Για τις κήλες του κοιλιακού τοιχώματος μας ενημερώνει ο κύριος Φώτης Αρχοντοβασίλης, Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής ΣΤ' Χειρουργικής Κλινικής Metropolitan General, καταρρίπτοντας τους μύθους που αφορούν την πρόκληση και την αντιμετώπισή τους
Οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος αποτελούν την δεύτερη σε συχνότητα καλοήθη πάθηση του ανθρωπίνου σώματος. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο διενεργούνται σε ολόκληρο τον κόσμο περίπου 20 εκατομμύρια χειρουργικές επεμβάσεις για κήλες του κοιλιακού τοιχώματος.
Οι κήλες είναι από τις πιο συχνές χειρουργικές παθήσεις και αφορούν κυρίως στην περιοχή της βουβωνικής χώρας (βουβωνοκήλες), ενώ λιγότερο συχνά εμφανίζονται ομφαλοκήλες και κήλες του επιγαστρίου και της λευκής γραμμής. Πολλές φορές λοιπόν ακούμε και διαβάζουμε για τις κήλες διάφορα, που όμως δεν ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα ή τουλάχιστον απέχουν παρασάγγας από την αλήθεια.
Ας δούμε λοιπόν κάποιους μύθους και αρκετές αλήθειες για τις κήλες:
Μύθος 1: Οι κήλες εμφανίζονται μόνο σε άνδρες.
Αλήθεια: Αν και οι κήλες είναι πιο συχνές στους άνδρες, μπορούν να εμφανιστούν και στις γυναίκες. Ιδιαίτερα η βουβωνοκήλη είναι πιο κοινή στους άνδρες, αλλά άλλες μορφές, όπως η ομφαλοκήλη, εμφανίζονται και στις γυναίκες.
Μύθος 2: Μπορώ να “διορθώσω” μια κήλη χωρίς χειρουργική επέμβαση.
Αλήθεια: Οι κήλες δεν επουλώνονται, ούτε κλείνουν από μόνες τους και η μόνη αποτελεσματική θεραπεία είναι η χειρουργική επέμβαση. Δεν αντιμετωπίζονται με ζώνες ή κηλεπιδέσμους, αντίθετα τέτοια μέτρα μακροπρόθεσμα χειροτερεύουν την κατάσταση. Οι κήλες τείνουν να επιδεινώνονται με τον χρόνο, και η χειρουργική αποκατάσταση είναι απαραίτητη για την πρόληψη επιπλοκών.
Μύθος 3: Η χειρουργική επέμβαση για κήλη είναι πολύ επικίνδυνη.
Αλήθεια: Η χειρουργική αποκατάσταση της κήλης είναι μια από τις πιο συχνές και ασφαλείς χειρουργικές επεμβάσεις. Με τις σύγχρονες τεχνικές, όπως η λαπαροσκοπική και η ρομποτική χειρουργική, ο κίνδυνος επιπλοκών είναι μικρός και η ανάρρωση είναι πολύ γρήγορη. Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται πάντα στην εξειδίκευση. Όταν η επέμβαση γίνεται από απόλυτα εξειδικευμένο στις κήλες χειρουργό, με χιλιάδες επεμβάσεις στο ενεργητικό του, με εκπαίδευση και εξειδίκευση στα μεγαλύτερα κέντρα του κόσμου, με πιστοποιήσεις της σωστής τεχνικής του, και γενικά με μεγάλο βιογραφικό, τότε η επιτυχία μιας χειρουργικής επέμβασης είναι δεδομένη.
Μύθος 4: Η ρομποτική χειρουργική αποκατάσταση μιας κήλης είναι πολυτέλεια και πανάκριβη επέμβαση.
Αλήθεια: Η ρομποτική χειρουργική γενικά είναι μια κατάκτηση της Ιατρικής επιστήμης τα τελευταία χρόνια. Είναι ότι πιο καινούριο και συνεχώς εξελισσόμενο στη χειρουργική. Λόγω της ρομποτικής αναπτύχθηκαν ολοκαίνουριες μέθοδοι και τεχνικές που δεν μπορούσαν με τίποτα να γίνουν τα παλαιότερα χρόνια και σχεδόν αντικατέστησαν την κλασική λαπαροσκοπική χειρουργική. Σε δύσκολες, υποτροπιάζουσες κήλες του κοιλιακού τοιχώματος πολλές φορές η χειρουργική αποκατάσταση με ρομποτικά συστήματα είναι σχεδόν μονόδρομος, αν θέλουμε να αποφύγουμε μεγάλες και επίπονες ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις με αυξημένη διάρκεια νοσηλείας.
Μύθος 5: Αν δεν με ενοχλεί η κήλη μου, δεν χρειάζεται να την αντιμετωπίσω.
Αλήθεια: Ακόμα και αν μια κήλη δεν προκαλεί πόνο ή άλλα συμπτώματα, υπάρχει πάντα κίνδυνος επιπλοκών, όπως η περίσφιξη, όπου ένα μέρος του εντέρου μπορεί να παγιδευτεί και να διακοπεί η κυκλοφορία του αίματος, κάτι που απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ποτέ δεν αφήνουμε μια κήλη «για αργότερα» ή «αν μας ενοχλήσει» διότι το αργότερα μπορεί πραγματικά να είναι «πολύ αργά»….
Μύθος 6: Μια κήλη είναι πάντα εμφανής ως εξόγκωμα.
Αλήθεια: Ενώ οι περισσότερες κήλες προκαλούν κάποιο εξόγκωμα, δεν είναι πάντα εμφανείς. Μικρές κήλες μπορεί να μην είναι ορατές, αλλά ακόμα μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα όπως πόνο ή δυσφορία.
Μύθος 7: Η βαριά άρση βαρών είναι η κύρια αιτία των κηλών.
Αλήθεια: Αν και η άρση βαρών μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση μιας κήλης, δεν είναι η μοναδική αιτία. Οι κήλες μπορεί να προκληθούν από χρόνια καταπόνηση, παχυσαρκία, εγκυμοσύνη, χρόνιο βήχα, ή ακόμα και από γενετική προδιάθεση. Επιπρόσθετοι σημαντικοί επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το κάπνισμα, η κακή διατροφή, και η έλλειψη άσκησης.
Αν έχετε υποψίες ότι μπορεί να έχετε κήλη, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε όχι απλά έναν ιατρό αλλά τον εξειδικευμένο χειρουργό κήλης του κοιλιακού τοιχώματος για να λάβετε τη σωστή διάγνωση και θεραπεία.
Η κήλη είναι ένα άνοιγμα στο μυϊκό στρώμα, μέσω του οποίου ένα όργανο ή μέρος του οργάνου, όπως συνήθως το έντερο, εισχωρεί διαμέσου του τοιχώματος της κοιλίας προς τα έξω.
Ενέργειες όπως οι κενώσεις, ο βήχας, το φτέρνισμα, το γέλιο αυξάνουν την πίεση στην κοιλιά και μπορεί να αναγκάσουν ένα όργανο ή έναν ιστό να «στριμωχτεί» μέσα από το άνοιγμα. Δεν είναι ασυνήθιστο μια κήλη να «πετάγεται προς τα έξω» και στη συνέχεια να επιστρέφει σε αυτό που φαίνεται φυσιολογικό, αλλά μια κήλη που έχει εξαφανιστεί πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Ο Δρ. Harvey Rainville, γενικός χειρουργός στο Ιατρικό Κέντρο Hackensack Meridian Mountainside στο New Jersey, συνοψίζει παρακάτω όλα όσα θα πρέπει να γνωρίζουμε σχετικά με την εμφάνιση μιας κήλης.
Ποιες είναι οι διαφορετικές μορφές μιας κήλης;
Μια κήλη μπορεί να είναι επίκτητη ή συγγενής. Η πιο συχνή είναι η ομφαλοκήλη, η οποία αναπτύσσεται μέσω του ομφαλού, η οποία μπορεί να εμφανιστεί και σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά. Εμφανίζεται επίσης συχνά στις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Μια άλλη συχνή μορφή κήλης είναι η βουβωνοκήλη. Η περιοχή της βουβωνικής χώρας έχει ένα φυσικό ανατομικό ελάττωμα. Όταν ασκείται υπερβολική πίεση, η περιοχή αυτή μπορεί να διασταλεί και να επιτρέψει στον ιστό να διογκωθεί.
Ποιοι τις εμφανίζουν πιο συχνά;
Οι άντρες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν μια βουβωνοκήλη σε σύγκριση με τις γυναίκες, επειδή παρουσιάζουν μια μικρή οπή στους βουβωνικούς μυς, από την οποία περνούν τα αιμοφόρα αγγεία για να μεταφέρουν το αίμα στους όρχεις, σύμφωνα με τον Δρ. Rainville.
Επίσης, τα άτομα που απασχολούνται με χειρωνακτική εργασία που περιλαμβάνει την ανύψωση βάρους έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν κήλες, σε αντίθεση με όσους εργάζονται με καθιστική εργασία.
Τα άτομα που διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης είναι τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, με αυτοάνοσα νοσήματα, υψηλό δείκτη μάζας σώματος, προβλήματα επούλωσης ή καπνίζουν.
Είναι κληρονομικές;
Οι κήλες δεν είναι κληρονομικές, όμως εμφανίζονται κατά τη γέννηση. Η ομφαλοκήλη δεν είναι επώδυνη και εμφανίζεται ως ένα εξόγκωμα κάτω από τον αφαλό, ενώ συνήθως υποχωρούν μέχρι την ηλικία των 4 ή 5 ετών. Μια βουβωνοκήλη μπορεί επίσης να εμφανιστεί στα νεογέννητα.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η δυσκοιλιότητα, η ναυτία και ο εμετός είναι συμπτώματα της περισφιγμένης κήλης, η οποία εμφανίζεται όταν διακόπτεται η παροχή αίματος στον ιστό της κήλης. Ο ιστός στη συνέχεια απελευθερώνει τοξίνες στην κυκλοφορία του αίματος, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε σήψη ή και θάνατο. Επομένως, όπως επισημαίνει ο Δρ. Rainville, χρειάζεται προσοχή.
Πώς αντιμετωπίζονται;
Οι περισσότερες κήλες μπορούν να διαγνωστούν κατά τη διάρκεια μιας τακτικής εξέτασης. Μια αξονική τομογραφία θα δείξει με ακρίβεια το μέγεθος, τη θέση και το είδος των ιστών και των οργάνων που επηρεάζονται.
Οι περισσότερες κήλες αντιμετωπίζονται με ελάχιστα επεμβατική λαπαροσκοπική ή ρομποτική χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση διαρκεί συνήθως 30 λεπτά έως μία ώρα και στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει σπίτι του αυθημερόν.
Η ανάρρωση είναι επίσης γρήγορη, ωστόσο απαγορεύεται η ανύψωση βαρέων αντικειμένων και άσκησης για 3 έως 4 εβδομάδες.
Αν και οι νεότερες χειρουργικές τεχνικές έχουν μειώσει την πιθανότητα επανεμφάνισης στο 1% έως 2%, εξακολουθούν να συμβαίνουν σε μερικές περιπτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου