ΕΝ ΨΥΧΡΩ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Είπε το «ΟΧΙ» η Κατερίνη, η Πιερία από κάθε γωνιά. Κάποια πράγματα δεν ξεπερνιούνται. Είναι θέληση του απλού πολίτη, είναι στο dna του βρε αδερφέ.
**
Βέβαια κάποιοι υπερέβαλλαν εαυτούς, επιζητώντας αριστεία διάκρισης ως προς την εθνικοφροσύνη αλλά είναι οι γνωστοί άγνωστοι και δεν τους αξίζει ιδιαίτερη μνεία.
**
Και είναι λυπηρό να γίνεται πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και μάλιστα σε αυτοδιοικητικό επίπεδο ο πατριωτισμός των Ελλήνων κατά το «πας μη Έλλην βάρβαρος».
**
Πριν καλά καλά στεγνώσουν τα δάκρυα από τα χημικά, πήγαμε κι εμείς στην πόρτα των τοπικών βουλευτών να βανδαλίσουμε ασκώντας bullying. Στη Δημοκρατία κάθε άποψη είναι σεβαστή, χωρίς να σημαίνει ότι δεν κρίνεται.
**
Κρίνεται και καταγράφεται από την ιστορία. Θα μου πείτε, τα ίδια έκαναν κι αυτοί όταν χλεύαζαν και καταλάμβαναν βουλευτικά γραφεία. Ένας λόγος να αποδείξουμε ότι υπάρχει ζήτημα πολιτισμικής διαφοράς. Κάτι που δεν το κατακτάς όταν υπάρχουν έξαλλοι ένθεν και ένθεν.
**
Κι αυτοί ακόμη που σύρονται να ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν μέσα τους εξαγορασμένοι αλλά και εγκλωβισμένοι. Είναι φοβερά δύσκολο άλλο να πιστεύεις και άλλο να εξαναγκάζεσαι να ψηφίζεις. Θέλω να πιστεύω ότι και οι δικοί μας, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και λαϊκής καταγωγής, δεν αξίζουν τέτοιας μεταχείρισης. Κάποτε ίσως βρεθούμε στην ίδια πλευρά, όταν κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα είναι ο «ζυγός» και ο αγώνας θα πρέπει να είναι κοινός και εθνικοαπελευθερωτικός.
**
Ίσως σας ξενίζει μια τέτοια άποψη σε εποχή που βράζουν τα αίματα και οι μισοί Έλληνες αποκαλούν τους άλλους μισούς προδότες και αντιστρόφως. Μια τακτική που εκφράζεται από το «διαίρει και βασίλευε» με τα γνωστά ως τώρα αποτελέσματα.