Η Διονυσία Γιαννοπούλου έχει διπλή ιδιότητα: Είναι ψυχοθεραπεύτρια και πρώην καρκινοπαθής. Είναι δηλαδή ένας άνθρωπος που βοηθά άλλους ανθρώπους και ταυτόχρονα μια γυναίκα που βρέθηκε στη θέση να χρειάζεται βοήθεια και μάλιστα καθοριστική για τη ζωή της.
Η εμπειρία της με τον καρκίνο του μαστού τής δίδαξε κάτι σημαντικό για τη βοήθεια: Πολλές φορές, η βοήθεια δεν είναι οι πράξεις και οι συμπεριφορές που νομίζουμε ότι πρέπει να προσφέρουμε σε έναν καρκινοπαθή, αλλά οι εντελώς αντίθετές τους.Μέσα από το δικό της, προσωπικό ταξίδι στη μάχη του καρκίνου, λοιπόν, η Διονυσία Γιαννοπούλου καταθέτει τη δική της εμπειρία και τη μοιράζεται με όλους εμάς. Γιατί το να βρίσκεσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο με καρκίνο είναι μια μεγάλη πρόκληση και το να ξέρεις πώς μπορείς να τον βοηθήσεις πραγματικά μπορεί να κάνει αυτή τη διαδρομή πιο εύκολη και αποτελεσματική για όλες τις πλευρές.
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποστηρίξουμε ουσιαστικά ένα άτομο με καρκίνο;
Ακολουθεί το απόσπασμα από το βιβλίο της στο οποίο εξηγεί το είδος της στήριξης και της βοήθειας που έχει πραγματικά ανάγκη ένας καρκινοπαθής:
Αν είστε συγγενής, σύντροφος ή φίλη της ασθενούς, θα χρειαστεί να έχετε υπομονή και να δώσετε χώρο, να ακούσετε και να αντέξετε τους φόβους, την κυκλοθυμία, τον θυμό ή και τα παράπονά της. Δεν πρέπει να την κρίνουμε, αλλά να αγκαλιάσουμε όσα λέει, ακόμα κι αν είναι δυσάρεστα. Μπορεί να νιώθει θυμωμένη με όλους, ακόμη και με τον Θεό, να γκρινιάζει, να φοβάται υπερβολικά, να λέει παράλογα πράγματα. Δεν πρέπει να την ενοχοποιήσουμε, ότι αυτή φταίει που αρρώστησε.
Σταθείτε διακριτικά πλάι της, προσφέροντας ταυτόχρονα βοήθεια σε ό,τι χρειάζεται, όπως να πάτε μαζί στον γιατρό ή να τη μεταφέρετε, αν έχετε ενέργεια και διάθεση να το κάνετε, με το αμάξι σας στο νοσοκομείο, να της κάνετε πρακτικές δουλειές στο σπίτι κ.ο.κ.. Προτείνετέ της ό,τι είστε διατεθειμένοι να της προσφέρετε για υποστήριξη, γιατί μπορεί να μην είναι σε θέση να σας ζητήσει βοήθεια. Καθοδηγήστε την, ώστε να οργανωθεί και να πάρει γρήγορες και σωστές αποφάσεις για τη θεραπεία της, αν είναι σε χάος και κατάρρευση. Βοηθήστε τη να αναλάβει σιγά σιγά την ευθύνη για τη θεραπεία της.
Εδώ χρειάζεται να της δώσετε χρόνο και χώρο για να κάνει η ίδια τις κατάλληλες ιατρικές επιλογές, χωρίς να την πιέσετε. Πρέπει να αντέξετε την αμφιθυμία της και να μην την αγχώσετε με συμβουλές και κατευθύνσεις που θα διαλέγατε εσείς. Το να αναζητήσετε τα ψυχολογικά αίτια της ασθένειάς της στα πρώτα στάδια της διάγνωσης και της θεραπείας ίσως είναι μια ψυχοφθόρα και εγκεφαλική ανασκαφή για εκείνη, που θα τη ζορίσει ή θα τη στιγματίσει και θα τη φορτώσει με περισσότερο βάρος. Θα χρειαστεί με ηρεμία να συνειδητοποιήσει τι την οδήγησε στην ασθένεια.
Είναι σημαντικό να μη νιώθει μόνη σε αυτή τη φάση. Θα ήταν πολύ καλό να οργανώσετε μια ομάδα υποστήριξης από φίλους, συγγενείς ή ακόμη και στα social media, με άτομα που ενδιαφέρονται να της προσφέρουν βοήθεια, για να νιώσει έντονα το υποστηρικτικό δίκτυο και τη θεραπευτική δύναμη της ομάδας. (Εναλλακτικά, μπορεί να συνδεθεί με την ομάδα του Facebook «Δίπλα στις γυναίκες με καρκίνο του μαστού», που προσφέρει πολύτιμη υποστήριξη και συμβουλές).
Δεν πρέπει να βιαστούμε να την παρηγορήσουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Αντιθέτως, δώστε της χώρο να κλάψει και κυρίως να εκφράζει, όσο είναι δυνατόν, τα συναισθήματά της. Θα βοηθούσε να αρχίσουμε πρώτοι εμείς, με το παράδειγμά μας: Να ανοίξουμε την καρδιά μας και να αποκαλύψουμε όλες τις αδυναμίες, τους φόβους και τις αγωνίες μας, ακόμα και τις αποτυχίες μας, ώστε να την ενθαρρύνουμε να ανοιχτεί.
Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να σταθείτε όσο το δυνατόν πιο σταθερά δίπλα της, να της δείξετε ποια/ποιος είστε και να της πείτε πώς αισθάνεστε για εκείνην. Επιτρέψτε της να βιώσει τον πόνο, την απόγνωση, τη σύγχυση, τον φόβο, την ντροπή, τις ενοχές. Αυτά τα συναισθήματα δεν προκαλούνται από τον καρκίνο, αλλά ο καρκίνος αναδύει αυτά τα συναισθήματα από το υποσυνείδητο, φέρνοντάς τα στο φως.
Αν η ασθενής καταλάβει ότι δεν έχει λόγο να τα συγκαλύψει, η ασθένεια γίνεται μοχλός απελευθέρωσης των μπλοκαρισμένων, αρνητικών συναισθημάτων και ισχυρότατο αυτοθεραπευτικό εργαλείο.
*Απόσπασμα από το βιβλίο «Ανθίζοντας, Το ταξίδι μιας ψυχοθεραπεύτριας από τον καρκίνο στην ίαση», της Διονυσίας Γιαννοπούλου, εκδόσεις KEY BOOKS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου