ΕΝ ΨΥΧΡΩ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

 

Καθαρτήριο... αλά Τσίπρα

Ομολογώ ότι ο Αλέξης μου ήταν συμπαθής. Απλά συμπαθής και μάλιστα μέχρι τότε που τα έκανε μούσκεμα με το δημοψήφισμα. Μετά άρχισα να τον ζυγίζω. ***

Δεν τον βρήκα ποτέ ελλειποβαρή. Το είχε ο άνθρωπος, άσχετα αν έχασε τη ευκαιρία να περάσει στην ιστορία σεβόμενος το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

***

Με την ευκαιρία της Ιθάκης του που αποσματικά διάβασα, μου δημιουργήθηκε έντονη η απορία γιατί το έγραψε.  Ηταν μια "αναφορά στον Γκρέκο" παριστάνοντας το μεγάλο Καζαντζάκη, ένας αποχαιρετισμός στα όπλα ή το προοίμιο μιας νέας εποχής δια του καθαρτηρίου;

***

Θα χαρακτήριζα τη συγγραφή του βιβλίου "πρώιμη" βιαστική και επιπόλαια με την έννοια ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην δεδομένη συγκυρία και αντί να   επουλώσει ανοιχτές πληγές, βαθαίνει το χάσμα αδιαφορώντας για την τύχη των δοκιμαζόμενων πολιτών που όλο και περισσότερο φτωχοποιούνται.

***

Νομίζω ότι και οι πιο φανατικοί οπαδοί του Τσίπρα, προβληματίσθηκαν  με την έκδοση ενός βιβλίου χωρίς ιδιαίτερη τόλμη αλλά με έντονα στοιχεία ενός κουτσομπολίστικου μανιφέστου που οχι μόνο δεν επιμερίζει ευθύνες αλλά ακυρώνει ακόμη και τις πιο επιτυχείς πλευρές της διακυβέρνησης Σύριζα.

*** 

 Υπ' αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολη η δημιουργία ενός κινήματος ελπιδοφόρου και η τύχη της χώρας θα κριθεί και πάλι από την προσδοκόμενη αποχή στις κάλπες.