ΕΝ ΨΥΧΡΩ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Έπεσαν οι τόνοι για το Μακεδονικό αλλά η πίκρα μένει. Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, λέει ο Τσίπρας, αλλά εμείς νιώθουμε ηττημένοι.

***

Κάποιοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι έπραξαν το καθήκον τους, περνώντας μάλιστα στην αντεπίθεση και πουλώντας αναίτιο ηρωισμό. Δε ρίχνεις λάδι στη φωτιά, όταν η κοινωνία βράζει. Πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός, ειδικά όταν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου.

***

Είναι βέβαια καταδικαστέα η συμπεριφορά όσων εκτοξεύουν απειλές, ύβρεις, κατάρες, αλλά εξίσου καταδικαστέα είναι η εμμονή και οι προκλήσεις απέναντι σε ένα πλειοψηφικό ρεύμα που βαφτίζεται ξεδιάντροπα φασιστικό. Δεν αποτελεί προνόμιο αυτής της παραπαίουσας αριστεράς η δημοκρατία και ο διάλογος από τη στιγμή που αρνήθηκε το δημοψήφισμα και, σχεδόν πραξικοπηματικά, πέρασε τη Συμφωνία των Πρεσπών.

***

Αναγνωρίζουμε τα όποια ελαφρυντικά στον Τσίπρα. Πρότερος έντιμος βίος, πιθανός εκβιασμός, πιθανή αβελτηρία αλλά δύσκολα να πάρει συγχωροχάρτι κι αυτός και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι.

***

Δεν θα το κρύψω που, παρόλο που ποτέ δεν ήμουν εχθρικός στον Τσίπρα, άρχισα να ανησυχώ και να φοβάμαι. Σε λίγες ημέρες συναντιέται με τον Ερντογάν. Ανησυχώ. Βάζω κακές σκέψεις, σκέφτομαι το ενδεχόμενο μιας δεύτερης αποστολής με εντολές από τη σύμμαχο Μέρκελ.

***

Δεν κινδυνολογώ φυσικά, αλλά διαταράχθηκε η εμπιστοσύνη μου στο πολιτικό σύστημα που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση απέναντι στους δανειστές και η υποχωρητικότητα θα συνεχίζεται.

***

Σε ένα ομιχλώδες πολιτικό τοπίο, λύση θα δώσουν οι εκλογές. Όχι όμως μια νέα κυβέρνηση με αυτοδυναμία, γιατί θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Εκλογές που θα δώσουν κυβερνήσεις συνεργασίας, ισχυρές, που θα χαράξουν κοινή στρατηγική και θα έχουν το δικαίωμα άρνησης στον κατακτητή.