Αυτοί που θυμούνται, μελαγχολούν και σωπαίνουν

                                                          

Του Γ.Τεκίδη

Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Είναι όλοι αυτοί που κανένα συμφέρον προσωπικό, καμία ιδιοτέλεια, μήτε υστεροβουλία ,από πεποίθηση και πάθος για την δημοκρατία, τόλμησαν στην διάρκεια της εφτάχρονης νύχτας στη χώρα μας, να βάλουν το κεφάλι τους στο  στόμα του λύκου. Ενός λύκου αποφασισμένου να …σώσει το τόπο από τους κόκκινους που επιδίωκαν οι επάρατοι…εθνομηδενιστές και ανθέλληνες την καθεστωτική ανατροπή.

Γι αυτό και οι θεματοφύλακες της εθνικοφροσύνης και του …γνήσιου πατριωτισμού, υπήρξαν αμείλικτοι και αποφασισμένοι για την συντριβή και την βιολογική αφανιση των υπονομευτών του έθνους.

Και είναι όλοι οι παραπάνω, πολλοί, πάρα πολλοί. Ήταν οι διπλανοί μας στη γειτονιά, οι συνάδελφοι στη δουλειά, οι σύντροφοι στον αγώνα, οι γνωστοί και φίλοι, ακόμη και αυτοί με τους οποίους μας έδενε η καθημερινή καλημέρα στο δρόμο, στο φούρνο η το μαγαζί της γειτονιάς. Ήταν οι πολιτικά συνειδητοποιημένοι, οι έτοιμοι για το αντιστασιακό παρών, ήταν όμως και οι άλλοι οι αμύητοι, αυτοί που συνέτρεξαν , έκρυψαν καταζητούμενους της χούντας, αναλαμβάνοντας και το ανάλογο ρίσκο. Πλήρωσαν οι τελευταίοι την …αποκοτιά τους με το ίδιο νόμισμα που πλήρωσαν και οι πρώτοι. Χώρια που μερικές φορές γι αυτούς – τους τελευταίους – αυτό το τίμημα, υπήρξε αβάστακτο.

Και όλοι τους σχεδόν ανώνυμοι, όλοι τους με αναπαυμένη τη συνείδηση και το χρέος  στους συμπολίτες τους, στη δημοκρατία και την ελευθερία, αρκούντως εξοφλημένο. Δεν ζήτησαν πληρωμή, ούτε δοξαστικές τεμενάδες, μήτε τιμητικές φανφάρες. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν περάσει ούτε από έξω από τους κήπους του προεδρικού μεγάρου. Τους κήπους όπου κατ έτος λαμβάνει χώρα η εορταστική δεξίωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και στην οποία παρεμπιπτόντως ποτέ δεν εξέφρασαν την επιθυμία η και την πικρία, γιατί δεν προσκλήθηκαν. Είναι όλοι αυτοί που δεν τους αρέσει να αναφέρονται αυτάρεσκα και περιποιητικά για τον εαυτό τους εκείνα τα χρόνια. Είναι η συντριπτική πλειοψηφία των ανώνυμων αντιστασιακών που θεωρούσαν και θεωρούν στοιχειώδη προσωπική τους υποχρέωση, τα όσα έπραξαν εναντίον της προδοτικής χούντας.

Είναι όλοι αυτοί οι ανώνυμοι που δεν ξεχνούν και πικραίνονται και αγανακτούν, όταν τους αποδίδουν προθέσεις οι διάφοροι πολιτικάντηδες κύρια της ΝΔ , της ακροδεξιάς, ακόμη και σημερινοί κυβερνητικοί παράγοντες, περί εξαργύρωσης εκείνων των αγώνων προς ίδιον όφελος. Όταν ισχυρίζονται πως πάνω σε εκείνους τους αγώνες χτίστηκαν  πολιτικές καριέρες, καταλήφθηκαν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό  και κάποιοι πλούτισαν περιφέροντας τον αντιστασιακό τους μύθο. Είναι οι διάφοροι Συρίγοι της κυβέρνησης και άλλοι …ακραιφνείς δημοκρατικοί δημοσιολόγοι, πάσης φύσεως ιστορικοί και πεφωτισμένοι της ακροδεξιάς, που μιλούν για τις μυθικές διαστάσεις που προσέδωσε η …αντεθνική Αριστερά στα γεγονότα της αντίστασης στη χούντα, ακόμη και σε αυτά του πολυτεχνείου. Είναι όλοι αυτοί που θεωρούν ως κάτι το φυσιολογικό πολιτικά να εορτάζει περιχαρής και ικανοποιημένη, η αγία εθνική τριάδα ( Αδ.Γεωργιάδης, Μακης Βορίδης, Θαν.Πλεύρης ), την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974. Είναι η μασκαρεμένη σε δημοκρατία τσεκουροφόρα χούντα που μπορεί να υποκρίνεται στους Μητσοτακικούς πολιτικούς καιρούς, τον θιασώτη της δημοκρατίας. Θα αναρωτηθεί κάποιος: μα δεν υπήρξαν και αυτοί που όντως στο βωμό των όποιων φιλοδοξιών τους, δεν ρευστοποίησαν και τα πεπραγμένα τους ενάντια στους συνταγματάρχες εκείνων τν χρόνων; . Υπήρξαν και αυτοί. Όμως είναι τόσο λίγοι και τόσο δακτυλοδεικτούμενοι, που ούτε ίχνος αμαύρωσης μπορεί να θολώσει την λαμπρή εικόνα των ανώνυμων αγωνιστών.

Των ανώνυμων που σε δίσεκτους πολιτικά καιρούς, σε καιρούς τρόμου και ζόφου, όταν η ελπίδα και το φως του αύριο τρεμοσβήνουν, αυτοί με μπροστάρηδες φωτεινές και πρωτοπόρες προσωπικότητες ,γράφουν ιστορία. Την ιστορία αυτή που προκαλεί τον φθόνο και την απέχθεια όσων καμώνονται τους δημοκράτες, κρυφοί και φανεροί φαν του Παπαδοπουλικού κλέους και γι αυτό επιχειρούν να την ξαναγράψουν.

ΥΓ. Στους κκ Κικίλια , Πλεύρη , Κυρ. Μητσοτάκη και όσους με τον τρόπο που χειρίστηκαν την πανδημία και μεταχειρίστηκαν το ερμο το ΕΣΥ, αν όχι οι 31000 συμπολίτες μας που εγκατέλειψαν τον μάταιο αυτό κόσμο, ένα μεγάλο μέρος τους, στέλνει τους ευχαριστήριους χαιρετισμούς του.