ΕΝ ΨΥΧΡΩ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

 

Αβάσταχτος ο πόνος για την οικογένεια του Αλκη. Τραύμα για την ελληνική κοινωνία. Ανοιχτή πληγή που τρέχει κι όλο τρέχει, πύον και αίμα.

***

Ανήμπορη η ελληνική πολιτεία ν' αντιδράσει είτε δέσμια μιας διαχρονικής φοβίας απέναντι σε ισχυρούς παράγοντες, είτε από πλήρη ανικανότητα.

***

Κι ήταν λέει οκτώ, έγιναν δέκα, δώδεκα οι φονιάδες, μια σπείρα της κακιάς ώρας που ανδρώθηκαν χωρίς παιδεία και αρχές, επιζητώντας ένα πεδίο διάκρισης. Και το βρήκαν.

***

Βρήκαν και το έδαφος πρόσφορο, όταν ο φανατισμός  τροφοδοτείται από αθλητικά έντυπα, εξαρτημένους δημοσιογράφους, προέδρους που οπλοφορούν, που απειλούν και συναγελάζονται με περιθωριοποιημένους.

***

Το τελευταίο επεισόδιο έριξε μια μεγάλη σκιά στον ΠΑΟΚ.

Τον μεγάλο σύλλογο της προσφυγιάς, της Θεσσαλονίκης με φίλους πράγματι σ' όλο τον κόσμο. Οσο δύσκολα μεταδόθηκε η φήμη του και αγαπήθηκε, πιθανόν τόσο εύκολα θα χαθεί και θα φανεί στο βάθος μια αποστροφή, μια εγκατάλειψη...

***

Προφανώς δεν υπάρχουν μόνο οι φανατικοί αλλά και οι φίλοι και οι συμπαθούντες με υγιέστερα αντανακλαστικά.

***

Ισως θα 'πρεπε μόνος του ο ΠΑΟΚ σαν σύλλογος να διαλύσει άπαξ δια παντός τους οργανωμένους, μόνος του να επιδιώξει την κάθαρση, παίρνοντας πρωτοβουλίες ριζοσπαστικές που θα βρουν μιμητές και θα τύχουν γενικής αποδοχής.

***

Δυστυχώς έχει πρόβλημα και η επικοινωνιακή ομάδα του ΠΑΟΚ. Οχι τώρα. Από την εποχή Σαββίδη και μετά. Δεν βοήθησε στην εμπέδωση μιας νέας νοοτροπίας που θα κάνει τον σύλλογο πιο δημοφιλή μέσω αθλητικού πνεύματος κι όχι καλλιέργειας όξυνσης και αντιπαραθέσεων.

***

 Και για να 'μαστε φίλοι και αγαπημένοι, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν είμαι Αρης, είμαι Πιερικός και νοιώθω νομίζω τουλάχιστον ασφαλής.