H Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας είναι μέρα εορτασμού της μητρότητας και των ευχαριστιών προς τη μητέρα, μια γιορτή με αρχαιοελληνικές αναφορές στην λατρεία της θεάς Κυβέλης, της μητέρας των θεών, όπως την προσφωνεί ο Πίνδαρος («Κυβέλα, Μάτερ θεών»).
Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας.
Η αλήθεια όμως είναι πως η γιορτή αυτή έχει πολύ πιο μελαγχολικές ρίζες. Ξεκίνησε σαν μέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους στο πόλεμο και υπενθύμιζε πως υπήρχε πολύ και σκληρή δουλειά να γίνει για την ειρήνη. Όταν η επέτειος άρχισε να παίρνει εμπορικό χαρακτήρα, η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, έκανε τα πάντα για να το πολεμήσει καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και απένταρη σε ένα σανατόριο. H Anna ποτέ δεν απέκτησε δικά της παιδιά ,αλλά ο θάνατος της μητέρας της το 1905 την ενέπνευσε να οργανώσει τους πρώτους εορτασμούς της Μέρας της Μητέρας το 1908.
Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μαΐου του 1914, όταν ο τότε αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου (11 Μαΐου 2025).
H Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή «το λευκό του χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και τη φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης· το άρωμά του, τη μνήμη και τις προσευχές της».
Μπορεί η γιορτή να καθιερώθηκε από το κίνημα γυναικών-μητέρων στην Αμερική το 1965, όμως εμείς στην Ελλάδα είχαμε ιεροποιήσει το πρόσωπο της μητέρας, από αρχαιοτάτων χρόνων. Ας θυμηθούμε λίγο την Σπαρτιάτισσα μητέρα, την Κρητικιά μητέρα, την Αντίκλεια, την μητέρα του Οδυσσέα… Μα και την ηρωίδα μητέρα στην Εθνική Επανάσταση του 1821, την μητέρα στην οργάνωση «Η Φανέλα του Στρατιώτη» το 1939.
Οι αφόρητοι πόνοι του τοκετού δεν σταματάνε για μια μητέρα, μετά από τη γέννα. Η μητέρα πονά για πάντα, μιας και η «καρδιά» της πλέον ζει, επεκτείνεται, παρεπιδημεί και σε άλλο σώμα, αυτό του παιδιού της. Όσο πονά όμως στα δυσάρεστα, άλλο τόσο ευφραίνεται με τα ευχάριστα των παιδιών της. Γι’ αυτό οι μητέρες αποτελούν τον κύριο διαμορφωτή στην ανάπτυξη προσωπικοτήτων, οικογενειών, κοινωνιών, πόλεων, κρατών, εθνικών και ιστορικών ταυτοτήτων, γιατί υπήρξαν άρρηκτα συνδεδεμένες με τους απογόνους τους, παιδιά και εγγόνια.
Τα ιδανικά, οι αξίες μας, η ανθρωπιά μας, το φιλότιμο μας, η καλοσύνη μας, οι δείκτες προόδου και ευτυχίας μας, όλα ξεκινούν από την μητέρα μας! Και η μητέρα ζει αιώνια εντός μας, πάντα την κουβαλάμε μέσα μας, στο πιο σπουδαίο δωμάτιο της ψυχής μας.
Αφιερωμένη αυτή η μέρα σε όλες τις μανούλες του κόσμου. Χρόνια πολλά σε όλες. Εκείνες που πόνεσαν για να μας φέρουν στον κόσμο, εκείνες που δε μας γέννησαν αλλά μας μεγάλωσαν με άπλετη αγάπη, εκείνες που δεν είναι πλέον στη ζωή μας αλλά πάντα θα τις θυμόμαστε, εκείνες που δίνουν το δικό τους αγώνα και παρ’ όλα αυτά νοιάζονται μόνο για εμάς. Εκείνες που είναι μητέρα και πατέρας μαζί. Χρόνια πολλά στα πιο μαγικά πλάσματα αυτού του κόσμου. Χρόνια πολλά στην αγάπη, γιατί κάθε μητέρα είναι η αγάπη προσωποποιημένη. Για τον κόσμο είναι απλώς μια μητέρα. Για εσένα όμως είναι ο κόσμος όλος. Κάθε μέρα, πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας προς το πρόσωπο τους. είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, πριν γίνουν απλά μια φωτογραφία.
Χρόνια πολλά λοιπόν στην Ελληνίδα Μητέρα, την Παγκόσμια Μητέρα, μα και ένα τεράστιο ευχαριστώ, απλά και μόνο που υπάρχει και μας χαρίζει τη ζωή.
Γεώργιος Βιζυηνός: Η μητέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου