Λένε ότι τα δέκα τελευταία χρόνια γίνεται σ’όλο τον κόσμο αναδιανομή πλούτου. Το ίδιο λένε και για την Ελλάδα. Εχω τις αντιρρήσεις μου. Εδώ δεν έμεινε τίποτε ν’ αναδιανείμουμε. Μας άφησαν ταπί και καθόλου ψύχραιμους.
Ερχονται λέει και οι 24 δόσεις για να ελαφρύνουν τους πολίτες. Οσοι δεν μπόρεσαν να μπουν στις 120 μπορούν να μπουν στις 24 και μάλιστα με επιτόκιο τσουχτερό. Ζουν πράγματι στην Ελλάδα;
Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα. Τα σπουδαία και μεγάλα είναι τα ελληνοτουρκικά. Και φυσικά σε πρώτο πλάνο είδαμε την επίσκεψη Κυριάκου στις ΗΠΑ.
Τι μου έμεινε. Με εντυπωσίασε το ημίπαλτο του πρωθυπουργού και η οικογενειακή αναμνηστική φωτο. Πιστός στο «λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» ο δικός μας δεν άνοιξε στόμα. Και τι να πει άλλωστε μπροστά σ’ έναν αγενή και άξεστο πλανητάρχη που δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα;
Όταν ο Τραμπ σου λέει κατάμουτρα ο φίλος μου ο Ερντογάν, σου κόβει τον όποιον αέρα και αρκείσαι σε κάποιες αναμνηστικές και μια εκπαιδευτική περιήγηση.
Αφού ούτως ή άλλως « ανήκομεν εις την Δύσιν» ακολουθούμε τα κελεύσματα του ηγεμόνα που αποφασίζει αυτός για μας χωρίς εμάς.
Για μια ακόμη φορά γυμνή η εξωτερική μας πολιτική αποτέλεσμα μακροχρόνιας εμμονής σε μονοδιάστατες συμμαχίες και σε άνευ όρων παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Κι εδώ διερωτάται κανείς ποιος ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκεί που θα έπρεπε να διαπραγματεύεται αυτή με τον Ερντογάν για θέματα που άπτονται άμεσα με τα σύνορά της κωφεύει, αποδεικνύοντας καθημερινά την ανεπάρκειά της, θέτοντας προβληματισμό για την ύπαρξή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου