χριστούγεννα αγγιγμένοι βαθιά από το θαύμα του Βρέφους της Βηθλεέμ (και του Άνδρα του Γολγοθά) ας γονατίσουμε μπροστά Του και με απλή αλλά γνήσια πίστη ας λάβουμε απ’ Αυτόν συγχώρεση, λύτρωση, αληθινή ζωή, αιώνια ζωή.
Τα παιδιά και οι νέοι μας με γρήγορους ρυθμούς χάνουν από τα μάτια τους την πραγματική σημασία των Χριστουγέννων επειδή ο Χριστός έχει μείνει έξω από τα δικά μας Χριστούγεννα, των μεγαλύτερων, και τη θέση Του πήρε η δική μας φίλαυτη ικανοποίηση με τους εξωτερικούς εορτασμούς της. Τις μέρες αυτές λοιπόν, ας βρούμε την ευκαιρία να μαζέψουμε τις οικογένειές μας και ας τους υπενθυμίσουμε το πραγματικό νόημα της μεγάλης αυτής Χριστιανικής γιορτής. Ας τους βοηθήσουμε να δουν για τον εαυτό τους ότι υπάρχει μεγάλο βάθος και πλούτος στο θαυμαστό μήνυμα των Χριστουγέννων που κέντρο του έχει τον Θεό που στο πρόσωπό του Χριστού πήρε την πρωτοβουλία να αναζητήσει τον χαμένο άνθρωπο, να τον βρει, να τον συγχωρήσει και να τον επαναφέρει στην αγκαλιά του Θεού.
Στην αφήγηση της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας ο Ευαγγελιστής Λουκάς λέει ότι το αγγελικό μήνυμα στους βοσκούς που έμειναν στο ύπαιθρο και φύλαγαν βάρδιες εκείνη τη νύκτα για το κοπάδι τους ήταν, «Σήμερα στην πόλη του Δαβίδ γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας – κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Και τούτο είναι το σημάδι για να τον αναγνωρίσετε: θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο μέσα σ’ ένα παχνί» (2:11,12). Το σημάδι των Χριστουγέννων ήταν ένα βρέφος σε αδυναμία. Ο Θεός ήρθε στον κόσμο μας όχι με λαμπρότητα και δύναμη, αλλά με απλότητα και ταπείνωση. Η σοφία Του και ο τρόπος Του δεν είναι σαν των ανθρώπων. Ο Λόγος του Θεού έγινε ένα άφωνο βρέφος. Αυτός που μια μέρα θα ντύσει τις ουράνιες δυνάμεις με καθαρά άσπρα ενδύματα, τυλίχθηκε σε χονδροειδείς λωρίδες υφάσματος. Ο Άρτος της Ζωής τοποθετήθηκε σε μια σκάφη ταΐσματος ζώων. «Ο περιτυλιττόμενος το φως ως ιμάτιον» (Ψαλμ. 104:2) βρίσκεται τυλιγμένος στις φασκιές και είναι ξαπλωμένος σε μια κρυφή γωνιά ενός αχυρώνα! Η παντοδυναμία γίνεται αδυναμία∙ η θεϊκή μεγαλειότητα γίνεται ανθρώπινη μηδαμινότητα. Ταυτόχρονα Θεός και άνθρωπος∙ γεννημένος στη γη, γήινος∙ σταλμένος από τον ουρανό, ουράνιος και Θεός. Ο Δημιουργός έγινε δημιούργημα. Ο Κύριος του ουρανού και της γης εισήλθε στο πεπερασμένο της θνητής ζωής. Βρέφος και εντούτοις βασιλιάς. Νήπιο, και όμως Θεός.
Ο Απ. Παύλος γράφει στον Τιμόθεο, «Ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσέβειας μυστήριον∙ Θεός εφανερώθει εν σαρκί» (Α’ Τιμ. 3:16). Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τη σημασία των Χριστουγέννων εάν δεν δει το μυστήριο του ερχομού του Χριστού ως τον ερχομό του Θεού στην ανθρώπινη ζωή για να μας λυτρώσει. Το ότι ο Θεός διάλεξε αυτόν τον τρόπο και αυτό το μέσο για να δείξει το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον αμαρτωλό άνθρωπο ήταν το κρυμμένο μυστικό των αιώνων πριν τα Χριστούγεννα και έχει γίνει το μυστήριο των αιώνων έκτοτε.
Πώς θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε;
Κάποιος αφηγείται μια ιστορία για μια οικογένεια την παραμονή των Χριστουγέννων. Αυτή η οικογένεια είχε μια παράδοση όπου η μητέρα και τα παιδιά πήγαιναν στη λατρεία (λειτουργία) της παραμονής των Χριστουγέννων και ο πατέρας έμενε στο σπίτι και διάβαζε την εφημερίδα. Όταν η οικογένεια επέστρεφε σπίτι από την εκκλησία όλοι μαζεύονταν για να ανοίξουν τα δώρα τους.
Ο πατέρας δεν ήταν ένας κακός άνθρωπος, αλλά απλά δεν μπορούσε να πιστέψει όπως έλεγε, «στις παιδικές ιστορίες του Θεού πού ήρθε σαν βρέφος σε μια φάτνη». Καθώς η οικογένεια έφυγε για την εκκλησία εκείνη την παραμονή, αυτός άνοιξε την εφημερίδα και άρχισε να διαβάζει δίπλα στο τζάκι.
Ξαφνικά άκουσε ένα ελαφρό χτύπημα στο παράθυρο. Ήταν ένα πουλί που έπεσε στο τζάμι του παραθύρου του προσπαθώντας να γλιτώσει από το χιόνι και να μπει στη ζεστασιά του σπιτιού του. Ο άνθρωπος σπλαχνίσθηκε το πουλί και βγήκε έξω, ελπίζοντας να το φέρει μέσα.
Καθώς πλησίασε το πουλί, το πουλί πέταξε και έπεσε στο παράθυρο ακόμα πιο δυνατά. Μετά από λίγο πέταξε στους θάμνους κάτω από το παράθυρο, μισοπαγωμένο, φοβισμένο μήπως το πιάσει ο μεγάλος αυτός άνθρωπος. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθούσε να πιάσει το πουλί, τόσο αυτό πετούσε φρενιασμένα στο χιόνι και στα αγκάθια των θάμνων.
Ύστερα από μερικά λεπτά στο κρύο και βλέποντας ότι το πουλί συνεχίζει να πληγώνει τον εαυτό του, ο άνθρωπος φώναξε απογοητευμένος, «Ανόητο πουλί, δεν μπορείς να καταλάβεις ότι προσπαθώ να σε βοηθήσω;» Ο άνθρωπος έκανε μια παύση και σκέφτηκε, «εάν μόνο μπορούσες να καταλάβεις, δεν θα πετούσες μακριά… εάν μόνο… εάν μόνο εγώ μπορούσα να γίνω πουλί και να σε κάνω να καταλάβεις».
Τότε ακριβώς, χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας, όπως πάντοτε χτυπούσαν εκείνη την ώρα. Αλλά όταν ο άνθρωπος άκουσε τις καμπάνες αυτή τη φορά, έπεσε στα γόνατά του και άρχισε να φωνάζει λέγοντας, «Ω, Θεέ μου, δεν καταλάβαινα. Ω, Θεέ μου, δεν καταλάβαινα».
Ο Υιός του Θεού ήρθε στον κόσμο μας σε ανθρώπινη μορφή για να μας κάνει να καταλάβουμε πόσο πολύ μας αγαπάει και νοιάζεται ο Θεός για μας.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω πως εκείνο το Βρέφος της Βηθλεέμ μπορούσε να είναι Θεός∙ ξέρω μόνο ότι το Παιδί της φάτνης έφερε τη ζωή του Θεού σε μένα, επειδή ο Χριστιανισμός περιλαμβάνει όχι μόνο τη Βηθλεέμ αλλά και τον Γολγοθά (και βέβαια την ανάσταση, την ανάληψη και τη δεύτερη έλευση). Στην αρχή υπήρχε το κλάμα ενός Βρέφους σε μια φάτνη∙ στο τέλος υπήρχε η κραυγή ενός Άνδρα στον σταυρό. Τα Χριστούγεννα είναι χωρίς νόημα εάν δεν καταλαβαίνουμε αυτή τη σύνδεση. Ο ύπουλος κίνδυνος των ημερών μας είναι να αφήσουμε τον Χριστό του Γολγοθά έξω από τα Χριστούγεννά μας. Δίνουμε και παίρνουμε δώρα αυτή την περίοδο, αλλά το δώρο του Σωτήρα που ο Θεός προμήθευσε για τη σωτηρία του ανθρώπου στη φάτνη και στον σταυρό, τι θέση έχει στη ζωή μας;
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να κάνει το θέλημα του Θεού και αυτό το θέλημα περιλαμβάνει και την επιλογή του Σταυρού. Ο Σταυρός ασχολείται με την αμαρτία μας η οποία αποδιοργανώνει τη ζωή και φέρνει προβλήματα και δυστυχία. Εκεί στον σταυρό βλέπουμε την πλήρη σημασία του μηνύματος των Χριστουγέννων. Εκεί έλεος χύθηκε σε όλους τους ανθρώπους. Το κεντρί αφαιρέθηκε από τα παθήματα, η πίκρα από τη θλίψη, ο φόβος από τον θάνατο∙ η σαγηνευτική δύναμη του κακού κάμφθηκε, τα δεσμά της αμαρτίας έσπασαν, η απελπισία που έκανε την τύψη ανυπόφορη έδωσε τη θέση της στην ειρήνη και στην ελπίδα. Η ζωή απόκτησε καινούριο νόημα, ο θάνατος νέα διάσταση, ο Θεός νέο όνομα (Πατέρας)∙ η φάτνη και ο σταυρός μαζί έχουν μεταμορφώσει τη θλιβερή ιστορία του κόσμου. Η γη είναι ένας διαφορετικός τόπος και ο ουρανός είναι πολύ κοντύτερα και πολύ πιο πραγματικός επειδή Αυτός ήρθε στη γη μας και έζησε, και έζησε για να πεθάνει, και πέθανε για να ζήσουμε εμείς.
Αυτά τα Χριστούγεννα αγγιγμένοι βαθιά από το θαύμα του Βρέφους της Βηθλεέμ (και του Άνδρα του Γολγοθά) ας γονατίσουμε μπροστά Του και με απλή αλλά γνήσια πίστη ας λάβουμε απ’ Αυτόν συγχώρεση, λύτρωση, αληθινή ζωή, αιώνια ζωή.
Καλά Χριστούγεννα
Και Ευλογημένος ο καινούριος χρόνος
Αιδέσιμος Ιωάννης Υφαντίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου