Ο Ελληνικός συναγερμός και η ΕΡΕ είναι εδώ

Του Γ.Τεκίδη

Η ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στο ναδίρ. Η προχθεσινή πολιτική συζήτηση και σε επίπεδο αρχηγών στο κοινοβούλιο με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για την κατάργηση των περικοπών στις συντάξεις, έφερε και πάλι στο προσκήνιο την μεγάλη πολιτική παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, που δεν είναι άλλη από την καταβαράθρωση κάθε ποιότητας και ουσίας των επιχειρημάτων. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αναφέρεται καθόλου στο σχέδιο νόμου για το οποίο πραγματοποιείται η συνεδρίαση, παρά αποκαλεί εν ψυχρώ και δίχως ίχνος αποδεικτικού στοιχείου και με καφενόβια επιχειρηματολογία, προδότη και μειοδότη τον πρωθυπουργό για το Μακεδονικό ζήτημα. Μάλιστα απευθυνόμενος με ύφος ιταμό και θρασύτατο όπως συνηθίζει σε όλες του τις κοινοβουλευτικές εμφανίσεις, στον Α. Τσίπρα, τον κατηγορεί ότι έδωσε το Μακεδονικό για να πάρει τις συντάξεις. Ότι δηλαδή ενέδωσε ο πρωθυπουργός σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και υπό τις πιέσεις των εταίρων μας στην ΕΕ, προκειμένου να μην υλοποιηθεί η δέσμευση για περικοπή των συντάξεων. 

Βέβαια εισέπραξε τις απαντήσεις που αρμόζουν για μια τόσο ανεύθυνη και άκρως προσβλητική κατηγορία, όμως η κατάντια και ο κατήφορος του Μητσοτάκη δεν έχουν τέλος. Το πιο σημαντικό δε της αμετροέπειας, της χυδαιότητας και του ανείπωτου θράσους του… υπερπατριώτη Μητσοτάκη, ήταν το γεγονός ότι τελικά υπερψήφισε την μη περικοπή των συντάξεων, κι ας ήταν κατ αυτόν το αποτέλεσμα μιας αντεθνικής συναλλαγής. 

Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του προτίθεται να μεταφέρει το θέμα και τις… καταγγελίες Μητσοτάκη εντός της ΕΕ για να διαπιστωθούν οι πηγές, οι πιέσεις και οι ανύπαρκτες αποδείξεις της… συναλλαγής και φυσικά να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις ο μόνιμος υβριστής του Α. Τσίπρα. Δυστυχώς, θα το πούμε για μια ακόμη φορά, αυτή θα είναι μέχρι και την ημέρα των εκλογών η στρατηγική της δεξιάς. 

Καμία κουβέντα, κανένας προγραμματικός λόγος ,καμία δέσμευση, καμία σοβαρή αντιπαράθεση, γύρω από τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα της χώρας. Η σημερινή ακροδεξιά ΝΔ, συρόμενη από το εντός της νεοφασιστικό μπλοκ, επιλέγει ένα λόγο βαθειά διχαστικό, προσβλητικό για τους αντιπάλους της, τους βαφτίζει συλλήβδην προδότες , μειοδότες και ενδοτικούς, υιοθετεί πλήρως όχι μόνο την ξενοφοβική, ρατσιστική ατζέντα της ΧΑ, αλλά και υπερακοντίζει αυτής, υποσχόμενη την επιβολή της τάξης και του νόμου, φωτογραφίζοντας έτσι τον ερχομό ενός νέου αστυνομοκρατούμενου κράτους.

Οι μνήμες της μετεμφυλιακής Ελλάδας φαίνεται πως βρικολακιάζουν. Οι υγιώς εθνικά σκεπτόμενοι από την μία και οι μειωμένης εθνικά ευαισθησίας από τη άλλη, τα μιάσματα, οι εθνομηδενιστές και οι ενδοτικοί από την μία και οι αγνοί πατριώτες από την άλλη, οι εκλεκτοί και οι΄΄άριστοι΄΄ της νεοδεξιάς και του Κυριάκου από την μία και η πλεμπάγια , η λαϊκούρα από την άλλη. Αυτό σε γενικές γραμμές είναι το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί την επόμενη περίοδο η ΝΔ του νεόκοπου ακροδεξιού Κ. Μητσοτάκη. 

Τις μέρες δόξης και λαμπρής δημοκρατίας του μετεμφυλιακού Ελληνικού Συναγερμού και της μετέπειτα ΕΡΕ, τουλάχιστον ως το 1963, ζήλωσε από ότι φαίνεται η σημερινή ΝΔ. Τότε οι διώξεις, οι εξορίες, ο βιολογικός αφανισμός, τώρα οι δολοφονίες χαραχτήρων, η κατασυκοφάντηση, οι λοιδορίες, τα fake news, η διαπόμπευση. Τότε το κράτος του χωροφύλακα, τώρα η γραβατωμένη εμπάθεια και βία. 

Είναι διαχρονικός και ακατάλυτος ο στόχος για την διαιώνιση της δεξιάς σε όλες της τις εκφάνσεις στην εξουσία, μιας και θεωρεί νομοτέλεια και θέλημα του Υψίστου, ότι αυτή και μόνο αυτή έχει το δικαίωμα διακυβέρνησης αυτού του τόπου, τον οποίο και θεωρεί στο διηνεκές ιδιοκτησία της. Κι όλα αυτά γιατί ουδέποτε μπόρεσε και ούτε άντεξε η δεξιά να αντιπαρατεθεί σε ιδεολογικό, πολιτικό, προγραμματικό και ηθικό επίπεδο στην πολιτική συλλογικότητα της αριστεράς. 

Γιατί η υστέρηση της στα ζητήματα των δημοκρατικών και ατομικών ελευθεριών, στο κτίσιμο ενός κοινωνικού κράτους αντάξιου μιας ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας, της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, της εξασφάλισης αξιοπρεπούς διαβίωσης και του τελευταίου πολίτη αυτής της χώρας, είναι πασιφανής.

 Γι αυτό και οι επιλογές της στην αντιπαράθεση με την αριστερά, υπήρξαν η πατριδοκαπηλία, ο ψευτοπατριωτισμός, ο καταγέλαστος μεγαλοϊδεατισμός, οι μεσαιωνικές απόψεις και προσεγγίσεις σε μια σειρά κοινωνικών προβλημάτων που ταλαιπωρούν τις σύγχρονες κοινωνίες. Διαχρονική της προτεραιότητα υπήρξε και είναι η υπεράσπιση του μεταπρατικού, κρατικοδίαιτου κεφαλαίου, των διαπλεκόμενων συμφερόντων οικονομικών μεγαλοπαραγόντων και όλων αυτών που καθήλωσαν, ευτέλισαν και χρεοκόπησαν τη χώρα

Ματαιοπονούν όμως αν πιστεύουν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και μνήμη και κρίση διαθέτουν, όσο κι αν τους υποτιμούν ο Μητσοτάκης και οι ομοτράπεζοι του και θα αποδώσουν την κατάλληλη ώρα τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.