Πετάξτε τους στη θάλασσα

Του Γ.Τεκίδη

Ποια συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, ποιο Δουβλίνο ΙΙ, ποια ανθρώπινα δικαιώματα, ποιο άσυλο και ποια στο τέλος-τέλος ανθρώπινη αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο. Αυτά θα συζητάει τώρα ο Κυριάκος και οι υπουργοί του, όταν αυτοί που τον στήριξαν με νύχια και δόντια περιμένουν, πιέζουν και απαιτούν απειλώντας για την ανταμοιβή τους. Ύστερα κατά τους ιθύνοντες της ΝΔ πρόκειται για… λαθρανθρώπους και όχι για κανονικούς ανθρώπους-πρόσφυγες κυνηγημένους και επικηρυγμένους από την…πολιτισμένη διεθνή κοινότητα και το περίφημο διεθνές δίκαιο. Έλα όμως που η άτιμη η πραγματικότητα επιμένει και όσο εσύ την αγνοείς και την παραποιείς, ψευδόμενος και κάνοντας σπέκουλα σε βάρος της, εκείνη σίγουρα θα σε εκδικηθεί. Τέσσερα χρόνια μαύρης προπαγάνδας για το προσφυγικό από την δεξιά, τέσσερα χρόνια ανεβασμένη στα κεραμίδια, αγκαλιά με τους αργυρώνητους της ποιο αχρείας δημοσιογραφίας, είχαν μετατρέψει σε καθημερινό σίριαλ τους κατάπτυστους ισχυρισμούς τους για δήθεν ανοιχτή πρόσκληση του ανεύθυνου Τσίπρα και της Τασίας προς τους λαθρομετανάστες να έρθουν στη χώρα μας να ζήσουν ζωή χαρισάμενη. 

Τέσσερα χρόνια χρειάστηκαν για να συνειδητοποιήσει και παραδεχτεί ο Μητσοτάκης ότι το προσφυγικό και οι ροές προς την πατρίδα μας είναι αποτέλεσμα γεωπολιτικών εξελίξεων και ότι πρόκειται για πρόβλημα που αφορά όλη την Ευρώπη και ως εκ τούτου αναλογικά όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτά έλεγε και πάλευε και ο προκάτοχος του ο Τσίπρας, κόντρα στον αμοραλισμό και την αναισθησία των πολιτικών συνοδοιπόρων του Κυριάκου στις χώρες της Κ .Ευρώπης, για να εισπράξει την ειρωνεία και την αδιαφορία.

Τώρα που ο Σουλτάνος από την απέναντι όχθη στέλνει νέες καραβιές προσφύγων στα νησιά μας εκβιάζοντας και πάλι την Ευρώπη απαιτώντας μεγαλύτερη αποζημίωση , αλλά και ισχυροποίηση της θέσης του στο παιχνίδι με τους υδρογονάνθρακες στην Μεσόγειο, η δεξιά…συνειδητοποίησε το μέγεθος και τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Και για την αντιμετώπισή του, άρχισαν να πέφτουν βροχή οι προτάσεις στο κυβερνητικό τραπέζι, προτάσεις αναμενόμενες και ανάλογες των ιδεών, αρχών και αξιών διαχρονικά της δεξιάς.

 Αυστηρή αντιμετώπιση νόμιμων και παράνομων μεταναστών, επαναπροωθήσεις, παρεμπόδιση προσέγγισης των σάπιων πλεούμενων των φορτωμένων με τους σύγχρονους απόκληρους αυτού του κόσμου με κάθε επιτρεπτό και μη μέσο στις ακτές μας, ακόμη κι όταν κινδυνεύουν με ναυάγιο. Επειδή όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και χάσιμο χρόνο οι Βορίδης και Άδωνις δεν μασούνε τα λόγια τους. Εγκλεισμός σε συγκεκριμένους χώρους, κάτι δηλαδή σαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αξιοποίηση των άγονων νησιών και εγκατάσταση τους εκεί, εκεί που πριν μισό αιώνα και βάλε διαπαιδαγωγούνταν στα εθνικά νάματα οι απροσάρμοστοι αρνησιπάτριδες εγχώριοι Εαμοβούλγαροι. 

Στο πλαίσιο αυτής της…βαθειά ανθρωπιστικής προσέγγισης τού μεγάλου αυτού θέματος αφαιρέθηκαν η δεν δίνεται ΑΜΚΑ σε αλλοδαπούς και πρόσφυγες και σε ασυνόδευτα προσφυγόπουλα με αποτέλεσμα να μην έχουν ούτε στοιχειωδώς δυνατότητα πρόσβασης σε οιαδήποτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σύνθετο, λοιπόν, και δυσεπίλυτο το πρόβλημα. Ίσως οι εκπρόσωποι του ΛΑΟΣ στην κυβερνητική ΝΔ, Γεωργιάδης και Βορίδης συνεπικουρούμενοι και από τον νέο πολιτικό και τηλεοπτικό έμπορο Βελόπουλο, των οποίων η ατζέντα για το προσφυγικό είναι στη προμετωπίδα του κυβερνητικού προβληματισμού, να προτείνουν την πιο γρήγορη και αποτελεσματική λύση, αυτή του καταποντισμού στη θάλασσα όλων, νόμιμων και παράνομων μεταναστών. Εξάλλου δεν πρόκειται για ανθρώπους, αλλά για κάτι σκιές κι αυτές λαθραίες.

Εντυπωσιακή όμως η σιωπή και η τακτική του΄΄μακρυά κακό από τα μάτια μου΄΄ της ιεραρχίας της εκκλησίας. Λαλίστατη για ζητήματα και συμφέροντα που την αφορούν άμεσα και συμμετέχουσα σε εκδηλώσεις ανά την επικράτεια ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, επιμένει στην αδιάφορη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων θέση της άρνησης να συμπαραταχθεί με τον ανθρώπινο πόνο. Πόνος σκουρόχρωμος η και αλλόθρησκος, που δεν παύει όμως να είναι πόνος. 

Μια τέτοια στάση είναι ύβρις και προσβολή στο πρόσωπο του Ιησού, το κήρυγμα του οποίου υποτίθεται ότι υπηρετούν. Από την άλλη ένας άλλος προκαθήμενος, αυτός της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, συχνά παρεμβαίνει με λόγια και έργα, υπέρ της προσφυγικής δυστυχίας, απευθυνόμενος με θάρρος στους ισχυρούς αυτού του κόσμου για την απανθρωπιά τους. Είναι ο ίδιος που δεν ξεχνά να μνημονεύει τα λόγια ενός πολιτικού, που όπως είπε σέβεται και εκτιμά ΄΄καμμια συμφωνία δεν είναι πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα’’ και αναφέρονταν στον Α.Τσίπρα.