Γιατί οι Έλληνες στόλιζαν καράβι; Το πάλαι ποτέ χριστουγεννιάτικο έθιμο

 Κάποτε οι Έλληνες στόλιζαν καραβάκι για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Ένα στολισμένο καράβι στο σπίτι δίνει μια νότα λίγο πιο ζεστή, πιο νοσταλγική και σίγουρα, πολύ πιο ελληνική. Το καραβάκι θυμίζει άλλες εποχές, πιο αθώες και ανέμελες. Και αν αναρωτηθούμε γιατί κάποτε στολίζαμε καράβι, η απάντηση είναι πάντα απλή μέχρι καιαπλοϊκή……..Μα είμαστε μια χώρα με τόση θάλασσα. Γνωρίζετε όμως πού βρίσκονται οι ρίζες της παράδοσης του στολισμού καραβιού, τις μέρες της γέννησης του Χριστού;
Η Ελλάδα υπήρξε, παραδοσιακά, χώρα ναυτικών. Και η αλήθεια να λέγεται, είναι ακόμα, έχοντας βιώσει έντονα όσα καλά, αλλά και κακά φέρνει η θάλασσα, στο πέρασμα των χρόνων.
Όπως ήταν αναμενόμενο η καθημερινότητα των κατοίκων περιστρεφόταν γύρω από το υγρό στοιχείο. Πριν αρκετές δεκαετίες μάλιστα σχεδόν από κάθε σπίτι, θα έλεγε κανείς, ο πατέρας ή ο γιος – πολλές φορές και οι δύο – έλειπαν «στα καράβια», παλεύοντας για το ψωμί της οικογένειας. Και τα Χριστούγεννα δεν μπορούσαν να διαφέρουν.
Τα παιδιά που έμεναν πίσω, οπλισμένα με πολλή φαντασία, συνήθιζαν να κατασκευάζουν μόνα τα παιχνίδια τους, χρησιμοποιώντας ό,τι είχαν πρόχειρο• συνήθως, ξύλο και λίγο χαρτί ή κουρέλια. Τα περισσότερα κατέληγαν να φτιάχνουν το παραδοσιακό, πλέον, καραβάκι, εμπνευσμένα από τα μακρινά ταξίδια των αγαπημένων τους προσώπων και τη νοσταλγία να τα ξαναδούν.
Είναι οικεία η εικόνα παιδιών να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα για να πούν τα κάλαντα, κρατώντας στα χέρια ένα χειροποίητο κυρίως καραβάκι. Πάντα είναι στολισμένο με χρωματιστά χαρτιά και σχοινιά και οι γείτονες φρόντιζαν να το γεμίσουν με γλυκά. Παρόλο που το έθιμο σήμερα έχει ατονήσει, κρατάει ακόμα σε νησιά, από όπου και προέρχεται.
Σταδιακά ο στολισμός του καραβιού βρήκε χώρο μέσα στο σπίτι των Ελλήνων – και κατά κύριο λόγο όσων ασχολούνταν με τη θάλασσα – και έτσι καθιερώθηκε το έθιμο του στολισμού του. Εδώ πρέπει να πούμε ότι το καραβάκι ήταν, πολλές φορές, συνυφασμένο με την αίσθηση του αποχωρισμού και με δυσάρεστες αναμνήσεις και γι’ αυτό δεν μπόρεσε να εδραιωθεί ως γιορτινό σύμβολο. Έτσι δεν ήταν δύσκολο να αντικατασταθεί από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Το έθιμο με το καραβάκι όμως διήρκησε για αρκετά χρόνια μετά το… ντεμπούτο του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην ελληνική πραγματικότητα.
Πάντως, κυρίως ανάμεσα σε ναυτικούς, ψαράδες και θαλασσοπόρους, το έθιμο με το στόλισμα καραβιού κρατάει ακόμα γερά. Είναι και μία μορφή τάματος προς τον Άη Νικόλα, προστάτη άγιο των ναυτικών, ο οποίος εορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου, για μπουνάτσες τη νέα χρονιά.
Εν κατακλείδι, τα καραβάκια εξακολουθούν να στολίζονται σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας, με τα νησιά να κρατούν τα ηνία.
Το στολισμένο καράβι, υποστηρίζουν πολλοί ότι, συμβολίζει την καινούρια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Ιησού. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, τα καραβάκια που θα στολιστούν φέτος, σε όλη τη χώρα, να δώσουν νέα πλεύση στη χώρα το 2020, για να ταξιδέψουν σε ήρεμα νερά

 Κάποτε οι Έλληνες στόλιζαν καραβάκι για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Ένα στολισμένο καράβι στο σπίτι δίνει μια νότα λίγο πιο ζεστή, πιο νοσταλγική και σίγουρα, πολύ πιο ελληνική. Το καραβάκι θυμίζει άλλες εποχές, πιο αθώες και ανέμελες. Και αν αναρωτηθούμε γιατί κάποτε στολίζαμε καράβι, η απάντηση είναι πάντα απλή μέχρι καιαπλοϊκή……..Μα είμαστε μια χώρα με τόση θάλασσα. Γνωρίζετε όμως πού βρίσκονται οι ρίζες της παράδοσης του στολισμού καραβιού, τις μέρες της γέννησης του Χριστού;
Η Ελλάδα υπήρξε, παραδοσιακά, χώρα ναυτικών. Και η αλήθεια να λέγεται, είναι ακόμα, έχοντας βιώσει έντονα όσα καλά, αλλά και κακά φέρνει η θάλασσα, στο πέρασμα των χρόνων.
Όπως ήταν αναμενόμενο η καθημερινότητα των κατοίκων περιστρεφόταν γύρω από το υγρό στοιχείο. Πριν αρκετές δεκαετίες μάλιστα σχεδόν από κάθε σπίτι, θα έλεγε κανείς, ο πατέρας ή ο γιος – πολλές φορές και οι δύο – έλειπαν «στα καράβια», παλεύοντας για το ψωμί της οικογένειας. Και τα Χριστούγεννα δεν μπορούσαν να διαφέρουν.
Τα παιδιά που έμεναν πίσω, οπλισμένα με πολλή φαντασία, συνήθιζαν να κατασκευάζουν μόνα τα παιχνίδια τους, χρησιμοποιώντας ό,τι είχαν πρόχειρο• συνήθως, ξύλο και λίγο χαρτί ή κουρέλια. Τα περισσότερα κατέληγαν να φτιάχνουν το παραδοσιακό, πλέον, καραβάκι, εμπνευσμένα από τα μακρινά ταξίδια των αγαπημένων τους προσώπων και τη νοσταλγία να τα ξαναδούν.
Είναι οικεία η εικόνα παιδιών να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα για να πούν τα κάλαντα, κρατώντας στα χέρια ένα χειροποίητο κυρίως καραβάκι. Πάντα είναι στολισμένο με χρωματιστά χαρτιά και σχοινιά και οι γείτονες φρόντιζαν να το γεμίσουν με γλυκά. Παρόλο που το έθιμο σήμερα έχει ατονήσει, κρατάει ακόμα σε νησιά, από όπου και προέρχεται.
Σταδιακά ο στολισμός του καραβιού βρήκε χώρο μέσα στο σπίτι των Ελλήνων – και κατά κύριο λόγο όσων ασχολούνταν με τη θάλασσα – και έτσι καθιερώθηκε το έθιμο του στολισμού του. Εδώ πρέπει να πούμε ότι το καραβάκι ήταν, πολλές φορές, συνυφασμένο με την αίσθηση του αποχωρισμού και με δυσάρεστες αναμνήσεις και γι’ αυτό δεν μπόρεσε να εδραιωθεί ως γιορτινό σύμβολο. Έτσι δεν ήταν δύσκολο να αντικατασταθεί από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Το έθιμο με το καραβάκι όμως διήρκησε για αρκετά χρόνια μετά το… ντεμπούτο του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην ελληνική πραγματικότητα.
Πάντως, κυρίως ανάμεσα σε ναυτικούς, ψαράδες και θαλασσοπόρους, το έθιμο με το στόλισμα καραβιού κρατάει ακόμα γερά. Είναι και μία μορφή τάματος προς τον Άη Νικόλα, προστάτη άγιο των ναυτικών, ο οποίος εορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου, για μπουνάτσες τη νέα χρονιά.
Εν κατακλείδι, τα καραβάκια εξακολουθούν να στολίζονται σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας, με τα νησιά να κρατούν τα ηνία.
Το στολισμένο καράβι, υποστηρίζουν πολλοί ότι, συμβολίζει την καινούρια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Ιησού. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, τα καραβάκια που θα στολιστούν φέτος, σε όλη τη χώρα, να δώσουν νέα πλεύση στη χώρα το 2020, για να ταξιδέψουν σε ήρεμα νερά