Η ρήση «από τον καθένα με δυνατότητες προς τον καθένα με ανάγκες», πέρα από τη βασική της προέλευση μέσα από την μαρξική υπόθεση της εργασίας, βρίσκει ίσως το σημαντικότερο έδαφος επιμέρους εφαρμογής της στους ΑμεΑ. Και παρόλο που οι σημερινοί κυβερνητικοί παράγοντες διατυμπανίζουν με κάθε ευκαιρία ότι σώζουν τη χώρα από τον κομμουνισμό, αυτό δεν αποτελεί καθόλου πρόφαση για κυνισμό και απανθρωπία.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ένα και αδιαίρετο σύνολο παροχών και προστασίας κατά των διακρίσεων.
Ίσως ο τρόπος για να πάψουν να υπάρχουν οι διακρίσεις για τους ΑμεΑ είναι να αυτοκατανοηθούμε όλοι ως ΑμεΑ! Η αναπηρία μας, όσων δεν είμαστε συμβατικοί ΑμεΑ, είναι σοβαρότατη και έχει να κάνει με τη βασική νοητική λειτουργία της ενσυναίσθησης, το έλλειμμα του βιώματος της αναπηρίας! Απλώς ο κόσμος μας, με κέντρο περιστροφής του το κέρδος παραμένει και ενισχύεται σήμερα ως κατασκευασμένος για εμάς σε βάρος εκείνων.
Η έννοια του ΑμεΑ δεν πρέπει να αποτελεί ταμπέλα. Ζητούμενό μας είναι η αποκατάσταση της προσφοράς των ΑμεΑ στην κοινότητα και όχι η περιθωριοποίηση και παράλληλα το πατρονάρισμά τους από «επαγγελματίες» πολιτικούς αρωγούς.
Με την αφορμή λοιπόν, υπενθυμίζουμε τις πυρηνικές ψηφισμένες συνεδριακές θέσεις του ΜέΡΑ25 ως προς τις αλλαγές που οραματιζόμαστε για τους ΑμεΑ, εμπλουτισμένες και με νέες. Διότι ζητούμενο δεν είναι μόνο η προσβασιμότητα και η απαλοιφή των διακρίσεων αλλά και οι παροχές.
Η πολιτική που στηρίζεται αποκλειστικά στα επιδόματα λειτουργεί αντιπαραγωγικά στο να απαλλάσσει την πολιτεία από άλλες βασικές ευθύνες και προτεραιότητες έναντι των ΑμεΑ. Με αυτό ως βάση, από την άλλη, το επίδομα των ΑμεΑ οφείλει να είναι επαρκές, να χορηγείται σε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, μισθωτούς ή ελεύθερους επαγγελματίες και να μην υπάρχουν υπαναχωρήσεις πίσω από το νεοφιλελεύθερο και στην πράξη ποτέ εφαρμοζόμενο πρόταγμα της “απλής ισότητας των ευκαιριών”. Το όραμά μας είναι η απόδοση αυτονομίας σε κάθε πολίτη της χώρας, όπως αυτή θα διαμορφωνόταν από το άθροισμα αμοιβής ανάλογα της εργασιακής ικανότητας συν διαφορά έως εγγυημένο εισόδημα αναπηρίας χορηγούμενο με αυτοματοποιημένο τρόπο όταν απαιτείται συν παροχή προσωπικού βοηθού όταν απαιτείται.
Δίκτυο προσωπικών βοηθών εκτός ή και εντός σπιτιού, οργανωμένου και εντασσόμενου στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας υγείας, το οποίο να περιλαμβάνει τον παρατηρητή των αναγκών (με αποτύπωση, εκτός του ιατρικού χαρακτήρα της αναπηρίας, και των άλλων παραγόντων, όπως π.χ. λειτουργικών εξόδων), τον διαμεσολαβητή των αναγκών και την παροχή ψυχικής υποστήριξης ανεξαρτήτως του αν η αναπηρία είναι νοητική ή σωματική.
Σύσταση υπηρεσίας στον ΟΑΕΔ που θα συνταιριάζει θέσεις εργασίας και εργασιακή ικανότητα των ΑμεΑ που τη διατηρούν έστω και μερικώς.Τα ΚΕΠΑ να πάψουν να κρίνουν μόνο τα «ποσοστά αναπηρίας», αλλά να προσδιορίζουν ειδικά και να επικαιροποιούν το είδος και τον βαθμό της εργασιακής ικανότητας, με σκοπό να το διαθέτουν προς τον ΟΑΕΔ και προς το δίκτυο προσωπικών βοηθών.
Σύσταση ειδικού συμβουλευτικού σώματος πολιτικής ΑμεΑ με τη συμμετοχή κληρωτών καταγεγραμμένων ΑμεΑ (στο πρότυπο της θεμελιώδους καινοτόμου διοικητικής πρότασης του ΜέΡΑ25 των ΔΙΑΣΚΕΠ).
Η χρόνια αναπηρία συνήθως έχει μοναδικά χαρακτηριστικά για κάθε ασθενή. Προβλήματα κινητικότητας, όρασης, ακοής, ψυχικής λειτουργίας, της νεοαναδυόμενης κατηγορίας της ανοσοκαταστολής και της μεγάλης υποκατηγορίας αναπηρίας που αφορά τη νόηση και που αποτελεί την επερχόμενη πανδημία στο πλαίσιο γήρανσης του πληθυσμού οφείλουν να απογραφούν σε κάθε δήμο και οι στατιστικές να κοινοποιηθούν προς το κοινό και προς τα όργανα διοίκησης που αφορούν. Η εν εξελίξει απογραφή ήταν μια καλή αλλά χαμένη πλέον ευκαιρία. Ο ηλεκτρονικός φάκελος ασθενούς είναι μια καλή αρχή και η αξιοποίησή του προϋποθέτει τον συντονισμό του δημοσίου συστήματος υγείας (όλων των βαθμίδων) και του ιδιωτικού τομέα με την από κοινού χρήση συστημάτων πληροφορικής που θα ενημερώνουν την πορεία νόσου έπειτα από κάθε εκτίμηση και που δεν θα μένουν ως ακατέργαστα δεδομένα, αλλά θα αξιοποιούνται σε κάθε σχετική απόφαση.
Απόλυτη ξεχωριστή ανάγκη είναι η ανίχνευση και καταγραφή όχι μόνο των ελλειμμάτων με ασαφή ιατρική ορολογία, αλλά της μετάφρασής τους σε προβλήματα της καθημερινής ζωής.
Οι προτάσεις για τους ΑμεΑ είναι αδύνατο να αφήνουν έξω το τεράστιο και ντροπιαστικό κενό της χώρας μας στον τομέα της επανένταξης/αποκατάστασης. Οι υπάρχουσες δομές είναι ελλιπέστατες ώστε να υπάρχουν απογοητευτικές λίστες αναμονής που πρακτικά καθιστούν αμελητέα την παροχή. ΑμεΑ και επανένταξη είναι συγκοινωνούντα δοχεία με μονόδρομη κατεύθυνση, καθώς οι αστοχίες και ανεπάρκειες της επανένταξης/αποκατάστασης αυξάνουν το φορτίο της χρόνιας αναπηρίας.
Ευαισθητοποίηση του πληθυσμού με την εισαγωγή στο σχολείο βιωματικής δραστηριότητας ή/και επιδοτούμενου σεμιναρίου ενηλίκων με ζητούμενο την προσομοίωση της καθημερινότητας φέροντας μορφές αναπηρίας.
Η έμπρακτη άρση των εμποδίων θα οδηγούσε ως «ώριμο φρούτο» στην ισότιμη κοινωνική συμβίωση με τους ΑμεΑ, ώστε η ισότητα, από θεωρητικό δικαίωμα, θα μετατρεπόταν στην επαναφορά της καθημερινής ζωής αυτών των ανθρώπων σαν να μην είχαν ποτέ αναπηρία.
Τέλος, καταγγέλλουμε ότι το άρθρο 18 του Ν. 4495/2017 «Περιφερειακές Επιτροπές Προσβασιμότητας» έχει μένει στα χαρτιά καθώς ελάχιστες περιφέρειες έχουν υλοποιήσει ανάλογες επιτροπές. Ούτε η καθολική προσβασιμότητα πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Πρέπει να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα με φιλικό τρόπο και σεβασμό τόσο προς τους πολίτες όσο και το περιβάλλον.
Οι παραπάνω θέσεις διαβάστηκαν ως χαιρετισμός στην 1η Επιστημονική Ημερίδα για την Προσβασιμότητα Ατόμων με Αναπηρία σε Δημόσιους Χώρους και Χώρους Δημοσίας Χρήσης «Πρόσβαση Παντού», μετά από πρόσκληση στο ΜέΡΑ25.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου