Η Γαλλία το παίρνει πάνω της

Την ώρα που ο Εμανουέλ Μακρόν μετά την επίσκεψή του στον Λίβανο βρέθηκε και στη Βαγδάτη προκειμένου με την παρουσία του να στηρίξει την κυριαρχία του Ιράκ ως κράτους στην περιοχή, αναμφισβήτητο μήνυμα προς την Άγκυρα, η συντηρητική εφημερίδα Le Figaro με πρωτοσέλιδό της παρεμβαίνει σε αυτά που συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο τιτλοφορώντας: «Πιέζεται η Ευρώπη από τις προκλήσεις του Ερντογάν».

 
Πρόκειται, δηλαδή, για μία εξαιρετικά μεθοδευμένη παρέμβαση της γαλλικής εφημερίδας εφ’ όλης της ύλης στα όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, καθώς και με την πρόσφατη ισλαμοποίηση της Μονής της Χώρας στην Πόλη.

Αναρωτιέται ο Philippe Gelie στο πρωτοσέλιδο άρθρο της Le Figaro: «Μη ικανοποιημένος με την ανάκτηση της Αγίας Σοφίας για να τη μετατρέψει σε τζαμί, ο νεοσουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν θέλει τώρα να εκδικηθεί τη ναυμαχία της Ναυπάκτου;».

«Το ναυτικό του παρελαύνει στην Ανατολική Μεσόγειο κανονιοβολώντας, σε μια εποχή κατά την οποία οι εντάσεις με την Ελλάδα βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους» προσθέτει, εξηγώντας ακολούθως τις διαφορές των δύο χωρών που τις έχουν φέρει αντιμέτωπες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο αρθρογράφος της Figaro αναρωτιέται αν «πρόκειται να γίνουμε μάρτυρες του πρώτου πολέμου -δύσκολα νοητό- μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ;», θυμίζοντας ότι «ο Τούρκος πρόεδρος προκαλεί τους Ευρωπαίους να είναι έτοιμοι να "θυσιάσουν" όσους "μάρτυρες" είναι έτοιμος να "θυσιάσει" και ο ίδιος». Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να εξηγήσει τις ενέργειες του Τούρκου προέδρου, αναφέρει ότι «ο εθνικιστικός λαϊκισμός ισλαμιστικού τύπου τον ωθεί συνεχώς να κάνει νέους εχθρούς, μεταξύ των οποίων οι Έλληνες, και Γάλλοι "άπληστοι και ανίκανοι ηγέτες" εμφανίζονται τώρα σε εξέχουσα θέση».

Ο αρθρογράφος θυμίζει ότι όσα γίνονται αυτό το διάστημα στη Μεσόγειο δεν είναι η μόνη κακή, λανθασμένη κίνηση του Ερντογάν. Και παραθέτει τον μακρύ κατάλογο: «Ο κατάλογος των κακών του κινήσεων αυξάνεται: μεταναστευτικός εκβιασμός εναντίον της Ευρώπης, κατοχή της Βόρειας Συρίας εναντίον των Κούρδων, ένοπλη παρέμβαση στη Λιβύη, αγορά ενός ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος κάτω από τη μύτη των Αμερικανών… Χωρίς να ξεχνάμε την εσωτερική καταστολή, η οποία οδήγησε χιλιάδες Τούρκους στη φυλακή και κόστισε τη ζωή της δικηγόρου Ebru Timtik, μετά από απεργία πείνας 238 ημερών».

Παράλληλα υπογραμμίζει ότι «για τη Γαλλία, δεν μπορεί να υπάρξει ισοδυναμία μεταξύ των τουρκικών αδικημάτων και των θαλάσσιων αξιώσεων, ενίοτε υπερβολικών, της Ελλάδας».

«Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει το ΝΑΤΟ να έχει το θάρρος να μιλήσει στον αυτοκράτορα της Άγκυρας και η ΕΕ να επιδείξει αρκετή αυστηρότητα για να τον συμμορφώσει. Στο ντουέτο του με την καγκελάριο, ο Γάλλος παίζει το χαρτί ενός επιδεικτικού μιλιταρισμού, ενώ η Άνγκελα Μέρκελ υποστηρίζει έναν νηφάλιο διάλογο. Το σχέδιό τους για έξοδο από μία επικίνδυνη κλιμάκωση είναι τερματισμός χωρίς καθυστέρηση των στρατιωτικών προκλήσεων και θέσπιση ενός μορατόριουμ για την εξερεύνηση σε αμφισβητούμενα ύδατα. Κανείς δεν τα έχει πει καλύτερα μέχρι τώρα» καταλήγει.

Επιπλέον, η εφημερίδα φιλοξενεί ακόμα ένα άρθρο του Νικολά Μπαρό για τα όσα συμβαίνουν στη Μεσόγειο, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Εντάσεις στη Μεσόγειο: Όταν το γαλλικό και το τουρκικό ναυτικό βρίσκονται αντιμέτωπα».

Στο άρθρο μεταφέρεται ένα επεισόδιο μεταξύ του γαλλικού πλοίου Tonnerre και ενός τουρκικού στην Ανατολική Μεσόγειο, που, κατά τον αρθρογράφο, αντικατοπτρίζει τις κακές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας. «Κατευθυνόμενο προς τον Λίβανο, για να μεταφέρει γαλλική βοήθεια στη Βηρυτό, που καταστράφηκε από την έκρηξη της 4ης Αυγούστου, το Tonnerre επιτέλους έφτασε, αφού, μετά από κοινή ναυσιπλοΐα με το ελληνικό Ναυτικό, η γαλλική φρεγάτα συνοδεύτηκε ευέλικτα από ένα τουρκικό πλοίο».

Ακολούθως περιγράφει τα όσα παρατήρησε το γαλλικό πλοίο Tonnerre καθώς περνούσε στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν το Oruç Reis έριξε καλώδια για να διεξαγάγει έρευνες.

«Η απόσταση μεταξύ του Oruç Reis και των πολεμικών πλοίων ενδέχεται να μην επιτρέπει τεχνικά επιχειρήσεις γεωτρήσεων» και σε κάθε περίπτωση η αξιοποίηση αυτών των πόρων θα πάρει χρόνια ακόμα. Επομένως, η τουρκική επίδειξη δύναμης στη θάλασσα είναι πρωτίστως πολιτική και η Γαλλία, στο όνομα της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, αντιτίθεται και παίρνει θέση υπέρ της Ελλάδας.

Ωστόσο, καθώς η αποστολή του Oruç Reis έχει παραταθεί, το τουρκικό ναυτικό αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτή την εβδομάδα ασκήσεις με πραγματικά πυρά, ειδοποιώντας να αποφεύγουν την περιοχή τα ξένα πλοία. «Αυτός ο τύπος στρατιωτικής άσκησης δεν είναι ασυνήθιστος a priori. Όμως, στο πλαίσιο αυτό, φέρει ένα πολιτικό σήμα» εξηγεί ο Hugo Decis, ερευνητής και ειδικός στην Ανατολική Μεσόγειο του IISS. Η πολεμική προειδοποίηση είναι ξεκάθαρη, αλλά υπάρχει μια διαφορά με την Ελλάδα, η οποία πραγματοποίησε επίσης μια άσκηση στη θάλασσα την περασμένη εβδομάδα. Η Τουρκία είναι μόνη, ενώ η Αθήνα μπόρεσε να εμπλέξει τη Γαλλία, την Ιταλία και την Κύπρο» σημειώνει ο ερευνητής.

Επισημαίνεται πως στην ίδια έκδοση, στις εσωτερικές σελίδες, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με άλλο ένα άρθρο το οποίο τιτλοφορείται: «Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι οι στόλοι της Γαλλίας και της Τουρκίας». Σε αυτό το δεύτερο άρθρο η εφημερίδα αναφέρεται στο ελικοπτεροφόρο Le Tonnerre, το οποίο προσφάτως έχει φθάσει στην Ανατολική Μεσόγειο και ήδη συμμετείχε σε ναυτικά γυμνάσια με ελληνικές και κυπριακές δυνάμεις.