Οικολογία - Αλληλεγγύη: Ελεύθερη Παιδεία και όχι βία στα πανεπιστήμια Οι σκηνές αστυνομικής βίας και καταστολής, οι συλλήψεις και η παραπομπή σε δίκη φοιτητριών και φοιτητών, που διαμαρτύρονταν ενάντια στον νόμο για τα πανεπιστήμια, αποτελούν ένα ακόμη γεγονός στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με τη νεολαία. Τα συνθήματα των φοιτητών, που δεν άσκησαν βία ή εμπόδισαν σοβαρά τη λειτουργία του ΑΠΘ, δεν μπορούν να απαντώνται με ξυλοδαρμούς. Εικόνες σαν αυτή του ημίγυμνου νέου που τον πάνε σηκωτό οι άνδρες των ΜΑΤ, μόνο ντροπή μας κάνουν να αισθανόμαστε, ενώ είναι και μια πρόγευση γι’ αυτό που μπορεί να ακολουθήσει με την ψήφιση του νόμου για την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Με την πρόφαση της καταστολής της εγκληματικότητας, θα είναι εύκολο να τρομοκρατούνται φοιτήτριες και φοιτητές που δεν συμφωνούν με τις κυρίαρχες απόψεις. Η βεβιασμένη πρόσκληση των ΜΑΤ (χωρίς διαβούλευση στη Σύγκλητο) ίσως στοιχίζει πολύ περισσότερο: φαίνεται ότι κάποιοι πανεπιστημιακοί υποστηρίζουν την άποψη ότι, όπου προκύπτουν προβλήματα, η προσφορότερη λύση είναι η βίαιη επιβολή. Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η άρνηση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης να συζητήσει το ζήτημα. Όπως, όμως, υποστήριξε στη συνεδρίαση του Συμβουλίου ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, Δημοτικός Σύμβουλος της «Οικολογίας - Αλληλεγγύης»: · Δεν στοιχειοθετείται η κατηγορία ότι τα πανεπιστήμια είναι κέντρα εγκληματικότητας και ανομίας. Πολύ περισσότερο που η αστυνομία μπορεί πια, με την κατάργηση του ασύλου, να μπαίνει στο πανεπιστήμιο, αν καταγγελθούν ποινικά αδικήματα. · Η ύπαρξη ειδικού σώματος πανεπιστημιακής φύλαξης αναφερόμενου στις πανεπιστημιακές αρχές δεν μπορεί να ταυτίζεται με την εγκατάσταση μόνιμης δύναμης αστυνομίας με ανακριτικές και κατασταλτικές αρμοδιότητες, που θεσμοθετεί ο πρόσφατα ψηφισμένος νόμος, ο οποίος αντίκειται στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και εγκαθιδρύει τη λογική της βίαιης επίλυσης των προβλημάτων. Υπερασπιζόμαστε, όπως και οι φοιτητές και οι δημοκρατικοί διδάσκοντες και εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, το ελεύθερο πνεύμα, τα ελεύθερα πανεπιστήμια και την ελεύθερη Παιδεία. _______________________________

Οι σκηνές αστυνομικής βίας και καταστολής, οι συλλήψεις και η παραπομπή σε δίκη φοιτητριών και φοιτητών, που διαμαρτύρονταν ενάντια στον νόμο για τα πανεπιστήμια, αποτελούν ένα ακόμη γεγονός στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με τη νεολαία.
Τα συνθήματα των φοιτητών, που δεν άσκησαν βία ή εμπόδισαν σοβαρά τη λειτουργία του ΑΠΘ, δεν μπορούν να απαντώνται με ξυλοδαρμούς. Εικόνες σαν αυτή του ημίγυμνου νέου που τον πάνε σηκωτό οι άνδρες των ΜΑΤ, μόνο ντροπή μας κάνουν να αισθανόμαστε, ενώ είναι και μια πρόγευση γι’ αυτό που μπορεί να ακολουθήσει με την ψήφιση του νόμου για την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Με την πρόφαση της καταστολής της εγκληματικότητας, θα είναι εύκολο να τρομοκρατούνται φοιτήτριες και φοιτητές που δεν συμφωνούν με τις κυρίαρχες απόψεις. Η βεβιασμένη πρόσκληση των ΜΑΤ (χωρίς διαβούλευση στη Σύγκλητο) ίσως στοιχίζει πολύ περισσότερο: φαίνεται ότι κάποιοι πανεπιστημιακοί υποστηρίζουν την άποψη ότι, όπου προκύπτουν προβλήματα, η προσφορότερη λύση είναι η βίαιη επιβολή.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η άρνηση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης να συζητήσει το ζήτημα. Όπως, όμως, υποστήριξε στη συνεδρίαση του Συμβουλίου ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, Δημοτικός Σύμβουλος της «Οικολογίας - Αλληλεγγύης»:

• · Δεν στοιχειοθετείται η κατηγορία ότι τα πανεπιστήμια είναι κέντρα εγκληματικότητας και ανομίας. Πολύ περισσότερο που η αστυνομία μπορεί πια, με την κατάργηση του ασύλου, να μπαίνει στο πανεπιστήμιο, αν καταγγελθούν ποινικά αδικήματα.
• · Η ύπαρξη ειδικού σώματος πανεπιστημιακής φύλαξης αναφερόμενου στις πανεπιστημιακές αρχές δεν μπορεί να ταυτίζεται με την εγκατάσταση μόνιμης δύναμης αστυνομίας με ανακριτικές και κατασταλτικές αρμοδιότητες, που θεσμοθετεί ο πρόσφατα ψηφισμένος νόμος, ο οποίος αντίκειται στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και εγκαθιδρύει τη λογική της βίαιης επίλυσης των προβλημάτων.

Υπερασπιζόμαστε, όπως και οι φοιτητές και οι δημοκρατικοί διδάσκοντες και εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, το ελεύθερο πνεύμα, τα ελεύθερα πανεπιστήμια και την ελεύθερη Παιδεία.

_______________________________