Με κάλπες σας άφησα, με κάλπες σας βρήκα. Να ανακηρύξουμε το 2019 σε έτος κάλπης. Χορτάσαμε και μπουχτίσαμε.
Εθνικές εκλογές σε συνθήκες καύσωνα. Πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και μετά διενεργούνται ντάλα καλοκαίρι εθνικές εκλογές, ελέω Τσίπρα.
Τα χωριά έκαναν υπομονή με τις δημοτικές εκλογές και μέχρι να πάνε οι άνθρωποι στα καπνά έπρεπε να επιστρέψουν και πάλι στα καφενεία να ακούνε τον πόνο των υποψήφιων που τρέχουν, στήνουν, ξεστήνουν, χαμογελούν και φωτογραφίζονται από το πρωί που ξυπνάνε μέχρι το βράδυ που πάνε και πάλι για ύπνο.
Στις παραλίες με τα σορτσάκια και τα μαγιό τους οι υποψήφιοι.
Πάμε στα ψηφοδέλτια; Εκεί να δείτε κλάμα οι άνθρωποι. Και αναφέρομαι στη Ν.Δ. και τους πικραμένους που έκαναν αισθητή την παρουσία τους μόλις ανακοινώθηκε το γαλάζιο ψηφοδέλτιο.
Μεγάλη η πίκρα και ο πόνος του Μπέη που έλιωσε παπούτσια να τρέχει στις εκδηλώσεις αλλά νερό δεν ήπιε.
Μεγάλη η πίκρα και για τον Κλεόβουλο Θεοτόκη έμαθα που ήταν έτοιμος για όλα και έμεινε με το φυλλάδιο στο χέρι.
Δεν θα σχολιάσω τη συμμετοχή Χιονίδη στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.
Κοροϊδία για τον κόσμο που τον στήριξε θα πω πως είναι.
Γιατί πολύ απλά ο ίδιος δήλωνε λίγες μόλις ημέρες πριν τις εκλογές: Σάββας Χιονίδης: …εγώ θα είμαι εδώ σε κάθε περίπτωση την Δευτέρα το πρωί, στο Δήμο Κατερίνης, να υπηρετώ το Δημοτικό Συμβούλιο. Εσύ εάν χάσεις τις εκλογές που θα είσαι Κώστα»;
Τελικά ο Κώστας δεν έχασε τις εκλογές, τις έχασες εσύ και εσύ αποφάσισες να συνεχίσεις ως βουλευτής. Σε μια βουλή που την απαξίωνες σε κάθε ομιλία, σε ένα κόμμα που το είχες ξεχάσει χρόνια τώρα.
Γι’αυτό λέει πολύ συχνά ο λαός: Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς και επίσης λέει και κάτι άλλο πολύ εύστοχο: Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες.
Ελπίζω να κράτησες τον ίδιο επικοινωνιολόγο για να έχουν και λίγο ενδιαφέρον οι εκλογές. Οι ατάκες τύπου «η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ» σ’εφαγαν. Να μου το θυμάσαι. Έπρεπε να γράψεις: «Η δουλειά δεν σταματά ποτέ».
Κι αυτό γιατί όλοι ξέραμε ότι καμία δουλειά δεν μπόρεσες να τελειώσεις 12 χρόνια τώρα.
Αυτά για αρχή. Θα επανέλθω.
Καλή εβδομάδα
Εθνικές εκλογές σε συνθήκες καύσωνα. Πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και μετά διενεργούνται ντάλα καλοκαίρι εθνικές εκλογές, ελέω Τσίπρα.
Τα χωριά έκαναν υπομονή με τις δημοτικές εκλογές και μέχρι να πάνε οι άνθρωποι στα καπνά έπρεπε να επιστρέψουν και πάλι στα καφενεία να ακούνε τον πόνο των υποψήφιων που τρέχουν, στήνουν, ξεστήνουν, χαμογελούν και φωτογραφίζονται από το πρωί που ξυπνάνε μέχρι το βράδυ που πάνε και πάλι για ύπνο.
Στις παραλίες με τα σορτσάκια και τα μαγιό τους οι υποψήφιοι.
Πάμε στα ψηφοδέλτια; Εκεί να δείτε κλάμα οι άνθρωποι. Και αναφέρομαι στη Ν.Δ. και τους πικραμένους που έκαναν αισθητή την παρουσία τους μόλις ανακοινώθηκε το γαλάζιο ψηφοδέλτιο.
Μεγάλη η πίκρα και ο πόνος του Μπέη που έλιωσε παπούτσια να τρέχει στις εκδηλώσεις αλλά νερό δεν ήπιε.
Μεγάλη η πίκρα και για τον Κλεόβουλο Θεοτόκη έμαθα που ήταν έτοιμος για όλα και έμεινε με το φυλλάδιο στο χέρι.
Δεν θα σχολιάσω τη συμμετοχή Χιονίδη στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.
Κοροϊδία για τον κόσμο που τον στήριξε θα πω πως είναι.
Γιατί πολύ απλά ο ίδιος δήλωνε λίγες μόλις ημέρες πριν τις εκλογές: Σάββας Χιονίδης: …εγώ θα είμαι εδώ σε κάθε περίπτωση την Δευτέρα το πρωί, στο Δήμο Κατερίνης, να υπηρετώ το Δημοτικό Συμβούλιο. Εσύ εάν χάσεις τις εκλογές που θα είσαι Κώστα»;
Τελικά ο Κώστας δεν έχασε τις εκλογές, τις έχασες εσύ και εσύ αποφάσισες να συνεχίσεις ως βουλευτής. Σε μια βουλή που την απαξίωνες σε κάθε ομιλία, σε ένα κόμμα που το είχες ξεχάσει χρόνια τώρα.
Γι’αυτό λέει πολύ συχνά ο λαός: Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς και επίσης λέει και κάτι άλλο πολύ εύστοχο: Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες.
Ελπίζω να κράτησες τον ίδιο επικοινωνιολόγο για να έχουν και λίγο ενδιαφέρον οι εκλογές. Οι ατάκες τύπου «η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ» σ’εφαγαν. Να μου το θυμάσαι. Έπρεπε να γράψεις: «Η δουλειά δεν σταματά ποτέ».
Κι αυτό γιατί όλοι ξέραμε ότι καμία δουλειά δεν μπόρεσες να τελειώσεις 12 χρόνια τώρα.
Αυτά για αρχή. Θα επανέλθω.
Καλή εβδομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου