ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ: «ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;»

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ
ΝΕΟΛΑΙΑΣ   

Ο  γνωστός εκκλησιαστικός ηγέτης Τιμόθεος Κέλλερ σε συνέντευξή του στο κανάλι CNN είπε: «Όταν μου ανακοίνωσαν ότι έχω καρκίνο φυσιολογικά ρώτησα «γιατί σε μένα;» Κι όταν τελικά θεραπεύτηκα, ενώ άλλοι με τον ίδιο καρκίνο απεβίωσαν, πάλι η ίδια ερώτηση αντήχησε στον νου μου.

Ως ιεροκήρυκας, έχω ξοδέψει αμέτρητες ώρες με πονεμένους ανθρώπους που ρωτούσαν: «Γιατί ο Θεός επιτρέπει να μου συμβεί κάτι τέτοιο;» Συνήθως ακούω τέσσερις απαντήσεις στην ερώτηση αυτή, και οι τέσσερις είναι λανθασμένες ή ανεπαρκείς:

Α. «Νομίζω δεν υπάρχει Θεός». Βέβαια, αυτός ο τρόπος σκέψης, δηλ. να εγκαταλείψουμε την πίστη στον Θεό, δεν εξαφανίζει τις θλίψεις και τον πόνο μας.

Β. « Υπάρχει Θεός, που δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημά μου». Όμως, ένας τέτοιος Θεός δεν ταιριάζει με τον ορισμό του «Θεού». Το σκεπτικό αυτό δεν μας βοηθά να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημά μας.

Γ. Ο Θεός σώζει κάποιους ανθρώπους και αφήνει άλλους να πεθαίνουν. Επιδοκιμάζει και ανταμείβει τους καλούς ανθρώπους. Η Αγία Γραφή απορρίπτει την ιδέα ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν περισσότερο είναι χειρότεροι από αυτούς που δεν υποφέρουν. Οι φίλοι του Ιώβ τον επισκέφτηκαν καθώς περνούσε αλλεπάλληλες θλίψεις. Του έλεγαν πως ο λόγος που περνούσε δοκιμασίες ήταν γιατί ενώ εκείνοι ζούσαν δίκαια, ο Ιώβ όχι. Στο τέλος, όμως, ο Θεός εξέφρασε την οργή του στους «άθλιους παρηγορητές» του Ιώβ. Δεν υπάρχει κανόνας σύμφωνα με τον οποίο οι καλοί άνθρωποι δεν υποφέρουν, ενώ οι κακοί έχουν δοκιμασίες.

Δ. Στον πόνο, να δεχτούμε έναν παντοδύναμο Θεό που ελέγχει τα πάντα, ξέρει τι κάνει και αξίζει να Τον εμπιστευτείς. Αυτή η πρόταση είναι μεν σωστή, αλλά ανεπαρκής. Είναι ανεπαρκής γιατί είναι ψυχρή και γιατί η Βίβλος μάς δίνει πολύ περισσότερα για το πώς να αντιμετωπίσουμε τις θλίψεις της ζωής.

Ο Θεός δεν δημιούργησε έναν κόσμο με πόνο, αρρώστια και θάνατο. Όλα αυτά είναι συνέπειες γιατί ο άνθρωπος επέλεξε να απομακρυνθεί από τον Θεό. Πλαστήκαμε για να Τον γνωρίζουμε και να ζούμε για Εκείνον. Από τη στιγμή, όμως, που επιλέξαμε να ζούμε για τον εαυτό μας, τα πάντα στην πραγματικότητά μας –ψυχικά, κοινωνικά, πνευματικά- καταστράφηκαν. Σε όλους τους τομείς μπήκε το στοιχείο της ανυπακοής στον Θεό.

Αλλά ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε. Σε αντίθεση με τις άλλες θρησκείες, μόνο ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στη γη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και δοκίμασε τον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο στον σταυρό για να τιμωρηθεί στη θέση μας, για τις αμαρτίες μας. Έτσι, κάποια μέρα θα επιστρέψει ξανά στη γη, θα πάρει τους δικούς Του και θα δώσει τέλος στην αδικία και στον πόνο.

Μπορεί να μην γνωρίζουμε γιατί ο Θεός επιτρέπει να συνεχίζεται η αδικία και ο πόνος και μέχρι πότε θα γίνεται αυτό. Ξέρουμε όμως ότι μας αγαπάει. Ξέρουμε σίγουρα πως νοιάζεται για μας. Μας το απέδειξε έμπρακτα με το να υποφέρει ο ίδιος για να μας σώσει.

Κάποιος μπορεί να πει πως αυτή είναι η μισή απάντηση στο «Γιατί;». Ναι, είναι όμως η μισή απάντηση που χρειάζεται να ξέρουμε. Αν ο Θεός μας εξηγούσε όλους τους λόγους για τους οποίους επιτρέπει να συμβαίνουν θλίψεις στη ζωή μας θα ήταν πάρα πολύ για τον πεπερασμένο νου μας.

Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι ότι και τα μικρά παιδιά σπάνια καταλαβαίνουν αυτά που οι γονείς επιτρέπουν ή απαγορεύουν να κάνουν. Γνωρίζουν όμως ότι οι γονείς τους τα αγαπούν και πρέπει να τους εμπιστεύονται. Πρέπει να γνωρίζουμε την ίδια αλήθεια για τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Θεό. Αν έχουμε εμπιστευθεί τη ζωή μας σ’ Αυτόν, πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι πως όλα βρίσκονται κάτω από τον πλήρη έλεγχό Του και μέσα από κάθε δυσκολία που επιτρέπει στη ζωή των παιδιών Του θα είναι μαζί μας. Μπορεί να μην αλλάξει το πρόβλημα, θα αλλάξουμε όμως εμείς μέσα στο πρόβλημα...

Μετάφραση: Μαρία Γούδα – Κοκτσίδου, Οδοντίατρος