Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω».
Γαλάτεια Καζαντζακη
Το φαινόμενο της βίας των ανηλίκων δεν είναι καινούργιο αλλά έχει οξυνθεί στις μέρες μας. Όσο ο καπιταλισμός σαπίζει μαζί του σαπίζει και η κοινωνία του.
Το παιδί μεγαλώνει σε μια κοινωνία- ζούγκλα όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση του ανθρώπου, η ατομική λύση των προβλημάτων, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, το άγχος, η λατρεία του εύκολου πλουτισμού και του καταναλωτισμού, η κουλτούρα της βίας, η ανασφάλεια και ο εξοντωτικός ανταγωνισμός.
Πάνω στο ζήτημα αυτό κάνουμε κάποιες σκέψεις .
1. Το σύστημα στο οποίο ζούμε απαξιώνει το συλλογικό αγώνα που οδηγεί και στην αντίστοιχη κομματική ένταξη , ως την ανώτερη μορφή του.
Αντίθετα, την κομματική ένταξη την διαφημίζει, αν αυτή οδηγεί στην ατομική συναλλαγή και την απόκτηση προνομίων. Έτσι καλλιεργεί και τον ατομισμό.
2. Η εξομάλυνση των διαφορών, η διαπαιδαγώγηση και η αρμονικη σχέση των ανθρώπων θέλουν πιστη σε αξίες, χρόνο και υπομονή, χρόνος που απουσιάζει στον καπιταλισμό. Η ζωη γινεται ένα συνεχές τρεξιμο για να τα προλάβεις όλα, από το να φέρεις ένα εισόδημα στο σπίτι, να ανταποκριθείς σε ένα σωρο κοινωνικές υποχρεώσεις ( υγεια, εκπαίδευση κλπ.) και στο καταναλωτικό μοντέλο που σου έχουν επιβάλλει με τον καταιγισμό των διαφημίσεων .
Το να κάνεις δυο δουλειές, για να ανταποκριθείς σε αυτό το μοντέλο, είναι προς έπαινο και αν δεν μπορείς, σου δημιουργούν ένα αίσθημα απαξίωσής σου, έλλειψης αυτοεκτίμησης, άγχος και κατάθλιψη που , με τη σειρα τους, μπορούν να οδηγήσουν στη βία.
3. Κατηγορούνται τα παιδιά για αδιαφορία στην άσκηση βίας σε βάρος συνομηλίκων τους, τη στιγμή που όλο το προπαγανδιστικό αστικό σύστημα, κυβέρνηση, δημοσιολόγοι, αστικά μέσα ενημέρωσης, οργανικοί διανοούμενοι αδιαφορούν για την αδικία , τη φτώχεια, την ανεργία, το σφαγιασμό των λαών , όταν δεν συμμετέχουν ενεργά στη δημιουργία τους.
4. Το αστικό κράτος και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του ρίχνουν την ευθύνη στην οικογένεια για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, όντας υπεύθυνοι για τη διαπαιδαγώγηση της οικογένειας.
Το αστικό κράτος αποποιείται την ευθύνη του για τη συμπεριφορά των παιδιών (νεανική παραβατικότητα )
Τα παιδιά όλο και λιγότερο τα μεγαλώνουν οι γονείς και το «καθήκον» αυτό το εχουν αναλάβει οι επιχειρηματίες των media που έχουν κάθε συμφέρον να τα εθίσουν σε ένα τρόπο ζωής που τους συμφέρει να υπάρχει.
5. Το αστικό κράτος και οι καπιταλιστές όχι μόνο δεν θέλουν να στηρίξουν άμεσα μια πολιτική για την καταπολέμηση της βίας (υποστηρικτικές δομές κλπ) αλλά και δεν τους συμφέρει να αναδείξουν τα βαθύτερα αίτιά της, γιατί η αποκάλυψή τους θα θέσει σαν αμφισβήτηση την αναγκαιότητα ύπαρξης του καπιταλιστικού συστήματος και των συμφερόντων που εκπροσωπεί.
Για το λόγο αυτό επικεντρώνονται στο ζήτημα της καταστολής και της ποινικής αυστηροποίησης.
6. Στις ΗΠΑ, τη χώρα πρότυπο των όπου γης υποστηρικτών του καπιταλισμού , η κοινωνική βια είναι καθημερινή πραγματικότητα . Θεμελιώθηκε πάνω στην κατάκτηση της χώρας και τη δημιουργία του κράτους με την εξόντωση ντόπιων πληθυσμών, την εκμετάλλευση μεταναστών, σκλάβων και ξένων χωρών.
7. Η βια εκθειάζεται κυρίως μέσα από αμερικανικές ταινίες στην τηλεόραση.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία «προειδοποιούν» ότι η ταινίες περιέχουν «σκηνές βίας, απρεπούς λόγου, σκηνές σεξ και χρήσης ναρκωτικών ουσιών κάτι που θεωρούν φυσιολογικο.
8. Από όλους τους πόρους της καπιταλιστικής κοινωνίας ξεπηδά η βία , συστατικό στοιχείο της κοινωνίας αυτής . Μόνο με το χτίσιμο της σοσιαλιστικης-κομμουνιστικης κοινωνίας μπορεί να εξαληφθει το φαινόμενο αυτό.
Ν. Σαλπιστής
Υ.Γ. Σε επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε με την επιστημονική έρευνα για τις ψυχικες ασθένειες και τις αιτίες τους στις ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου