Βυθίστηκε στο πένθος η Κατερίνη. Στα ουράνια η Ελλάδα με τη μεγάλη νίκη Τσιτσιπά.

Γράφει η Κατερίνα Τσαλού 

 Αυτό το κοντράστ συναισθημάτων χαρακτηρίζει το Σαββατοκύριακο που πέρασε και ο απόηχός
του δεν λέει να κοπάσει.

Η διαχείριση του θέματος της εξαφάνισης της 17χρονης Μαρίας και της μητέρας της που
βρέθηκαν νεκρές στο Καρακόλι, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον Άγιο Δημήτριο συνοδεύτηκε
από τις γνωστές δημοσιογραφικές υπερβολές, καφρίλες και ερμηνείες.

Επισκιάστηκε η όποια άλλη επικαιρότητα η είδηση του τραγικού συμβάντος όπως ήταν
αναμενόμενο αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί είχαμε περάσει την οδό της απόλυτης
υπερβολής. Με κατινίστικες πληροφορίες και εικασίες που δεν προσέφεραν τίποτα στις
έρευνες.

Ο ανταγωνισμός αποτελεί τη βάση της αντίληψης με την οποία πολλοί δημοσιογράφοι
αντιμετωπίζουν την εργασία τους καθώς και στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν ένα
θεωρητικά «συγκριτικό πλεονέκτημα» έναντι συναδέλφων τους.

Και εκεί κάπου …πάει περίπατο η δημοσιογραφία.

Η μετατόπιση από το ρεπορτάζ- που σημαίνει έρευνα, διασταύρωση, καταγραφή των δυο
απόψεων – στο σχόλιο που αποτελεί προσωπική άποψη του δημοσιογράφου γίνονται ένα
κουβάρι.

Η δημοσιογραφία όμως δεν είναι ψυχαγωγία. Και κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί
δυστυχώς.

Καθημερινά τα παραδείγματα.
Ο ρεπόρτερ-δημοσιογράφος έχει μετατρέψει τη δουλειά του σε κατινιά και σε
κουτσομπολιό.

Και εκεί χάνεται η αξιοπιστία τόσο του ίδιου του δημοσιογράφου όσο και του
λειτουργήματος που υπηρετεί.

Και όσο αυτά τα σχόλια-ρεπορτάζ έχουν αντικείμενο πολιτικά πρόσωπα, ίσως γίνονται
ανεκτά. Και σ’αυτή την περίπτωση πάντως ο δημοσιογράφος οφείλει να τηρεί τους
κανόνες.

Όταν όμως επικεντρώνονται σε προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση
με τους όρους της δημοσιότητας είναι τουλάχιστον απαράδεκτο.

Οι συνθήκες ανελέητου ανταγωνισμού σε συνδυασμό με προσωπικές εμπάθειες,
συμπάθειες, αντιπάθειες έχουν επιβάλλει ένα νέο ήθος στη δημοσιογραφική κοινότητα
που οι παλαιότεροι δεν το αναγνωρίζουν και οι νεότεροι το βλέπουν με σκεπτικισμό.

Κι αν θέλετε τη δική μου γνώμη, μιας και δεν είναι ρεπορτάζ αυτό το κείμενο αλλά
προσωπική στήλη, είναι πως θα πρέπει να δώσουμε προβάδισμα στα γεγονότα και στα
πρόσωπα που τα δημιουργούν και όχι στους δημοσιογράφους που τα ….μεταδίδουν.

Καλή μας ημέρα