Επιμένουν να δοκιμάζουν την υπομονή μας

Του Γ. Τεκίδη

Συστάσεις η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη δεν χρειάζεται. Η μεταλλαγμένη προς τα ακροδεξιά παράταξη της ΝΔ τα πέντε προηγούμενα χρόνια με κυβέρνηση Σύριζα υιοθέτησε μια χωρίς προηγούμενο αντικυβερνητική πολεμική που καμιά σχέση δεν είχε έστω και με την πιο σκληρή αντιπολίτευση.

Το επιχείρημα, η θέση, η άποψη, η τεκμηριωμένη κριτική είχαν αντικατασταθεί με την συνδρομή της συντριπτικής πλειοψηφίας των μέσων παραπληροφόρησης, με την ύβρη, την κατάφωρη διαστρέβλωση συμβάντων και γεγονότων, την δολοφονία χαρακτήρων, το ψέμα και την απάτη. Γιατί η απάτη κυρίως στα εθνικά ζητήματα με πρώτο αυτό των Πρεσπών πήρε εθνικές διαστάσεις και αποτελεί και θα αποτελεί όνειδος για την ακροδεξιά σημερινή κυβέρνηση και όσους από αυτόν το χώρο επένδυσαν στο πατριδεμπόριο. Και ενώ ο τόπος έχει πάρει φωτιά από τα έργα και τις ημέρες αυτής της κυβέρνησης που ανενδοίαστα και με πρωτοφανή κυνικό τρόπο επιδεικνύει τις αντιλαϊκές προθέσεις της,  γράφοντας την κοινή νοημοσύνη και τις προσδοκίες του κόσμου στα παλαιότερα των υποδημάτων της, κάποιοι από την αξιωματική αντιπολίτευση επιμένουν να δοκιμάζουν αντοχές, υπομονή και κουράγιο ενός κόσμου που έχει στρέψει το βλέμμα πάνω της, τρέφοντας την ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.

Η Μητσοτακική πολιτική πανδημία που κάθε μέρα όλο και κάτι γκρεμίζει από αυτά που με κόπους και θυσίες και σε άκρως δυσοίωνους καιρούς κτίστηκαν τα τελευταία χρόνια ανακουφίζοντας εν μέρει τη λαϊκή δυστυχία, σε συνδυασμό και με αυτή του κορονοΪου, συνιστούν ένα εκρηκτικό μείγμα ανέχειας και φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας μας. Το πολιτικό και οικονομικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, η ρεαλιστική και καινοτόμα προγραμματική πρόταση εξόδου της κοινωνίας από τα σημερινά αδιέξοδα, φαίνεται να μην συγκινεί, ούτε να ενδιαφέρει άμεσα κάποιους στις πρώτες γραμμές του Σύριζα-προοδευτική συμμαχία. Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι αντί η αγωνία, ο προβληματισμός, η ασίγαστη πολιτική δουλειά και δράση, να διοχετεύονται στην κατεύθυνση υλοποίησης των παραπάνω στόχων, αυτοί είτε μεμονωμένα είτε ομαδικά με δημοσιεύματα ερίζουν προσπαθώντας πάση θυσία να αποδείξουν το…μέγα δίκιο το δικό τους απέναντι στις λαθεμένες εκτιμήσεις και θέσεις των άλλων συντρόφων τους. Αντιπαράθεση με επιμονή που πολλές φορές νομοτελειακά λαμβάνει χαρακτηριστικά πολιτικής αντιπαλότητας σε βαθμό που να υπονομεύει το συνολικό εγχείρημα και να αδικεί τις συλλογικές και ατομικές προσπάθειες άλλων στελεχών. Ουδείς διανοείται την απαγόρευση διαφορετικών προτάσεων, διαφωνιών, ακόμη και προσεγγίσεων σε μια σειρά ζητημάτων καυτών και επίκαιρων, ακόμη και των πιο σοβαρών για την αριστερά και όλο τον προοδευτικό κόσμο. Αυτά, και το γνωρίζουν όλοι οι πρωτοκλασάτοι, τίθενται και συζητούνται στα όργανα και στα ειδικά  προβλεπόμενα από το καταστατικό σώματα και εκεί παίρνονται οι όποιες αποφάσεις. Το δημόσιο ξεκατίνιασμα, η δημόσια επίδειξη συνεπούς πορείας και αριστεροσύνης δεν πρέπει να έχουν θέση στη σημερινή  σύγχρονη δημοκρατική αριστερά. Κι όμως κάποιοι επιμένουν, κάποιοι στο βωμό ποιών άραγε σκοπιμοτήτων συνεχίζουν η και αναζωπυρώνουν καταστάσεις δύσκολων πολιτικά καιρών του παρελθόντος, καταστάσεις που πληρώθηκαν με βαρύ τίμημα.

Δεν είναι μακριά οι καιροί όταν και τότε κάποιοι στη πρώτη σειρά του Συνασπισμού και αργότερα του Σύριζα και με σημαία την διαφορετική άποψη και θέση κατέληξαν να λειτουργούν σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, αναγορεύοντας πολιτικούς αντιπάλους στην κυριολεξία τους άλλους, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κάποιοι να συγκινούνται ακόμη από τις παρακαταθήκες του Π. Λαφαζάνη και του κάθε Λαφαζάνη;

Άραγε τι να χρειάζεται για να αντιληφθούμε οι πάντες ότι το μόνο που καταφέρνουμε διαιωνίζοντας την πολιτική μιζέρια, τον πολιτικό εγωισμό, τις εμμονές και την προσωπική μας μοναδικότητα, είναι να τροφοδοτούμε με νερό τον ακροδεξιό και βαθειά αντιλαϊκό ακροδεξιό μύλο;