Βιβλιοπαρουσίαση: Το Δώρο του Θυμού

Καλημέρα φίλοι μου!

 Σήμερα είμαι πίσω με ένα βιβλίο που με ταξίδεψε σε μία άλλη εποχή (παρότι κοντινή) και μου έδειξε μικρές (και ταυτόχρονα τεράστιες) αλήθειες για τη ζωή.

Γενικά πιστεύω ότι έχω επηρεαστεί από τα βιβλία σχετικά με την ψυχολογία που έχω διαβάσει αλλά ειλικρινά είναι μαγική η φράση του Γκάντι «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο».
Ειλικρινά πιστεύω ότι αλλάζοντας εμάς τους ίδιους και όντας παραδείγματα για τους γύρω μας μπορούμε να φτάσουμε στην αλλαγή που θέλουμε.

Σε όλο το βιβλίο, όπου ο Αρούν, ο εγγονός του Μ. Γκάντι, αφηγείται ιστορίες από τα δύο χρόνια που έζησε πλάι στον παππού του, υπάρχει μια αύρα απλή, όμορφη όπου σου προκαλεί να γίνεις καλύτερος. Δυστυχώς όμως θα επιβεβαιώσω τον Γκάντι πως «Οι άνθρωποι θα με ακολουθήσουν στη ζωή μου, θα με λατρέψουν στο θάνατο μου, μα δε θα κάνουν τον σκοπό μου σκοπό τους». Πιστεύω είναι μια πολύ θλιβερή μα αληθινή διαπίστωση. Αυτός ο άνθρωπος «πάλεψε» τόσο σκληρά μα και ήρεμα ταυτόχρονα για τα δικαιώματα των ανθρώπων, όμως σαν έφυγε όλα έγιναν παρελθόν. Να άλλο ένα υπέροχο χαρακτηριστικό του Γκάντι (και πολλών πνευματικών ανθρώπων), η ηρεμία του, την οποία μετέδιδε με το αθώο χαμόγελο του. Ο ίδιος πίστευε στη δύναμη της σιωπή, «μερικές φορές μιλάς δυνατότερα όταν δεν φωνάζεις», υποστήριζε.

 Ένα τελευταίο μα εξίσου σημαντικό ζήτημα που ξεχώρισα στο βιβλίο αυτό είναι η αγάπη και η εκτίμηση του εαυτού μας. Συγκεκριμένα, βρήκα το εξής απόσπασμα: «Πολύ συχνά, ανεξάρτητα από την ηλικία μας, κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς που μοιάζουν να έχουν περισσότερα από εμάς- περισσότερα αγαθά, περισσότερη φήμη, περισσότερα παιχνίδια. Αν όμως ανοίξουμε τα μάτια μας λίγο περισσότερο, θα δούμε επίσης πόση δυστυχία και φτώχεια υπάρχει, και θα συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις δικές μας ευλογίες για να γίνουμε αισθητά διαφορετικοί… Μερικές φορές ανησυχούμε ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι καλύτεροι από εμάς και ξεχνάμε να δούμε τι είναι αυτό που κάνει εμάς πολύτιμους στον κόσμο». Μετά από αυτό θα ήθελα να βγω έξω στο χρόνο και να φωνάξω σε όλους πόσο όμορφοι είναι. Ισχύει πως το ξεχνάμε και οι καιροί είναι τέτοιοι με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο καθένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο στην…ευτυχία. Είναι επίσης κάτι που με στενοχωρεί στον κόσμο σήμερα. Μερικές φορές πέφτω κι εγώ η ίδια στην παγίδα και άλλες με μαλώνω σκεπτόμενη «Σέβη, δεν ενδιαφέρει κανέναν ότι εσύ έκανες το τάδε…και στην τελική ζήσε το αφού νιώθεις τόσο όμορφα και μη το καταστρέφεις δημοσιεύοντας το».

 Αρχίζω να πιστεύω ότι σας ζάλισα και να φανταστείτε πως δε σας ανέφερα ούτε τα μισά από όσα ξεχώρισα σε αυτό το βιβλίο-δώρο. Τα άλλα ελπίζω να τα βρείτε μόνοι σας επιλέγοντας να το διαβάσετε. Κάπου εδώ θα κλείσω αυτό το άρθρο, χαρίζοντας σας ένα τελευταίο αγαπημένο απόσπασμα. Μέχρι να τα ξανά πούμε, πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς αγαπημένοι μου!

«Έχω προσπαθήσει να μάθω αυτή την τεχνική, δηλαδή να βρίσκομαι ολοκληρωτικά στο μέρος όπου βρίσκομαι. Αλλά η τεχνολογία μας παγιδεύει σε κάτι ενδιάμεσο- σε μία κατάσταση κατά την οποία ποτέ δεν είμαστε απόλυτα συνδεδεμένοι με τους άλλους (γιατί είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να κοιτάζουμε το κινητό μας) και ποτέ απόλυτα μόνοι (επειδή διαρκών στέλνουμε μηνύματα αντί να σκεφτόμαστε). Ο ‘μικρόκοσμος’ που δημιουργεί αυτή η τεχνολογία μας κάνει να νιώθουμε ξεκρέμαστοι.»

Σέβη!

Συγγραφέας: Arun Gandhi

Τίτλος: Το δώρο του θυμού
Εκδότης: Εκδόσεις Διόπτρα
Τιμή: 11.10€

Θα το βρείτε: ΕΔΩ.