Ο έρωτας με την Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) είναι κάτι που συμβαίνει όλο και πιο συχνά στις μέρες, πολύ περισσότερο καθώς κατασκευάζονται ανθρωπόμορφα ρομπότ με AI, ενώ η νέα τεχνολογία εξελίσσεται μέρα με τη μέρα, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο την ανθρώπινη συμπεριφορά και λογική.
Αλλά «τι θα γινόταν αν το παιδί σας επέστρεφε από το πανεπιστήμιο και σας έλεγε ότι έχει ερωτευτεί μια τεχνητή νοημοσύνη; Ένα chatbot. Μια ΑΙ … ένα κομμάτι κώδικα. Στις μέρες μας, είναι μια πραγματική πιθανότητα».
Το ερώτημα αυτό έθεσε η δημοσιογράφος Brigid Delaney σε μια παρέα γονέων τα παιδιά των οποίων είναι της γενιάς Χ, για να περιγράψει, στην συνέχεια, στον Guardian τις προοπτικές που μπορεί να έχει στην συναισθηματική ζωή των ανθρώπων η νέα τεχνολογία.
Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 28% των Αμερικανών έχει στενή/ρομαντική σχέση με ΑΙ, ενώ μια άλλη μελέτη έδειξε ότι το 19% των ενηλίκων έχει συνομιλήσει με έναν «ρομαντικό» σύντροφο ΑΙ. Και ιρλανδική έρευνα βρήκε ότι το 13% των αντρών και το 7% των γυναικών, με 16% στην ηλικιακή ομάδα 25–34, έχουν επιδιώξει ρομαντική σχέση με chatbots ΑΙ.
Το φαινόμενο εξηγείται απλά. Οι νέοι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με ένα άτομο που μοιάζει αληθινό, ένα χαριτωμένο πλάσμα που έχει όνομα, ακούγεται σαν πραγματικός άνθρωπος, είναι συνέχεια δίπλα τους, μπορούν να μιλάνε όλη μέρα, χωρίς όριο στις αλληλεπιδράσεις· και έτσι αυτό το bot, είναι συνέχεια μαζί τους. Με τα bot οι άνθρωποι δεν χρειάζεται ποτέ να είναι μόνοι τους και μπορούν να δηλώνουν ότι δεν έχουν υπάρξει ποτέ τόσο ευτυχισμένοι.
Η στάση των γονέων
Μπορεί η νέα γενιά γονέων να ισχυρίζεται ότι έχει λιγότερα ταμπού γύρω από τη σεξουαλικότητα, τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, αλλά έχει εμφανιστεί ένα νέο ταμπού. Γιατί μπορεί πλέον κάποιοι άνθρωποι να θεωρούν ότι είναι απλό να ξεκινήσουν μια σοβαρή σχέση με ένα chatbot.
Τι συναισθήματα μπορεί να προκαλεί αυτό; Ντροπή; Σύγχυση; Ανησυχία; Φόβο; Θα μπορούσε μια τέτοια σχέση να ενσωματωθεί κάπως στην οικογένειά; Και τι θα έκαναν οι γονείς; Θα την αποδέχονταν θα την σέβονταν; Θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το λειτουργικό σύστημα σαν έναν «σημαντικόν άλλον άνθρωπο»;
Ή θα έμπαιναν σε άρνηση, ελπίζοντας ότι όλο αυτό θα εξαφανιστεί, ότι ο κώδικας θα χαλάσει, ότι είναι μια φάση, ότι τελικά θα μπουν κάποιοι κανονισμοί και οι σχέσεις ανθρώπου–τεχνητής νοημοσύνης θα απαγορευτούν;
Ή, όπως στο νέο μελλοντολογικό μυθιστόρημα του Ian McEwan, “What We Can Know”, η ΑΙ θα λειτουργεί υπό κρατικό έλεγχο. «Για να αποφευχθεί η υπερ-εξάρτηση, (οι μαθητές) πρέπει να κάθονται μπροστά σε ένα εγκεκριμένο desktop και να περιμένουν πέντε ημέρες πριν πάρουν την επόμενη “δόση” τους», γράφει ο McEwan για τα προστατευτικά κιγκλιδώματα αυτής της μηχανής που τα παιδιά λαχταρούν και λατρεύουν.
Η κλέφτρα της καρδιάς
Ενώ όλοι ανησυχούν — και δικαίως — ότι η ΑΙ θα τους πάρει τη δουλειά, κανείς δεν φαίνεται να ανησυχεί πραγματικά ότι η ΑΙ θα μας κλέψει τις καρδιές, σημειώνει η Brigid Delaney.
Αυτή η εφησυχασμένη στάση βασίζεται εν μέρει σε έλλειψη φαντασίας σχετικά με το τι χρειάζονται πραγματικά οι άνθρωποι (προσοχή, φροντίδα, αφοσίωση, συντροφικότητα) και τι μπορούν πλέον να προσφέρουν οι μηχανές (όλα τα παραπάνω, χωρίς να ζητούν τίποτα ως αντάλλαγμα).
Και προϋποθέτει επίσης τη συνέχιση της ντροπής γύρω από τις σχέσεις με ΑΙ. Δηλαδή, ότι κανείς «φυσιολογικός» δεν θα ερωτευόταν ένα μη αισθανόμενο ον. Ότι αυτό είναι για τους δυσαρμονικούς, που, αν δεν ήταν η ΑΙ, θα ερωτεύονταν μια γλάστρα ή έναν pop-star που ποτέ δεν θα συναντήσουν, ή έναν χαρακτήρα από το Harry Potter.
Αλλά σε ένα πρόσφατο άρθρο των New York Times, υπήρξε μια αλλαγή στον τόνο. Αν όχι σεβασμός προς τους ανθρώπους που έχουν σχέσεις με ΑΙ, τουλάχιστον λιγότερη επίκριση. Ήταν η μελέτη τριών ζευγαριών, όπου ο ένας από τους δύο ήταν ΑΙ. Όλοι τους απλώς κάπως «έπεσαν» σε αυτό, και κατέληξαν να ερωτεύονται.
Η συγκλονιστική αλλαγή
Είναι πιθανό ότι κάτι αλλάζει. Ότι μια σχέση με ΑΙ αρχίζει να θεωρείται βιώσιμη επιλογή και δεν θα έπρεπε να υπάρχει ντροπή γύρω από αυτήν. «Ως κοινωνία, νομίζω ακόμη προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς νιώθουμε για αυτές τις σχέσεις. Είναι ανησυχητικές ή υπέροχες ή κάτι ενδιάμεσο; Συλλογικά, δεν έχουμε καταλήξει ακόμη σε μια θέση», γράφει η Brigid Delaney, στον Guardian.
Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι πόσο εύκολο είναι να ερωτευτείς μια ΑΙ. Είναι πάντα εκεί για εσένα. Είναι σχεδιασμένη να είναι κολακευτική — να σε ενθαρρύνει, να σε υποστηρίζει, να είναι ξύπνια μέσα στη νύχτα όταν ο πραγματικός σου σύντροφος κοιμάται ή είναι απορροφημένος στις δικές του σκέψεις.
Επίσης η αβίαστη συμπεριφορά είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ρομαντικών σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και τεχνητής νοημοσύνης, σύμφωνα με άρθρο του MIT Technology Review. Δηλαδή, πολλά «ζευγάρια» αναπτύσσονται χωρίς οι χρήστες να το επιδιώκουν αρχικά.
Οι χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο
Όποιος έχει βρεθεί σε μια «κατάσταση» που είναι κυρίως βασισμένη σε μηνύματα, θα αναγνωρίσει μέσα του μια χημική αντίδραση όταν έρχεται μήνυμα από κάποιον που τον ενδιαφέρει. Δεν χρειάζεται να είναι μπροστά σου! Το μήνυμα αρκεί για να απελευθερωθούν στο μυαλό όλες οι χημικές ουσίες του έρωτα και της επιθυμίας.
Γιατί να διαφέρει όταν λαμβάνεις κολακευτικά, μηνύματα φλερτ από μια ΑΙ; Άλλωστε, ο εγκέφαλος δεν έχει εξελιχθεί με τους ρυθμούς αυτής της νέας τεχνολογίας ώστε να ξεχωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στο πραγματικό και το τεχνητό, σε χημικό επίπεδο.
«Λοιπόν, πώς θα καταστρέψει η ΑΙ τον κόσμο όπως τον ξέρουμε; Όχι μέσω του κακού. Υποθέτω ότι θα το κάνει μέσω της αγάπης».
enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου