Βιβλιοπαρουσίαση: "Ανν" του Pierre Lemaitre

Συγγραφέας: Pierre Lemaitre

Τίτλος: Ανν

Εκδότης: Εκδόσεις Μίνωας

Τιμή: 17.00€

Καλησπέρα φίλοι μου!

Είμαι πίσω με το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας Βεροβέν του Πιερ Λεμετρ. Τώρα λοιπόν έχω ολοκληρωμένη άποψη και μπορώ να αναβαθμολογήσω τα βιβλία της σειράς:

Ιρέν: ∗∗∗∗

Αλέξ: ∗∗∗∗ (από 3.5)

Ανν: ∗∗∗ (από 3.5)

Στην Αλέξ η στρογγυλοποίηση πάει προς τα πάνω, στην Ανν προς τα κάτω κι αυτό γιατί πλέον συγκρίνω τα βιβλία μεταξύ τους. Ωστόσο, αυτή την τριλογία την προτείνω 100% γιατί δεν είναι αμιγώς αστυνομική έχει και κάποια στοιχεία ρομαντισμού και σίγουρα ψυχολογίας.

 Το οπισθόφυλλο:

«Η Ανν Φορεστιέ, σύντροφος του αστυνόμου Βεροβέν, είναι ο μοναδικός μάρτυρας μιας ληστείας σε κοσμηματοπωλείο των Ηλυσίων Πεδίων έχοντας γλιτώσει ως εκ θαύματος από την αγριότητα του ληστή.

Συγκλονισμένος από την επίθεση, ο αστυνόμος Βεροβέν ρίχνεται ψυχή τε και σώματι σε αυτή την έρευνα, η οποία μετατρέπεται σε προσωπική υπόθεση, καθώς ο ληστής, σεσημασμένος εγκληματίας σπάνιας βιαιότητας, αναζητά την Ανν για να την εξοντώσει…

Οι δύο άνδρες εμπλέκονται σε ένα ξέφρενο κυνηγητό του οποίου το διακύβευμα είναι η Ανν. Ο Βεροβέν, που αισθάνεται να απειλείται η προσωπική του ζωή, γίνεται κι αυτός με τη σειρά του βίαιος, αμείλικτος, φτάνοντας στο σημείο να απαρνηθεί όλες του τις αρχές…

Οι ρόλοι μεταξύ τους αρχίζουν να μπλέκονται αριστοτεχνικά· ποιος είναι τελικά ο κυνηγός και ποιος η λεία;»

Το βιβλίο αρχικά σε οδηγεί σε μία κατεύθυνση η οποία είναι η πιο προφανής, μία ένοπλη ληστεία με ένα θύμα το οποίο είδε τα πρόσωπα και πρέπει να πεθάνει για να μην αποκαλυφτούν οι δράστες. Όσο όμως εξελίσσεται η πλοκή φαίνεται πως δεν είναι αυτός ο βασικός στόχος και δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για να προχωρήσει η έρευνα. Αυτό είναι το σημείο που άρχισα να κουράζομαι. Διάβαζα…και διάβαζα αλλά καμία πρόοδος μέχρι την 300η σελίδα. Εκεί ξαφνικά άρχισαν οι ανατροπές (ΠΟΛΛΕΣ ανατροπές!!!!!) και δεν ήθελες να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου. Και τι γίνεται όταν ακόμα και τα στοιχεία που έχεις, παύουν να είναι στοιχεία; Αυτό λατρεύω στα αστυνομικά ότι σε πονηρεύουν διαβάζοντας τα, μπαίνεις στην ψυχολογία του αστυνομικού που μπαίνει στην ψυχολογία του δράστη.

Όλα τα αστέρια λοιπόν τα παίρνουν αυτές οι 100 σελίδες οι οποίες είχαν όλο το ζουμί (γι’ αυτό δεν πρέπει να παρατάμε τα βιβλία που δε μας ενθουσιάζουν από την αρχή). Επίσης, αυτό που αγαπώ στον Λεμέτρ είναι πως η λύση του εγκλήματος είναι σαν τη λύση κάποιου γρίφου. Θέλει πονηριά και ευφυΐα και η αλήθεια είναι πως ο Καμίγ διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά τα οποία υπερτερούν του ύψους του. Να κάτι ακόμα που θαυμάζω στον Λεμέτρ, μέσα σε όλα όσα πραγματεύονται τα βιβλία του εισέρχεται και το ζήτημα του body shaming. Μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τι σκέφτεται ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη μορφολογία για την ίδια του την κατάσταση.

Κάπου εδώ κλείνει λοιπόν αυτό το άρθρο και μαζί του το κεφάλαιο Βεροβέν. Θα μου λείψει ο Καμίγ και πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον θα διαβάσω ξανά τις ιστορίες του. Μάλιστα στο τέλος του τρίτου βιβλίου αναφέρεται κάτι για ένα τέταρτο. Ελπίζω λοιπόν να τον δούμε να επανέρχεται!

Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς!

Σέβη