Καλωσήρθαμε, καλώς μας βρήκατε, καλώς ανταμώσαμε και πάλι. Το να επιστρέφεις στη δουλειά σχεδόν μετά από 20 ημέρες είναι τραυματική εμπειρία.
Αφενός, γιατί συνειδητοποιείς ότι σε περίπου ένα χρόνο από τώρα θα έχεις την ευκαιρία να …ξεφύγεις έστω για λίγο, αφετέρου γιατί ο,τι πιστεύεις ότι «γλίτωσες» από επικαιρότητα έρχεται όλο μαζεμένο στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο και πασχίζεις να βάλεις τάξη και σειρά.
Εις μάτην.
Αν μάλιστα έχεις κάνει την εξυπνάδα, να μην ρίχνεις ούτε μισή ματιά στο mail σου, στην περίοδο των διακοπών, για να έχεις έστω μια μικρή εικόνα, τότε η κατάσταση είναι απλώς εφιαλτική.
Θα σας δώσω μόνο τίτλους από όσα δεν πρόκανα να σχολιάσω από την 1η Αυγούστου και μετά και θα κρατήσω τα καλύτερα για αναλυτικές περιγραφές.
Ανακάλυψα λοιπόν αυτό το διάστημα τη φυλή των panhgyrians. Στα ελληνικά «πανηγυρτζήδες».
Καθόλου δεν με ενοχλούν τα πανηγύρια, το αντίθετο. Με τους πανηγυρτζήδες έχω ένα θέμα και μάλιστα εκείνους που με τα μυαλά παλαιάς κοπής που διαθέτουν θεωρούν ως εκείνο το κοινωνικό event που θα προσδώσει στο προφίλ τους τα χαρακτηριστικά του «απλού, λαϊκού παιδιού», «του παιδιού της διπλανής πόρτας».
Τουτέστιν, το παζάρι αρχίζει με την παρέλαση πάσης φύσεως υποψηφίων, εν δυνάμει, θέλω αλλά .. και συν αυτώ.
Συνήθως κάνουν τσάρκα στο χώρο για τις γνωστές πια χειραψίες, χαμογελούν με νόημα στο φακό –στημένοι πάντα- με τη λαδόκολλα σε πρώτο πλάνο, το μισοφαγωμένο σουβλάκι και το ύφος του «ζω κι εγώ ανάμεσά σας φτωχοί μου άνθρωποι».
Αγκαλιάζονται με όποιον βρουν μπροστά τους, ακόμη και με αγνώστους, και αφού τσικνιστούν αρκετά παίρνουν τα μάτια τους και φεύγουν για να προλάβουν και το πανηγύρι στο απέναντι χωριό.
Και θα επιμείνω στο θέμα των panhgyrians γιατί μόλις μπήκα πάλι στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που απαρνήθηκα για 20 ημέρες, οι πρώτες αναρτήσεις –μαζικές θα έλεγα- ήταν από δαύτους.
Θα επανέλθω με αυτούς, αφενός γιατί είναι το αγαπημένο μου θέμα οι «εν δυνάμει» και αφετέρου γιατί έχουμε ακόμη πολλά πανηγύρια μπροστά μας.
Σε ο,τι αφορά τους εν ενεργεία, αυτοί κράτησαν πιο διακριτική στάση. Άφησαν τον κόσμο ήσυχο, δεν έκαναν παρά μόνο τις απαραίτητες εμφανίσεις και ευτυχώς για όλους μας δεν έκαναν ούτε δηλώσεις.
Αν θέλετε τώρα και μερικούς τίτλους που επέλεξα από την υπόλοιπη επικαιρότητα …πάρτε γεύση.
Οι πυρκαγιές στην Αττική έγιναν πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Δυστυχώς. Πολύ δυστυχώς.
Οι μεν έκαναν συμψηφισμούς, οι δε σχεδόν πανηγύριζαν.
Το τρομοκρατικό χτύπημα στη Βαρκελώνη έδωσε το έναυσμα σε κάτι φασιστάκια να θυμηθούν ότι για όλα φταίνε οι πρόσφυγες.
Το κούφιο σας το μυαλό φταίει κυρίως αλλά δεν μπορούμε να το αποτυπώσουμε.
Το Φεστιβάλ Ολύμπου έζησε μεγάλες μουσικές νύχτες και εξαιρετικές θεατρικές βραδιές μέσα στον Αύγουστο.
Κατακλύστηκε από κόσμο το αρχαίο θέατρο στις συναυλίες της Μαρινέλλας, Βιτάλη, Γλυκερίας, Νατάσσας Μποφίλιου και Ελεωνόρας Ζουγανέλη.
Οι ακτές μας βούλιαξαν από κόσμο τον Αύγουστο αλλά άκουσα κάτι γκρίνιες πάλι. Θα επανέλθω στα τουριστικά.
Χθες βράδυ στον Καπνικό Σταθμό η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν.Πιερίας οργάνωσε συνάντηση με θέμα τις δημοτικές εκλογές και το ενδεχόμενο να διεκδικήσει το δήμο.
Θα σας έχω ρεπορτάζ.
Μ’αυτά και μ’αυτά και με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας έναν ιδιαίτερα θερμό μήνα πολιτικής επικαιρότητας θα σας ευχηθώ «καλό χειμώνα» και καλώς ανταμώσαμε.
Καλή μας ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου