Αυτοί που περισσεύουν σε τούτο τον πλανήτη

Του Γ. Τεκίδη

Ποιοι αποφασίζουν για το ποιοι θα ζήσουν, ποιοι έχουν δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, την μόρφωση, τη χαρά, την πραγματοποίηση των ονείρων και των σχεδίων τους για καταξίωση και κοινωνική ανάδειξη , ποια τελικά με δυο λόγια από τα παιδιά της οικουμένης θα προλάβουν να μεγαλώσουν, θα προλάβουν να δούνε τους κόπους και τις προκοπές τους να ανταμείβονται; 

Μα αυτοί που θεωρούν αυτή τη γη οικόπεδο ιδιοκτησίας τους, όπως καλή ώρα συμβαίνει με την κυβέρνηση του Κυριάκου με το αναντίρρητο ιδιοκτησιακό της δικαίωμα στο οικόπεδο ΄΄Ελλάς΄΄.  Αυτοί που τους έλαχε η οικουμένη ως περιουσιακό στοιχείο, οι  απανταχού λεγόμενοι ισχυροί του κόσμου που θεωρούν μέρος της… κληρονομιάς τους και τους ανθρώπους που έτυχε να γεννηθούν σε αυτά τα κράτη οικόπεδα, ανθρώπους που η επιβίωση τους εξαρτάται από το κατά πόσο αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους. Και επειδή τυχαίνει συνήθως να μην τα εξυπηρετεί, τότε αυτοί θεωρούνται ανεπιθύμητοι στον ίδιο τους τον τόπο, τρομοκράτες, αναλώσιμοι, κάτι σαν περισσευούμενες ανθρώπινες σκιές, των οποίων ο αφανισμός κανένα δεν θα λυπήσει, μήτε κάποιος θα ψάξει να βρει τι τους συνέβη.

Όχι οι θεμελιωτές και… υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου, δεν σκοτώνουν, ούτε φυλακίζουν, ούτε οι ίδιοι προσωπικά συμμετέχουν στην δια βίου δυστυχία των περισσευούμενων. Απλά φυτεύουν τις δικτατορίες, τους εμφύλιους, σπέρνουν τον διχασμό για φυλετικούς, θρησκευτικούς και πολιτικούς λόγους, στα θεωρούμενα κράτη- οικόπεδα τους, καλλιεργούν εσωτερικές εντάσεις και μίση,  έτσι ώστε ανενόχλητοι και με ελάχιστο κόστος, η εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και ανθρώπινου δυναμικού να επιφέρει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Μοιραίοι και καταραμένοι όσων η συγκυρία και η άτυχη τύχη όρισαν να γεννηθούν στις χώρες ιδιοκτησίας αυτών που τις διαφεντεύουν, αυτών που κρατούν τη μοίρα του πλανήτη στα χέρια τους. Οι επιλογές της συντριπτικής πλειοψηφίας των από γεννησιμιού τους επικηρυγμένων σε αυτές τις όπου γης χώρες είναι ο πλήρης συμβιβασμός, η παραίτηση από οποιαδήποτε αντίσταση και τελικά η ατέλειωτη καταδίκη στην ανέχεια και την δυστυχία  η  η φυγή τους με κάθε τρόπο και μέσο σε αναζήτηση της ελπίδας για ζωή. Φυγή στα τυφλά και σε συνθήκες που ταιριάζουν μόνο σε αγρίμια και σε απόκοσμες υπάρξεις. Η απελπισμένη μετανάστευση, οι πρόσφυγες δραπέτες της επίγειας κόλασης – για την επουράνια κόλαση και τον παράδεισο υπάρχουν ερωτηματικά και αμφισβητήσεις, για την επίγεια που είναι δίπλα μας, ουδείς  αμφιβάλλει – οργώνουν τα βουνά και τις θάλασσες. Βουνά και θάλασσες που από τόποι αναψυχής, φυσικής ομορφιάς και γαλήνης, μετατρέπονται για τους εξόριστους αυτού του κόσμου, σε χώροι μαζικών τάφων. Ανάμεσα τους πολλές φορές και μικρά παιδιά που δεν πρόλαβαν να συνειδητοποιήσουν την βαρβαρότητα, τον κυνισμό, την ασύγκριτη κτηνωδία του… πολιτισμένου κόσμου. Του κόσμου που μετρά  καθημερινά τα άδικα θύματα, τους… παρανόμως διαβιούντων ΄΄ λαθρανθρώπων ΄΄ σαν τις ανέμελες μέρες κάποιου καλοκαιριού, δίχως ιδιαίτερη αξία. Όνειρο άπιαστο, πόθος αδικαίωτος η γεύση μια ζωής άξιας να τη ζείς, για πολλούς από τους σύγχρονους παρίες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, των Αφρικανών , των Αράβων και όλων αυτών που κρίθηκαν αχρείαστοι και υπεράριθμοι σε αυτόν τον κόσμο. Όλων αυτών που προσφέρονται εκ των πραγμάτων ως ανθρώπινα απομεινάρια με ριζωμένο μέσα τους βαθειά το μίσος για αυτούς που τους καταδίκασαν σε θάνατο πριν προλάβουν να ζήσουν, για στρατολόγηση από τους επιτήδειους σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Ποιος θα λογοδοτήσει για τα ανείπωτα εγκλήματα σε βάρος της περιφερόμενης δυστυχίας που φωτογραφίζεται στα πρόσωπα και τα άψυχα μάτια των παιδιών που πολλά από αυτά δεν πρόλαβαν, ούτε θα προλάβουν να μεγαλώσουν;

Ο καταξιωμένος και βραβευμένος Άγγλος συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ, συχνα δεν έχανε την ευκαιρία να στιγματίσει την στάση την συμπεριφορά και τις επιλογές των ισχυρών δραγουμάνων του κόσμου, απέναντι στην διάσπαρτη δυστυχία, την αβάσταχτη φτώχεια και περιθωριοποίηση αυτών των διαχρονικών θυμάτων απίστευτης εκμετάλλευσης και να ζητά την παρέμβαση των υπεύθυνων του διεθνούς δικαίου. Η δήλωση του μετά την εισβολή στο Ιράκ με αφορμή το δήθεν οπλοστάσιο του και τους κινδύνους που ενείχε αυτό για την ανθρωπότητα  << ψάχνετε ονόματα και διευθύνσεις εγκληματιών πολέμου; Αυτές είναι γνωστές σε όλους. Αρκεί να απευθυνθείτε στους ενοίκους του Λευκού Οίκου και σε αυτούς της Downing street >>

Μια δήλωση με διαχρονική αξία, που θα έπρεπε να ταλανίζει τις συνειδήσεις των ιθυνόντων. Αν φυσικά είχαν η έχουν τέτοιες.